احساس غم و شادی در حوزه‌ی درمان کودکان، به مراتب عمیق تر از حوزه درمان بزرگسالان است
دکتر فرزانه داورنیا، دانش آموخته رشته اطفال در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، یکی از چهره های برتر در آزمون بورد تخصصی سال 1403 است که با توجه به کسب امتیاز بالا در مراحل کتبی و شفاهی این رقابت علمی، به عنوان یکی از دانشجویان ده درصد برتر معرفی و موفق به اخذ دانشنامه تخصصی آزمون بورد تخصصی سال جاری گردیده است. پایگاه خبری وبدا ضمن تبریک این افتخار ارزشمند به جامعه فرهیخته علوم پزشکی مشهد، گفتگویی داشته با این چهره برتر آزمون بورد تخصصی در گروه اطفال، که شرح آن را در ادامه می خوانید:
وب دا: ضمن خیرمقدم و تبریک کسب رتبه برتر در بورد تخصصی سال جاری، لطفا در ابتدا بیوگرافی مختصری در رابطه با خودتان عنوان بفرمایید؟
دکتر فرزانه داورنیا هستم، متولد شهریورماه 1373 در شهر مشهد، بعد از طی دوره ابتدایی، دوران راهنمایی را در مدرسه نمونه دولتی مصلی نژاد و دوره دبیرستان را در مدرسه فرزانگان گذراندم و در ادامه وارد دانشگاه علوم پزشکی مشهد در رشته پزشکی شدم، بعد از دوره عمومی وارد دوره تخصص کودکان شدم و در همین دانشگاه به ادامه تحصیل پرداختم.
وب دا: برای کسب این موفقیت چه برنامه مطالعاتی داشتید ؟
رشته کودکان، از جمله رشته هایی است که مخصوصا در سال اول کشیک های سختی دارد و خیلی توقع زیادی از یک رزیدنت سال اول نیست که بتواند زمان زیادی برای مطالعه قرار دهد، ولی به نظر من اگر از سال اول دانشجو بتواند همان بیمارانی را که می بیند و حتی بعضی موارد را مطالعه رفرنس داشته باشند، خیلی کمک کننده خواهد بود. من هم از اواخر سال دو بطور جدی شروع کردم به درس خواندن و ترجیح خودم این بود که با رفرنس پیش بروم و البته از تست ها و کتاب های متفرقه هم به صورت جانبی کمک گرفتم. مدیر گروه ما آقای دکتر ملک که آن زمان مسئول رزیدنت ها بودند، یک برنامه ریزی خیلی خوبی برای آزمون ها داشتند و طبق همان برنامه ریزی من سعی کردم تا جایی که میتوانم بخوانم و بعد از اردیبهشت که بخش ها تمام شد و کشیک نداشتیم، ساعت مطالعه بیشتر شد و همینطور تست های بیشتر و با توجه به اینکه هر رشته، یکسری دروس با تعداد سوال مهمتر دارد؛ مثلا در رشته ما درس نوزادان و درس عوفونی خیلی مهم تر بود با تمرکز بیشتر روی این موارد مطالعه می کردم.
وب دا: تصور کسب رتبه در بورد تخصصی تا چه حد برای شما محقق شدنی بود؟
به نظر من هم اگر کسی بخواهد واقعا شدنی است؛ یعنی رتبه آوردن در بورد اصلا چیز دور از دسترسی نیست و فقط کافی است که این اراده باشد. ضمن اینکه قبل از بورد آزمون ارتقاء را داشتیم و خود همین موضوع کمک می کرد که برای بورد آماده تر بشویم، هدف من بورد بود و اگر شما بورد را داشته باشید، قطعا ارتقا را هم دارید، ولی از این نظر آزمون ارتقا برای من اهمیت داشت که خودم را میتونستم محک بزنم و ببینم این چند ماهی که دروس را خواندم نقاط ضعفم کجاست و در این فاصله یک ماهه بین برد و ارتقاء روی نقاط ضعفم بیشتر کار کنم.
وب دا: با توجه به تجربه حضورتان در دانشگاه، آیا نکته نظری در جهت هر چه بهتر شدن فضای دانشگاه دارید؟
معمولا ما دروس مختلف را به صورت روتیشن می گذارانیم و اگر برای همه روتیشن ها برنامه ریزی کلی وجود داشته باشد که ما رفرنس خوانی داشته باشیم، خیلی به دانشجو کمک خواهد کرد، نکته دیگر بحث فشار کاری بر رزیدنت هاست و مخصوصا سال آخر اگر تعداد کشیک ها کم و سبک تر باشند قطعاً زمان بیشتری برای درس خواندن خواهد بود.
وب دا: شخصا چه روشی را برای مطالعه و مرور مباحث آزمون بکار می گرفتید؟
من معمولا خلاصه برداری داشتم و خلاصه ها را به صورت عکس در گوشی ذخیره و استفاده می کردم. البته چون غالباً خیلی زود تمرکزم را از دست می دادم، سعی می کردم با گوش کردن فایل ها تمرکزم را بالا ببرم. یا حتی بعضی درس ها را می خواندم و صدای خودم را ضبط می کردم و دوباره گوش می دادم، این خیلی کمک میکرد. تست زدن هم مهم بود و اگر مباحثی را مطالعه می کردم، معمولا بلافاصله تست های مربوط به آن را می زدم.
وب دا: چه زمانی ازدواج کردید و آیا فرزند هم دارید؟
دوران عمومی و اواخر استاژری بودم که ازدواج کردم، همسرم مهندس هستند و هنوز فرزندی ندارم.
وب دا: نقش حمایتی خانواده و اساتید را در موفقیت خود چطور می بینید؟
نقش خانواده واقعاً بر هیچ کس پوشیده نیست و این که چقدر حمایتشان میتواند اهمیت داشته باشد، به عنوان یک خانم متاهل بالاخره دغدغه های بسیاری در زندگی من بود و میدانم که برای همه رزیدنت ها این مسئله هست و اگر حمایت همسر و خانواده نباشد عملا نمی توان کاری انجام داد، همسرم نیز خیلی در این راه همراه من بودند و مثلا اگر روزی قرار بود 9 یا 10 ساعت درس بخوانم ایشان سعی میکرد فضای خانه آماده باشد و در امور خانه چنانچه کاری از دستش برمی آمد، انجام میداد، در مورد اساتید هم خیلی تشکر کنم از آقای دکتر ملک که مسئول رزیدنت ها بودند. ایشان بسیار زحمت کشیدند که یک سری مسائل باب بشود؛ مثلا تعداد روزهای کشیک رزیدنت ها را کمتر کردند و در روتیشن ها سعی می کردند تجربیات شان را در اختیار ما قرار دهند. همچنین از آقای دکتر آخوندیان مدیر گروه کودکان و خانم دکتر اشرف زاده رییس هیات بورد کمال تشکر رادارم و برای آنها آرزوی سلامتی و توفیق روزافزون دارم.
وب دا: خاطره ای هم ازدوران تحصیل و فعالیت در حوزه پزشکی دارید؟
خاطره تلخ و شیرین که بسیار زیاد است، ولی آنچه را که من خیلی خوب در رشته خودم احساس کردم، عظمت خداوند است. وقتی شما برای یک نوزاد بدحال تلاش می کنید تا احیاء شود و این تلاش نتیجه می دهد و نوزاد حیات دوباره می گیرد، لذت این لحظه ها وصف ناشدنی است و برای شخص من بار معنوی زیادی دارد. غم و شادی که ما برای کودکان داریم خیلی عمیق تر از احساس غم و شادی است که برای یک فرد بزرگسال داریم.
وب دا: چه صحبتی با مسوولان حوزه علوم پزشکی دارید؟
در حال حاضر حقوق یک متخصص از رزیدنت کمتر است و این خیلی ناامید کننده است، من تا شش ماه پیش که رزیدنت بودم خیلی بیشتر دریافتی داشتم تا اکنون که به عنوان متخصص مشغول به کار می شوم، متاسفانه این مسائل اقتصادی در کشور ما هست و باید برای آن چاره اندیشی کرد.
