دکتر علی قیداری، متولد ۱۳۷۱ در شهر تهران، استادیار و عضو هیئت علمی گروه دندانپزشکی کودکان در دانشگاه علوم پزشکی مشهد یکی از چهره های جوان و فعال در حوزه های آموزش و درمان دانشکده دندانپزشکی مشهد است که پس از اتمام دوره تخصص در این دانشکده در سال 1400 و با توجه به کسب رتبه برتر بورد تخصصی، به عنوان عضو هیات علمی و در قالب ضریبk جذب دانشگاه علوم پزشکی مشهد شده و طی دو سال گذشته بر امر آموزش دانشجویان و درمان کودکان بیمار در دانشکده دندانپزشکی مشهد اهتمام دارد. پایگاه خبری وبدا در راستای انجام مصاحبه و آشنایی بیشتر با اساتید جوان هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گفتگویی با این استاد جوان داشته که شرح آن را در ادامه می خوانید:
وبدا: ضمن سپاس از حضور شما در این گفتگو، لطفا بیوگرافی و توضیحات مختصری در خصوص سوابق تحصیلی خود عنوان بفرمایید؟
من دکتر علی قیداری هستم، متولد ۱۳۷۱ در شهر تهران، دوره ابتدایی و راهنمایی را در تهران گذراندم و پس از بازنشستگیِ پدر و مادر، به شهرستان گلپایگان نقل مکان کردیم. در آنجا دوره دبیرستان و پیش دانشگاهی را طی کردم و بحمدالله در کنکور سراسری سال 1389 در رشته دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران پذیرفته شدم. مقطع عمومی رشته دندان طی سال های ۸۹ تا ۹۵ در تهران سپری شد و در ادامه برای انجام فعالیت های حرفه‌ای ام به مشهد آمدم. پس از ازدواج، در مشهد ماندگار شدم و بعد از آزمون رزیدنتی علیرغم اینکه می‌توانستم به تهران برگردم، بخاطر خانواده تصمیم گرفتم در مشهد بمانم.
در سال ۹۷ دوره رزیدنتی را در بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی مشهد آغاز کردم و این دوره نیز تا سال ۱۴۰۰ ادامه داشت. سال ۱۴۰۰ برای گروه کودکان سال بسیار خوبی بود، چون هر سه رتبه بورد تخصصی را گروه کودکان مشهد به خود اختصاص داد و من به لطف خداوند موفق شدم، در جمع رتبه‌های برتر بورد تخصصی باشم و به همین دلیل با حمایت گروه و مسئولین دانشکده، برای گذراندن دوره طرح ضریب k در گروه کودکان مشهد ماندگار شدم و در حال حاضر حدود ۲ سال از فعالیتم در دانشکده به عنوان عضو هیئت علمی می گذرد.
وبدا: چرا حوزه اطفال را برای ادامه تحصیل انتخاب کردید؟
در زمان انتخاب رشته دوره تخصص، رشته اطفال اولین انتخاب من بود، چون ایده و اعتقادم این است که اگر ما در سنین کمتر بتوانیم یک سری اصولی را در زندگی افراد و آداب بهداشتی شان تثبیت کنیم، در مجموع بار هزینه ای کمتری را برای فرد و جامعه خواهیم داشت. در واقع نگاه من این است که یک کودک شانس بیشتری دارد تا در بحث دهان و دندان، عادات و اصولی را بیاموزد که برایش نجات بخش است. معمولا مسائلی مثل تربیت و رفتار هرچه از سنین کمتر آغاز شود، تثبیت و ماندگاری آن در دراز مدت بیشتر است و من مایل بودم که تاثیرگذاری کارم از این طریق بیشتر باشد.
وبدا: با توجه به فعالیت‌هایی که طی مدت حضور خود در دانشگاه داشتید، فضا را از جهات مختلف چطور ارزیابی می‌کنید؟
با توجه به مسئولیتی که من در دانشگاه علوم پزشکی مشهد دارم، معتقدم بحث آموزش در اولویت است، دانشجویان به عنوان کسانی که امید خانواده‌ها هستند، لازم است که در حوزه آموزش پشتیبانی بیشتری شوند و تا حدی در اولویت‌های آموزشی و اولویت اختصاص بودجه‌های مالی و برنامه‌ریزی‌ها هم بازنگری شود؛ هرچند حوزه‌های دیگر نیز مهم است و آموزش صرف می‌تواند خسته کننده باشد، اما در شرایط فعلی و با محدودیت‌هایی که وجود دارد، اگر بخواهیم اولویت بندی کنیم به نظر بنده آموزش در معرض آسیب است و باید به آن توجه بیشتری شود؛ به ویژه در دانشکده دندانپزشکی و بخش کودکان که فعالیت ها، ابزار محور است و با مواد و وسایل سر و کار داریم و بویژه در انتهای ترم تحصیلی کمبود آنها حس میشود. با توجه به همین کمبودها گاهی برای آموزش دانشجویان دچار چالش می‌شویم.
همینطور کیفیت و مرغوبیت مواد مصرفی در بحث آموزش دانشجویان دندان بسیار مهم است و وقتی ما در محیط دانشکده از مواد مرغوب و با کیفیت برای آموزش استفاده کنیم، دانشجو نیز ذهنش به نوعی ایده آل گرا شکل می‌گیرد و می‌آموزد که بعدها برای بیمار خود از مواد با کیفیت استفاده کند.
این نکته نیز مهم است که با توجه به اینکه پذیرش دانشجویان هر ساله در حال افزایش است و توازن نسبت هیئت علمی به دانشجو کمتر شده، لازم است از سوی مسئولان محترم، ضرورت‌های حوزه آموزش و توجه به تراکم کار استاد در تربیت تعداد زیادی از دانشجویان، بیشتر مورد توجه قرار بگیرد و از طرفی ما ( اساتید ) نیز با انگیزه بهتر، کمک بیشتری را به مسئولان داشته باشیم.
وبدا: در دوره تحصیل و کار حرفه ای خود، چه فعالیت‌ها و دستاوردهای داشته‌اید؟
ایده ای که من از دوران رزیدنتی همراه با اساتید دنبال می کردم، موضوع مسئول محور بودن فعالیت ها بود و اینکه کار ما بتواند در نهایت به حوزه درمان کمکی کند. به همین خاطر یک سلسله تحقیقاتی را آغاز کردیم که در واقع ماده‌ای تولید شود، پایاپای مواد استاندارد روز و منطبق استاندارد دنیا که بتواند در حوزه درمان پالپ دندان‌های شیری، علاوه بر مزایایی که سایر مواد دارند مزیت‌های مضاعفی داشته باشد.
پایان نامه دوره رزیدنتی من بخشی از این پروژه محصول محور بود که اکنون رزیدنت‌هایی که در حال تحصیل هستند آن را ادامه می‌دهند تا تولید یک ماده جدید درمان پالپ زنده دندان شیری محقق شود و امیدواریم که پس از طی مراحل بعدی نهایتاً به یک محصول منتج گردد و اینکه ماده استاندارد به صرفه‌ای باشد.
کار دیگری که پیگیری می‌کنیم، در واقع موضوعی است که کشورهای فعال در حوزه پیشگیری از پوسیدگی دندان چند سالی است آن را آغاز کرده اند و برنامه‌ای را دنبال می‌کنند، تحت عنوان دنتال هوم یا خانه دندانپزشکی که طی آن مراکز دولتی با تحت پوشش قرار دادن مادران باردار و کودکان کم سن، آموزش‌ها و اقدامات پیشگیرانه را از همان زمانی که قرار است یک کودک متولد بشود و یا متولد شده و خیلی کم سن است آغاز می کنند و آموزش‌هایی را در مورد آنها دارند که در نهایت به یک پیشگیری کاملاً زمینه‌ای منجر میشود، این کار اکنون در کشورهایی مثل فنلاند که تقریباً پوسیدگی دندان در آنها به صفر رسیده انجام میشود، آنها آموزش‌ها را از مادران باردار آغاز کردند و ما هم این ایده را شروع و اقداماتی را هم انجام داده‌ایم، تا حوزه آموزش به مادران باردار را کلید بزنیم و با ضبط کردن یک سری ویدیوها و پادکست‌ها و حتی فراهم کردن یک فضای فیزیکی مادرانی که فرزند زیر دو یا سه سال دارند در آنجا آموزش‌ها را بگیرند و زیر نظر باشند. در حال حاضر در مراکز بهداشت هم چندان در مورد سلامت دهان و دندان کودک به مادران اطلاعاتی داده نمی‌شود و ما این خلا را باید پر کنیم، چون در عین کم هزینه بودن بسیار پرفایده است.
وبدا: به نظر شما چه اقدامات و تمهیداتی می‌تواند در پیشگیری و درمان دندان‌ها می‌تواند موثر باشد؟
در حوزه برنامه‌ریزی سلامت دهان و دندان همچنان برنامه‌ریزی‌های کشوری درمان محور است و حوزه پیشگیری چندان مورد توجه نیست. وقتی می‌گوییم برنامه‌ریزی یعنی تمام دستگاه‌هایی که به نوعی می‌توانند در این فرایند متولی و سهیم شوند. مثلاً وقتی برنامه‌های تبلیغاتی در تلویزیون میان وعده‌هایی را به کودک و خانواده معرفی می‌کند که نه تنها بار تغذیه مفید ندارد، بلکه در حوزه دهان و دندان آسیب‌زا هم هستند و سبب پوسیدگی دندان می‌شوند در این جا حوزه تبلیغات باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد و حوزه‌هایی که به نظر می‌رسد مستقیماً با حوزه بهداشت دهان و دندان مرتبط نیست هم بایستی مورد نگاه و توجه مسئولان باشد.
از طرف دیگر باید در حوزه پیشگیری پروتکل‌ها و آموزش‌هایی به صورت تعریف شده و مشخص در اختیار نیروهایی که وظیفه معاینه و پیگیری وضعیت مادر باردار را در همان مراکز بهداشت دارند، قرار گیرد و از همان دوران بارداری آموزش‌ها آغاز شود، چون بسیار کم هزینه و موثر خواهد بود. در همین راستا می‌توان به مادران باردار دهان شویه داد و به آنها یادآوری کرد که بهداشت و سلامت دهان و دندان آنها می‌تواند به طور عمودی تاثیر بگذارد بر سلامت کودک. مادرانی که پوسیدگی دندان بیشتری دارند، کودکانشان هم معمولا وضعیت بهداشت دهان و دندان شان چندان مطلوب نخواهد بود و با توجه به اینکه پوسیدگی یک بیماری عفونی است، ممکن است باکتری‌ها از دهان مادر منتقل شود به دهان کودک و معمولاً مادران با آینده نگری که در این قضیه دارند، قطعاً مراقبت‌های بیشتری را انجام خواهند داد.
تلاشی هم که ما بر روی دنتال هوم یا خانه دندان داریم این است که به صورت آزمایشی آن را در بخش خودمان اجرا کنیم و ببینیم که چه بازخوردهایی خواهد داشت، در صورت مطلوب بودن نتایج بازخوردها را در اختیار مراکز بهداشت قرار می دهیم تا آنها هم اجرا کنند.
وبدا: چه فاکتورهای دیگری در بحث سلامت دهان و دندان مادر و کودک بصورت مشترک وجود دارد؟
نوع تغذیه مادر و مصرف مناسب کلسیم و ویتامین دی در کیفیت دندان‌های شیری کودک که در دوران جنینی آغاز میشود، بسیار موثر است و در واقع سلامت بدن مادر می‌تواند بر روی سلامت جنین و شکل‌گیری دندان‌های شیری او موثر باشد.
وبدا: یک استاد موفق از نگاه شما چه شاخصه‌هایی دارد؟
با توجه به تغییراتی که نسل جدید دارند، نوع ارتباط گرفتن با آنها تا حدی متفاوت است. رابطه استاد شاگردی که در نسل‌های پیشین بود، اکنون متحول شده و نگاهی متفاوت درباره آن وجود دارد، لذا اگر یک استاد بخواهد در بعد علمی و اخلاقی موفق باشد باید در ابتدای امر با دانشجویان خود ارتباط موثری برقرار کند و دانشجویان احساس کنند که فضای فکری و ذهنی آنها به استاد نزدیک است.
استاد باید پیوسته به دانشجویان توجه داشته باشد و به آنها اعتماد به نفس بدهد، اگر در عملکردشان اشکال دارد، کمکشان کند تا مشکل را حل کنند که در این صورت خیلی بهتر آموزش را دریافت می‌کنند و ارتباط بهتری هم با استاد دارند، چون او را دلسوز خود می‌بینند. در مجموع ارتباط بین نسل جدید دانشجویان و استاد می‌تواند علاقه دانشجو را به یادگیری بیشتر کند.
وبدا: نقش حمایت خانواده را در پیشرفت تحصیلی و کار خود چطور می‌بینید؟
من همزمان با دوره رزیدنتی متاهل شدم و با توجه به اینکه میزان حجم درس و فعالیت های حرفه‌ای در این دوران زیاد بود، قطعاً اگر خانواده حامی و پشتیبان نبود، پیشرفتی هم حاصل نمی شد. محیط گرم خانواده می‌تواند انرژی که در طول فعالیت روزانه از فرد گرفته شده و خستگی‌ها را به نوعی پوشش دهد. معمولاً وقتی یک فرد در محیط کار خسته و کم انرژی میشود باید محیطی مثل خانواده وجود داشته باشد که این انرژی را به او بازگرداند و از طرفی تحمل خانواده و درک شرایط سخت فرد می‌تواند بسیار کمک کننده باشد. به ویژه یک فرد متاهل که با چالش‌های بسیاری مواجه است و ممکن است محدودیت‌های مالی داشته باشد این همراهی از سوی همسر می‌تواند بسیار موثر باشد، لذا از همسر خودم بسیار متشکرم که از دوره رزیدنتی به بعد با صبوری حمایت‌های دلگرم کننده مرا پشتیبانی کرد. پدر و مادرم نیز از آن دسته والدینی هستند که همه تلاششان این بوده که یک محیط آرام و امکانات خوب برای من فراهم باشد و انواع مشاوره‌ها و کلاس‌هایی که مورد نیاز بود را فراهم کردند؛ همچنین اگر تنش و چالشی در خانواده بوده تلاش کردند تا آن را به محیط عمومی خانواده تسری ندهند و به این ترتیب آرامش در منزل برقرار باشد.
وبدا: آیا در طول مسیر تحصیل چالش‌هایی هم داشته‌اید؟
در زمان‌هایی که فرد برای یک آزمون مهم آماده میشود، همیشه این حس را دارد که مسیر بسیار ناهموار است و من چطور می‌توانم آن را طی کنم؟ اما آنچه که شخصاً به من در این مواقع کمک کرده است، برنامه‌ریزی های کوتاه مدت یا بلند مدت بوده است و اینکه خود را متعهد به انجام آن می‌دانستم. خوشبختانه گروه کودکان ما بسیار گروه خوب و پشتیبانی هستند و برای رزیدنت‌های سال آخر که آزمون بورد دارند، همیشه آزمون‌هایی در کوتاه مدت برنامه‌ریزی می‌کنند تا بودجه‌بندی درسی آنها مشخص بشود. لذا اگر چه آزمون بورد یکی از سخت‌ترین و پرچالش‌ترین آزمون‌ها است، اما اگر دانشجویان برنامه‌ریزی داشته باشند و به آن متعهد بمانند این به نظر می‌رسد که کمک کننده‌ترین امر باشد.
وبدا: چنانچه نکته ای ناگفته مانده است بفرمایید؟
تشکر می‌کنم که این فرصت را در اختیار من قرار دادید، همانطور که عرض کردم دغدغه اصلی من بحث سلامت دهان و دندان کودکان است که به هر حال آینده جامعه ما به دست آنها خواهد بود و از سویی لازم است که بحث آموزش دانشجویان بیشتر مورد توجه باشد. بنده اگر مسئولی بودم که برنامه‌ریزی‌های کلان را بر عهده داشتم به این دو گروه توجه ویژه می‌کردم و از مسئولانی هم که در دولت جدید آغاز به کار می کنند، توقع این است که این دو گروه را مورد توجه ویژه قرار دهند.
