رهنمودهای روشنگرانه‌ی اساتید در مقاطع مختلف تحصیل، موجب تقویت انگیزه من برای ادامه مسیر شد

دکتر زهرا رستگار تیزابی، دانش آموخته رشته رادیولوژی در مقطع تخصص، از جمله دانشجویان برگزیده آزمون بورد تخصصی سال 1403 است که با کسب رتبه دهم کشوری و قرار گرفتن در فهرست دانشجویان پنج درصد برتر بورد تخصصی، موفق به اخذ دانشنامه تخصصی در رشته رادیولوژی و دریافت عنوان رتبه برتر آزمون بورد تخصصی در سال جاری گردیده است، پایگاه خبری وبدا ضمن تبریک این موفقیت ارزشمند، به جامعه فرهیخته علوم پزشکی مشهد، گفتگویی داشته با دکتر زهرا رستگار تیزابی، که شرح آن را در ادامه می خوانید:

وب دا: ضمن خیرمقدم و تبریک کسب رتبه برتر در بورد تخصصی سال جاری، لطفا در ابتدا بیوگرافی مختصری در رابطه با خودتان عنوان بفرمایید؟

زهرا رستگار تیزابی هستم، متولد اردیبهشت ۱۳۷۳در شهرستان خواف، دوران ابتدایی و راهنمایی را در محل تولدم گذراندم و برای تحصیل در دوره دبیرستان به مدرسه نمونه دولتی تربت حیدریه رفتم، پس از شرکت در کنکور سراسری در رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد پذیرفته شدم.در دوران  پزشکی عمومی،موفق به کسب رتبه دوم کشوری علوم پایه و رتبه  اول پره انترنی شده و جزو دو و نیم درصد برتر کشوری بودم،لذا به صورت استریت در آزمون تخصص  شرکت کردم ( بدون گذراندن خدمت طرح)در آزمون دستیاری نیز رتبه ۱۱ را کسب کرده و برای ادامه ی مسیر رشته تخصص رادیولوژی را انتخاب کردم.

وب دا: فرایند مطالعه و درس خواندن شما در دوره‌های عمومی و تخصص به چه نحوی بود؟

در دوره عمومی به ویژه در علوم پایه و فیزیوپات، به صورت آهسته و پیوسته یکسری دروس اختصاصی را مطالعه می‌کردم و حُسن این روش آن بود که سبب شد با یک پایه قوی در دوران علوم پایه و فیزیوپات پیش بروم و معدل بسیار خوبی را کسب کنم و در یک سری از بزنگاه‌ها این پایه قوی به کمک من آمد.

بطور کلی در تمام دوران تحصیل ساعت مطالعاتی من در مواقع آزمون ها زیاد نبود و معتقد بودم کیفیت بسیار قوی تر از کمیت است. برای شرکت در آزمون دستیاری، با توجه به اینکه ورودی بهمن بودم ۵ ماه مرخصی گرفتم و در دوران مرخصی مطالعه کردم. اسفندماه با شروع بخش‌ها و شروع کرونا اختلالاتی در این روند ایجاد شد، اما خوشبختانه پایه قوی که در دروس ماژور داشتم سبب شد که در این فرایند دچارصدمه زیادی نشوم. ضمن اینکه مهارت  تست زنی خوبی داشتم و این هم به کمکم آمد و موفق به کسب رتبه خوبی شدم. دروس مینور را بیشتر مرور می‌کردم.در دوران رزیدنتی هم در سال‌های اول و دوم چندان فرصت مطالعه نداشتم اما از سال سوم مقداری مطالعه بیشتر شد،بعد از گذشت چند ماهی از سال چهارم با جدیت بیشتری مطالعه را شروع کردم،هر چند  با توجه به مشکلات جسمی که با آن مواجه شدم روند کمی کند شده بود، ولی به هر حال مصمم بودم که این مسیر باید به خوبی به پایان برسد.

وب دا: برای آمادگی جهت شرکت در آزمون بورد نحوه مطالعه و درس خواندن به شکلی بود؟

در مورد اینکه برای آزمون بورد چگونه مطالعه داشتم، باید عرض کنم که من مهر ماه سال گذشته هنوز برای شرکت در آزمون برد شروع نکرده بودم، مهر ماه درگیر روتیشن سنگین ام آر آی بودم،از تقریبا اوایل آذر بود که به صورت جدی شروع به برنامه ریزی کردم. با توجه به اینکه حجم مطالب زیاد بود، ابتدا مطالبی را که مطالعه نکرده بودم خواندم و بعد از آن مطالبی که کمتر خوانده شده بود، مطالعه شد.مشکلات غیر منتظره باعث شد تایم مطالعه آنچنان مطلوبی نداشته باشم اما در نهایت تلاش کردم و توانستم تا پایان تعطیلات  یک دور داشته باشم. بعد از عید کمی تست زنی  را هم به برنامه اضافه کردم .تا اواسط خرداد دور دوم(که در واقع شامل قسمت های مهمتر و هایلایت شده بود) را به اتمام رساندم.  دور سوم را از خرداد تا اوایل مرداد یعتی آزمون ارتقا انجام دادم و بعد از ارتقاء تا بورد هم یادداشت ها و مطالب هایلایت شده و نقطه ضعف ها را یک مرور سریع انجام دادم. در فاصله بین بورد کتبی و شفاهی که یک هفته بود، فیلم‌های بوردریویو را مرور کردم و یک مقدار آناتومی سکشنال (مخصوصا واسکولار)که در آزمون شفایی خیلی کمک کننده بود.

آزمون شفاهی هم شامل آزمون PMP بود و دانشجویان باید یک شناخت اولیه از آن داشته باشند، در دانشگاه ما PMP برگزار نمی‌شد و متاسفانه شناخت چندانی از آن نداشتم، لذا مدیریت زمان و نحوه آزمون دادن شفاهی و حتی یک سری از قوانینی که راجع به PMP نمی‌دانستم سبب شد که نمره من کاهش یابد، بر اساس همین تجربه فکر می کنم اگر آزمون آزمایشی PMP در خود دانشگاه حداقل در رشته ما برگزار شود این موضوع خیلی به همکاران کمک خواهد کرد.

وب دا: متمرکز بودن برگزاری آزمون شفاهی در تهران به نظر می رسد که سختی هایی برای دانشجویان سایر شهرها داشته باشد؟

بله کاملا درست است، اینکه آزمون شفاهی در تهران برگزار می شد، فشار روانی زیادی را به بچه‌ها تحمیل می‌کرد، این فشار از تهیه بلیط گرفته تا خستگی راه و عدم تمرکز لازم روی درس خواندن را شامل می‌شود و با توجه به اینکه آزمون‌های درون بخشی دانشگاه‌های تهران به صورت PMP برگزار می‌شود، در واقع دانشجویان تهران با این فضا کاملاً آشنا هستند؛لذا این شرایط تفاوت ناعادلانه ای می تواند ایجاد کند.

وب دا: نقش اساتید را در این قضیه تا چه حد پررنگ می بینید؟

 به نظر من نقش اساتید در انگیزه بخشی به دانشجویان بسیار مهم است و  شخصاً از اساتید تاثیر پذیری زیادی داشتم. در دوران علوم پایه و فیزیوپات آقای دکتر حقیر استاد آناتومی تاثیرگذارترین الگوی زندگی تحصیلی من و بهترین مشوق بودند.در دوران اکسترنال و اینترنی از تشویق ها و لطف اساتیدی چون   دکتر باری ( فوق تخصص هماتولوژی ) انگیزه زیادی گرفتم. در دوران رزیدنتی هم اساتید راهنمایی ها و انگیزه زیادی برایم داشتند تا سعی کنم به بهترین نحو مسیر آزمون بورد را پیش ببرم . استاد عزیزم خانم دکتر خروشی و همینطور آقای دکتر طوسی (رئیس بخش رادیولوژی بیمارستان قائم) رهنمودهای دلسوزانه زیادی داشتند، اگر روزی خودم نیزهیئت علمی دانشگاه شوم قطعاً این  فضای انگیزشی را برای دانشجویانم محیا خواهم کرد.

وب دا: چرا رشته رادیولوژی را انتخاب کردید؟

با توجه به اینکه  آناتومی من خیلی خوب بود و رادیولوژی هم بر اساس آناتومی بدن است، ارتباط خوبی با این رشته برقرار کرده بودم و دوستان و اساتیدم نیز  معتقد بودند که در این زمینه استعداد دارم، البته به رشته قلب هم بسیار علاقمند بودم و به وقت انتخاب رشته بین رشته‌های رادیولوژی و قلب در تردید بودم، ولی در نهایت با توجه به سنگین بودن کشیک ها در رشته قلب ترجیح دادم رشته رادیولوژی را انتخاب کنم، البته در ابتدا از این انتخاب کمی ناامید بودم و احساس می‌کردم ارتباطم با حوزه بالین قطع شده و چندان از انتخاب رشته رادیولوژی راضی نبودم، اما هرچه زمان گذشت به این رشته بیشتر علاقمند شدم و اکنون کاملاً از انتخاب رشته ام راضی هستم، چون هر چه بیشتر می‌گذرد به گره گشایی رادیولوژی در امر هم تشخیص و هم درمان بیشتر واقف میشوم.

وب دا: نقش خانواده را در موفقیت خود چطور می‌بینید؟

خانواده من فرهنگی هستند و محیط تقریباً آرامی را در خانواده داشتیم و این لازمه ی یک نتیجه ی خوب است. در استرس های آزمون های زیادی که پشت سر میگذراندم  از کمک خانواده و به ویژه مادرم استفاده کردم. خانواده ی من همه جوره تلاش کردند تا از همه نظر حمایتم کنند ،و خوشحالی و رضایتمندی شان انگیزه مرا دوچندان میکرد.

وب دا: چنانچه نکته نظری دارید در پایان این گفتگو بفرمایید؟

دوره رزیدنتی، سال های بسیار سختی است. فرد در یک سیستم به صورت مستمر و روزانه مشغول به کار است؛ فضایی که حجم کار در آن بالا و بسیار فرسایشی است، بویژه اینکه درآمد آنچنانی هم محیا نیست  و همچنین مواردی از قبیل سهمیه‌ها در پذیرش دانشجویان به نظر می‌رسد که نیاز به اصلاحات و بازنگری‌هایی برای بهبود انگیزه  متخصصین جوان دارد.