در روزهایی که کووید-۱۹ یا همان کرونا ویروس در جهان می‌تازید و مهمان نامیمون و ناخوانده کشورها؛ از جمله کشور ما شده بود، همه در هول و هراس بودند که مبادا در دام این ویروس منحوس گرفتار شوند، اما ویروس کرونا در لحظه لحظه های زمان، در کمین انسان‌ ها بود و بی درنگ در جان‌ها رخنه می کرد تا سایه‌ی تاریک مرگ و سیاهی را بر جهان حاکم سازد؛ چه بسیار انسان‌هایی که با علامت مثبت کرونا از زمین پر کشیدند، چه آرزوها و امیدهایی که زیر خاک رفته و چه خانواده‌هایی که دل‌خون شدند از حجم از دست دادن‌ها و دیدارهایی که به قیامت ماند...

در همین هول و هراس‌ها بود که سپیدپوشان دیارمان، عزم جزم کردند به نجات مردمان‌شان و ساز حماسه‌سازی را کوک کردند؛ حماسه‌ای به وسعت دل‌هایشان و با نذر جان‌هایشان. پزشکان و پرستارانی که از همان ابتدای ورود بیماری به کشور شجاعانه در مقابلش ایستادند تا اجازه ندهند مردم بیشتری آسیب ببینند و این ایثار در حالی بود که خودشان بارها و بارها بیمار شدند و تا پای فدا کردن جان رفتند تا جان مردم از دست نرود. شهید دکتر احمد خسروی خراشاد، نمونه ای از همین جماعت جان فدا بود که در آغازین روزهای همه گیری کرونا، ( طبق روایت همسر ایشان ) با ارسال پیامکی به نظام پزشکی مشهد برای خدمت به بیماران کرونایی داوطلب شد و در حین خدمت‌رسانی به بیماران کرونایی، خود درگیر ویروس کرونا گردید و پس از مدتی به جمع شهدای مدافع سلامت پیوست.

بی شک یاد جاودانه‌ی این شهید عزیز و سایر شهدای مدافع سلامت همچون شهدای عزیز دفاع مقدس همواره در اذهان مردم قدرشناس این دیار خواهد ماند و رسم جانفشانی این نیکنامان روزگار، الگو و نقشه راه سایر خدمتگزاران عرصه سلامت کشور خواهد بود، در آستانه چهارمین سالگرد شهادت استاد بزرگ علم و اخلاق دکتر احمد خسروی خراشاد، سایت خبری وبدا مصاحبه ای داشته با سه تن از اساتید عزیزی که در سالهایی نه چندان پای درس استاد نشستند و نه تنها علم؛ بلکه درس زندگی را از ایشان آموختند. در ادامه شرح این گفتگو را می خوانید: 

تعهد، نظم و اخلاق مداری از ویژگی‌های بارز شهید دکتر خسروی بود

دکتر فرزانه فر مدیر گروه بیماری‌های داخلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به آشنایی خود با شهید دکتر خسروی در زمان دانشجویی گفت: از همان مقطع زمانی که به عنوان دانشجو در سر کلاس درس فیزیوپاتولوژی دکتر خسروی حاضر می‌شدم شخصیت ایشان را بسیار دوست داشتنی و بزرگ می‌دانستم و یکی از خصیصه‌های مهم اخلاقی ایشان که در ذهن بنده ماندگار شده نظم و انضباط استاد در امور مختلف و پیگیری بسیار جدی ایشان نسبت به امور بیماران بود به نحوی که سایر امور شخصی‌شان و ارتباطشان با همکاران و اساتید و ... در اولویت‌های بعد قرار می‌گرفت.

وی ادامه داد شهید دکتر خسروی در امر آموزش دانشجویان نیز بسیار دلسوز و متعهدانه عمل می‌کردند و رعایت حقوق دانشجو از اهمیت زیادی نزد ایشان برخوردار بود. همچنین نسبت به وضعیت مالی و معیشت دانشجویان و به خصوص فلوشیپ‌ها که اغلب متاهل بودند، استاد خسروی دغدغه‌مندی خاصی داشتند و از ما سوال می‌کردند که آیا منبع درآمدی داری، منزل داری و... و به طور کلی بسیار مایل بودند که به دانشجویان کمک کنند.

دکتر فرزانه فر خاطرنشان کرد: شهید دکتر خسروی شخصیت یگانه و منحصر به فرد بود و نه تنها در محیط دانشگاه و در بین دانشجویان و اساتید، بلکه در مجموعه نظام پزشکی و بیمارستان رضوی و حتی محافل و جلسات کشوری نیز از نام و خدمات ایشان به نیکی یاد می‌شود. شهید دکتر خسروی مدتی هم در سیستان و بلوچستان مسئولیت‌هایی را عهده‌دار بودند که علی رغم گذشت بیش از سه دهه از آن زمان، هنوز هم ذکر خیر ایشان و خدمات ارزشمندشان در آن مجموعه برقرار است.

نظم و اخلاق حرفه‌ای شهید دکتر خسروی در امر آموزش دانشجویان و درمان بیماران، مثال زدنی بود

دکتر میترا احدی فوق تخصص گوارش و کبد در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، از دانش اندوزی در محضر استادی بزرگ همچون شهید دکتر خسروی خراشاد، به عنوان یک افتخار و تجربه‌ای ارزشمند یاد کرد و گفت: هرچند که در دوره پزشکی عمومی افتخار حضور در کلاس دروس تئوری این استاد شهید و سایر اساتید گرانقدر را داشتم، اما از زمان گذراندن دوره فوق تخصصی و پس از آن بعنوان هیات علمی گروه داخلی، این فرصت دست داد تا از نزدیک با استاد شهید دکتر خسروی فعالیت و تعاملات کاری داشته باشم و با ابعاد شخصیتی ایشان بیش از پیش آشنا شوم.

وی ادامه داد: دکتر خسروی یک انسان به تمام معنا بود و صرف نظر از نقش استادی یک الگو و سرمشق تمام عیار برای دانشجویان به شمار می‌رفتند و ضمن داشتن نظم و انضباط در امور آموزشی از سختگیری و عملکردی که سبب اضطراب و نگرانی دانشجویان شود پرهیز می‌کردند، ایشان همچنین در هر برنامه آموزشی که برای دانشجویان تنظیم می‌کردیم، پای ثابت برنامه‌ها بودند و همکاری بی‌نظیری با همکاران داشتند و در واقع ما از ایشان نحوه رفتار با همکار، بیمار و دانشجو را آموختیم.

دکتر احدی از توجه و دغدغه‌مندی ویژه شهید دکتر خسروی نسبت به امور غیر آموزشی دانشجویان نیز یاد کرد و گفت: دکتر خسروی معمولاً با دانشجویان به کوه می‌رفتند و هر زمان در زندگی شخصی یا کاری آنها مشکلی پیش می آمد، استاد با دغدغه‌مندی تمام جویای احوال آنها می‌شدند و چنانچه ‌می توانستند نسبت به رفع مشکلات آنها اقدام می‌کردند، همین ویژگی‌های شهید دکتر خسروی باعث شده بود که شخصاً ایشان را همچون پدر دوست داشته باشم و علی رغم اینکه سال‌ها قبل پدرم را از دست داده بودم، زمانی که خبر شهادت ایشان را شنیدم احساس کردم که دوباره پدرم را از دست داده‌ام و بسیار متاثر شدم؛ چون شهید دکتر خسروی را از نظر شخصیت و انسانیت تکرار ناپذیر می‌دانم و ایشان حقیقتاً نمونه و الگوی یک انسان واقعی بودند.

دقت نظر، دغدغه مندی و انضباط کاری، از خصایص برجسته شهید دکتر خسروی بود

دکتر بهشتی نامدار استاد داخلی گروه دانشگاه علوم پزشکی مشهد، در توصیف ابعاد شخصیتی شهید دکتر خسروی خراشاد گفت: دکتر خسروی از اساتید بسیار خوب و مهربانی بودند که دقت نظر، دغدغه‌مندی و انضباط کاری ویژه ای در امور مختلف داشتند،به طوری که ر مسئولیتی به ایشان محول می‌شد با دقت نظر و وسواس زیادی نجام می‌دادند و بر همین اساس ، دیگران از انجام درست کار آسوده خاطر بودند.

دکتر بهشتی با اشاره به یکی از خاطرات خود از شهید دکتر خسروی افزود: در واپسین روزهای حیات شهید دکتر خسروی بود که بنده متنی را از دکتر الهی قمشه‌ای در فضای مجازی منتشر کردم، در این متن دکتر الهی قمشه‌ای عنوان می‌کردند که عذاب قبر یعنی دل کندن از هر آنچه که ما در دنیا داریم و در واقع دلبستگی‌های ما عذاب قبر ما است. دقایقی از انتشار این مطلب نگذشته بود که استاد خسروی با من تماس گرفتند و فرمودند؛ به راستی که این سخن چقدر درست و به جا است و حقیقتاً وابستگی به دنیا را باید کنار بگذاریم.

وی با ذکر خاطره دیگری از شهید دکتر خسروی که از زبان دکتر حسینی، یکی از همکاران ایشان نقل شده اظهار کرد: شهید دکتر خسروی برای اینکه از مرحله دانشیاری به مرحله استادی ارتقا پیدا کنند، مدتی کارشان با مشکل و گره مواجه شده بود، به نحوی که ایشان را مستأصل و عصبانی کرده بود. دکتر خسروی نیمه شبی با حال شدیداً ناراحت به حرم مطهر امام رضا (ع) مشرف شده و با همان حال ناراحت، خطاب به وجود مقدس امام رضا (ع) بیان می‌کند که چرا کار ما را درست نمی‌کنید؟... فردای آن نیمه شب با استاد تماس گرفته شده و عنوان می‌شود که کار شما درست شده است  ایشان به آقای دکتر حسینی اعلام می‌کنند که « من راهی کربلا هستم »...