د
کتر مریم پیغون، متولد سال ۱۳۷۰ در شهر مشهد، عضو هیات علمی ( استادیار ) دانشگاه علوم پزشکی مشهد، از جمله اساتید جوان و پرتلاش در حوزه های آموزش و درمان دانشکده دندانپزشکی مشهد است که از سال 1400 و پس از اتمام دوره دستیاری در رشته تخصصی اندودانتیکس، فعالیت خود را به عنوان عضو هیات علمی طرح ضریب k در این مجموعه آغاز نموده و علاوه بر کسب عنوان " استاد برتر " در جشنواره شهید مطهری در سال ۱۴۰۲ ، تاکنون چندین کتاب را با همراهی اساتید باسابقه دانشکده دندانپزشکی ترجمه و مقالات مختلفی را نیز در مجلات علمی معتبر داخلی و خارجی به چاپ رسانده است. پایگاه خبری وب دا در راستای انجام مصاحبه و آشنایی بیشتر با اساتید جوان هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گفتگویی با این استاد جوان داشته که شرح آن را در ادامه می خوانید:
وب دا: ضمن سپاس از حضور شما در این گفتگو، لطفا بیوگرافی مختصری از خود عنوان بفرمایید؟
دکتر مریم پیغون هستم، متولد سال ۱۳۷۰ در شهر مشهد، پس از سپری کردن دوران مدرسه در شهر محل تولدم، سال 1388 دوره عمومی دندانپزشکی را در دانشگاه تهران آغاز کردم و در سال 1394 این دوره به پایان رسید. تحصیلات تخصصی دندانپزشکی را هم سال 1397 در دانشکده دندانپزشکی مشهد آغاز کردم واین دوره هم در سال ۱۴۰۰ پایان یافت، پس از آن طرح تخصصی را در دانشکده دندانپزشکی مشهد به عنوان استاد یار آغاز کردم که تا هم اکنون ادامه دارد و بسیار خرسندم که در این مدت توانستم در دانشکده دندانپزشکی مشهد خدمت کنم.
وبدا: در طول مدت تحصیل به عنوان دستیار تخصصی و پس از آن به عنوان استادیار در دانشکده دندانپزشکی چه فعالیت‌ها و دستاوردهایی داشته‌اید؟
در سال‌هایی که به عنوان دستیار تخصصی در دانشکده تحصیل می کردم، با گروه اندودانتیکس یک کتاب اینگل ۲۰۱۹ را ترجمه کردیم و علاوه بر آن تآلیف و ترجمه دو کتاب را داشته‌ام که یک کتاب مربوط به حوزه‌ی پاتولوژی است و با همراهی استاد دکتر ساغروانیان تآلیف شده و کتاب دیگر با همراهی استاد دکتر موشخیان در زمینه اندودانتیکس منتشر کردیم. یک سری مقالات نیز نوشته شده که در منابع معتبر به چاپ رسید و همچنین در سال ۱۴۰۲ موفق شدم، عنوان استاد برتر گروه اندودانتیکس را در جشنواره شهید مطهری کسب کنم که بسیار باعث افتخار بود.
وبدا: انتخاب استاد برتر در دانشکده بر چه مبنایی بود؟
بر اساس رزومه فعالیت‌های اساتید و مقالات علمی آنها و همین طور نظرات دانشجویان.
وبدا: با توجه به حضور شما؛ هم در دوره دانشجویی و هم استادی در این دانشکده، فضای مجموعه را در حوزه‌های مختلف آموزشی، درمانی و پژوهشی چطور ارزیابی می‌کنید و آیا اولویتی برای هر یک از این سه حوزه قائل هستید ؟
به نظر من هر سه حوزه کاملاً لازم و ملزوم یکدیگر هستند؛ به این معنا که اگر قسمت آموزش کمرنگ‌تر باشد، ما نمی‌توانیم بخش درمانی و کلینیکی خوبی داشته باشیم و همینطور اگر پژوهش کمرنگ‌تر باشد، در بحث آموزش نیز کیفیت لازم را نخواهیم داشت. بنابراین برای یک کار کلینیکی خوب قطعاً حوزه‌های آموزشی و پژوهشی بسیار مهم است. در بین دانشجویان هم کسانی که از بُعد آموزشی و پژوهشی بالاتر هستند کار درمانی شان نیز بسیار بهتر است.
وبدا: به نظر شما چه اقدامات و برنامه‌هایی می‌تواند به بهتر شدن فضای دانشکده کمک کند؟
با توجه به زمان محدودی که هر یک از اساتید برای آموزش دارند، اگر در کنار این آموزش بتوانند یک سری کارگاه‌های کلینیکی و یا آموزشی و ترجیحاً بین رشته‌ای که هم برای دانشجویان عمومی و هم رزیدنت‌ها مفید خواهد بود را برگزار کنند اتفاق بسیار خوبی خواهد بود چون کارگاه‌هایی که خارج از دانشکده در حال حاضر برگزار می شود، هزینه بالایی دارد و اگر ما بتوانیم در دانشکده این جلسات را برگزار کنیم خیلی مفید خواهد بود.
وبدا: از نگاه شما شاخص یک استاد موفق در حوزه‌های مختلف آموزش، درمان و پژوهش چیست؟
لازمه کار موفق یک استاد آن است که علم او به روز باشد، اما بحث اخلاق حرفه ای هم بسیار مهم است و بنده در طول این سال‌ها از نظر اخلاقی خیلی چیزها از اساتیدم یاد گرفتم، به ویژه در حوزه کار ما که برخورد با بیمار داریم و محیط کار هم پراسترس است، اینکه بتوانیم یک اخلاق حرفه‌ای داشته باشیم، بسیار مهم است و این اخلاق حرفه‌ای را در هیچ کتابی نیاموخته‌اند بلکه منحصراً باید از اساتید آموخت. بنده معتقدم که رفتار اساتید نقش مهمی در تربیت افراد دارد و اگر از لحاظ علمی دانشجو مشکلی داشته باشد، می‌تواند به رفرنس‌ها مراجعه کند. اما در مورد اخلاق حرفه‌ای این گونه نیست و بسیاری از رفتارهای ما شبیه به اساتیدمان می‌شود، این موضوع نکته مهمی است.
وبدا: چرا برای گذراندن دوره تخصص درمان ریشه دانشکده دندانپزشک مشهد را انتخاب کردید؟
گروه اندودانتیکس مشهد بدلیل اساتید برجسته و بنام همیشه زبان زد کل جامعه دندانپزشکی بوده اند و شاگردی آنها افتخاری بود که نصیب بنده شد.
وبدا: در حال حاضر در فضای دانشکده چه فعالیت‌هایی دارید و آیا پس از پایان دوره طرح خدمت تصمیم دارید که در دانشکده بمانید؟
در نوبت صبح معمولاً به آموزش دانشجویان مشغول هستم و در نوبت عصر هم در کلینیک ویژه فعالیت دارم. پس از پایان دوره طرح با توجه به اینکه کار آموزش به دانشجویان را دوست دارم، ترجیح می‌دهم که در دانشکده بمانم. ضمن اینکه فضای دانشگاه هم فضای خوبی است و علاوه بر اینکه با دانشجویان در ارتباط هستیم، علم و دانش مان هم به روز می‌شود.
وبدا: با توجه به اینکه زمان زیادی از دوران تحصیل شما در این دانشکده نمی‌گذرد آیا فکر می‌کنید دانشجویانی که اکنون در حال آموزش آنها هستید با دانشجویان زمان تحصیل شما متفاوت هستند؟
بله، دانشجویان اکنون متفاوت از زمان ما هستند و به نظر می رسد که نسبت به دوره ما عاقل‌تر شده اند. یک سری از دانشجویان من که خیلی هم پیگیر و درس خوان هستند، خیلی اوقات در زمان‌های آزاد خود و حتی اکنون که تعطیلات تابستانه است، به بخش می‌آیند تا چیزهای بیشتری یاد بگیرند. همچنین به دلیل اینکه فضای مجازی فراگیرتر شده دانشجویان سعی می‌کنند، نسبت به دوره ما به روزتر باشند . در دوره دانشجویی ما اگر مثلاً وسیله‌ای را استادمان توصیه می کردند خریداری کنیم، ما همان وسیله را تهیه می‌کردیم، اما اکنون دانشجویان در فضای مجازی سرچ می‌کنند تا ببینند چه وسیله ای به روز است و بعد نظر استاد را هم جویا می‌شوند تا به روزترین وسیله را تهیه کنند. به طور کلی فکر میکنم دانشجویان بیشتر آینده نگری دارند.
وبدا: با توجه به اختلاف سنی کم شما و دانشجویان، ارتباطتان با آنها چطور است؟
قبل از اینکه در دانشکده هیئت علمی شوم، نگران این قضیه بودم که اختلاف کم سنی، باعث ایجاد مشکل شود ، اما آنچه که در عمل دیدم، خوشبختانه خلاف این قضیه بود و دانشجویان هم کاملاً متوجه می‌شوند که کدام استاد با چه کیفیتی به آنها آموزش می‌دهد و عملکردش چگونه است. در مجموع می توان گفت که دانشجویان احترام لازم را برای استاد قائل هستند و در عین حال صمیمیت هم داریم و اگر مشکلی داشته باشند، معمولاً با ما مطرح می‌کنند و ما هم تا حد توان کمکشان می‌کنیم.
وبدا: نقش حمایتگری خانواده را در موفقیت خود تا چه حد مهم می‌دانید؟
به نظر من خانواده تا ۷۰ درصد در موفقیت فرد نقش دارد و به فرد انگیزه می‌دهد، خیلی اوقات که ناامیدی برای فرد ایجاد می‌شود، امید و انگیزه دادن خانواده و یادآوری اینکه مشکلات در مسیر قابل پیش بینی است، بسیار مهم است. بنابراین نقش خانواده در حمایتگری بسیار کمک کننده است.
وبدا: آیا بقیه فرزندان خانواده هم در حیطه های علوم پزشکی تحصیل کردند؟
بله... و حضور آنها در این مسیر علاوه بر اینکه به من اعتماد به نفس می‌بخشید، به نوعی مرا ملزم می‌کرد که در این راه تلاش بیشتری داشته باشم، چون آنها این مسیر را طی کرده بودند و معمولاً در خانواده ما همه مباحث مربوط به حوزه علوم پزشکی بود و این مرا هم جذب می‌کرد.
وبدا: با توجه به اینکه فضای دانشکده دندانپزشکی تهران را هم تجربه کرده‌اید، تصور می‌کنید دانشکده دندانپزشکی مشهد نسبت به آن دانشکده و سایر دانشکده‌های دندانپزشکی کشور در چه سطحی قرار دارد؟
به نظر من اگر سطح دانشکده دندانپزشکی مشهد بالاتر از دانشگاه تهران و سایر دانشکده‌های کشور نباشد، قطعا کمتر هم نخواهد بود. حتی در برخی موارد به جرأت می توانم بگویم که سطح دانشکده مشهد از تهران هم بهتر است، مثلا در دوران رزیدنتی، پیرامون این موضوع که چطور باید به دانشجویان آموزش بدهیم، در کنار اساتید باسابقه ( که به دانشجویان آموزش می‌دادند ) یکسری مطالبی را می‌آموختم که پیش از آن در دانشکده دندانپزشکی تهران آموزش داده نشده بود، بنابراین علی رغم اینکه امکانات دانشگاه تهران بهتر است،همچنین کادر آموزشی و پرسنل زحمات زیادی در این دانشکده می‌کشند. ضمن اینکه در دانشکده دندانپزشکی مشهد دانشجویان می‌توانند به راحتی مشکلات و نقدهای خود را به ریاست دانشکده منتقل کنند و پیگیری هم می‌شود، البته در زمانی که من دانشکده تهران بودم پیگیری‌ها در آنجا هم وجود داشت اما نه با جدیتی که در اینجا شاهد هستم. در بحث آموزش دانشجویان و درمان بیماران هم تلاش می‌شود که هم کیفیت آموزش و هم کیفیت موادی که برای بیماران استفاده می‌شود در بالاترین سطح خود انجام شود.
وبدا: به عنوان یک استاد چه توصیه‌ای به دانشجویان خود دارید؟
بر اساس تجربه‌ای که من در دوره تخصص به آن رسیدم به دانشجویان توصیه می کنم که زمان‌های آزادی که در دانشکده هستند را به خوبی استفاده کنند، چون اهمیت یک سری از آموزش‌ها را زمانی که فارغ التحصیل شده و جذب فضای کار شوند درک می کنند و آنجاست که اگر به گذشته برگردند بهره بیشتری از فضای آموزشی و اساتید خود خواهند داشت.
وبدا: به عنوان یک متخصص اندودانتیکس چه توصیه ای به عموم مردم در زمینه بهداشت دهان و دندان دارید؟
چند وقت پیش بیماری از همین شهر مشهد داشتم که بیان می‌کرد، برای عفونت دندان خود زالو درمانی کرده و نتیجه ای نگرفته و این خیلی برای من عجیب و نگران کننده بود که یک خانم جوان که در یک کلان شهر زندگی می‌کند، هنوز با تصورات نادرستی اقدام به درمان می‌کند و بعد از طی یک پروسه بی نتیجه‌ی درمانی، به این نتیجه می رسد که باید به دندانپزشک مراجعه کند، بر همین اساس فکر میکنم که بالا بردن سطح دانش مردم می‌تواند موثرترین کار باشد. ضمن اینکه افراد از سنین پایین باید اقدامات پیشگیرانه داشته باشند و این امر را بر درمان اولویت دهند، بکارگیری نخ دندان در کنار استفاده از مسواک و همینطور استفاده از دهانشویه فلورایددار می تواند از جمله همین اقدامات پیشگیرانه باشد.
