در اهمیت رشته بیهوشی، همین بس که هیچ عمل جراحی بدون حضور متخصص بیهوشی امکان پذیر نیست

دکتر سمانه سادات اسدی کاخکی، دانش آموخته رشته بیهوشی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، یکی از چهره های برتر آزمون بورد تخصصی در سال 1403 است که با کسب امتیاز بالای علمی در مراحل کتبی و شفاهی این رقابت کشوری، به عنوان یکی از دانشجویان ده درصد برتر معرفی و موفق به اخذ دانشنامه تخصصی آزمون بورد تخصصی در سال جاری گردیده است. پایگاه خبری وبدا ضمن تبریک این موفقیت ارزشمند به جامعه فرهیخته علوم پزشکی مشهد، گفتگویی داشته با این چهره برتر آزمون بورد تخصصی در گروه بیهوشی، که شرح آن را در ادامه می خوانید:

وب دا: ضمن خیرمقدم و تبریک کسب رتبه برتر در بورد تخصصی سال جاری، لطفا در ابتدا بیوگرافی مختصری در رابطه با خودتان عنوان بفرمایید؟

سمانه سادات اسدی کاخکی هستم، متولد خردادماه 1369 در مشهد، دوران دبیرستان را در مدرسه  فرزانگان (تیزهوشان) گذراندم و در سال 1387 دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه علوم پزشکی مشهد آغاز کردم، پایان این مقطع به خاطر شرایط کار همسرم با یک سال تاخیر صورت گرفت و من در سال 1395 به عنوان پزشک طرح خدمت در اورژانس شهرستان قوچان و روستاهای اطراف مشهد آن مشغول به خدمت شدم.

وب دا: در چه سالی دوره تخصص را آغاز کردید؟

 سال 1399 وارد رشته تخصصی بیهوشی در همین دانشگاه شدم و خوشبختانه امسال ضمن فارغ التحصیلی شدن از این مقطع، به عنوان دانشجوی ده درصد برتر بورد تخصصی نیز معرفی شدم.

وب دا: با توجه به اینکه هم دوره عمومی و هم تخصص را در این دانشگاه تحصیل کرده اید چه ارزیابی از فضای این مجموعه دارید؟

 بله، من دوران عمومی و تخصص را در همین دانشگاه بودم و به نظر می رسد که فضای لونینگ و گاردینگ در دوران تخصص نسبت به دورانی که اینترن بودم، خیلی بهتر شده بود و اکثر رشته ها گاردینگ معقولی داشتند و در یک حدی هم در رشته های پزشکی لازم است..

 با توجه به اینکه دانشگاه مشهد از سابقه قابل توجهی برخوردار است و اساتید به نام و توانمندی دارد و همچنین رتبه های برتر زیادی در آزمون بورد امسال کسب کرده است، اما سهم دانشگاه از این دستاورد های علمی باید خیلی بیشتر از این میزان باشد.

وب دا: عوامل موفقیت خود را در این رقابت کشوری چه چیزهایی می دانید؟

سال یک و دو رشته تخصص بیهوشی بسیار سنگین بود و چندان وقت درس خواندن برای ما فراهم نبود، اما من در همین سال ها هم سعی می کردم متن کتاب های رفرنس را حتما بخوانم و اغلب هم به صورت انگلیسی میخواندم که فهم و درک آن خیلی متفاوت است و توصیه من به دانشجویان این است که کتاب های رفرنس را خیلی جدی بگیرند چون کسی که مسلط به متن  باشد، مرور و تست زدن هم با سرعت خیلی بیشتری انجام می شود. اما فراتر از همه این ها انگیزه مهم است و من در این چهار سال استادهایی را داشتم که خیلی به من انگیزه دادند.

در دوره رزیدنتی لازم نیست استادی به دانشجو مستقیماً نکته خاصی را آموزش بدهد و در حال حاضر منابع تا حدی زیاد شده که شما به راحتی می توانید در کتب و سایت های مختلف منابع تان را پیدا کنید، بنابراین مهم انگیزه است و می تواند محرک خوبی برای پیشرفت شما باشد.

وب دا: به صورت جزئی تر می توانید درباره شیوه مطالعه و درس خواندن تان توضیح بفرمایید؟

 خلاصه نویسی یکی از کارهایی بود که در دوره تخصص خیلی به من کمک کرد، البته در سال اول این خلاصه نویسی بگونه ای بود که به اندازه یک کتاب، حجم داشت، اما اواخر دوره هر چه تسلطم به مطالب بیشتر شد، این خلاصه هم کم حجم تر شد، مثلا کل کتاب میلر و کوئکزیست که دو مورد از رفرنس های مهم این دوره است را در چهار یا پنج دفتر خلاصه کردم و این خلاصه ها خیلی کمک کننده بود، در بین آزمون های شفاهی و کتبی هم توانستم یک دور داشته باشم.

وب دا: به نظر می رسد که حساسیت ها و مسئولیت های رشته بیهوشی نسبت به سایر رشته ها بیشتر باشد؟

بله دقیقا همین طور است و متاسفانه در کشور ما کمبود متخصص بیهوشی نیز به شدت وجود دارد، چون این رشته علیرغم سختی ها و مسئولیت های زیادی که دارد، درآمد متناسب ندارد، البته رشته بسیار پویایی است و من اگرچه اتفاقی وارد این رشته شدم اما علاقه زیادی به آن پیدا کردم، اما متاسفانه اهمیت کار متخصص بیهوشی در نگاه عموم جامعه پیدا نیست و خیلی از ما نمی دانیم که وقتی فردی در اتاق عمل بیهوش می شود، تمام زندگیش دست متخصص بیهوشی است.

 در دوره کووید اهمیت این رشته بیشتر شناخته شد و تقریبا بین 50 تا 60 درصد کار در بیمارستان ها روی دوش متخصصان بیهوشی بود، بخش اینترونشن هم که اکنون پیشرفت های زیادی کرده، به مدد بیهوشی هست، اما هیچ کدام از این اتفاقات سبب نشد که جایگاه این رشته بهتر شناخته شود و لذا در کشور ما جایگاه آن تا حدی می توان گفت که نادیده گرفته شده است، در کشورهایی مثل کانادا، استرالیا، آمریکا و ... جایگاه رشته بیهوشی بسیار بالاست و آن را از ارکان مهم کار درمان می دانند، اما در اینجا اهمیت رشته بیهوشی همیشه در حاشیه است و همین موضوع سبب شده که اشتیاق دانشجویان برای ورود به این رشته روز به روز کمتر شود و تعداد صندلی های خالی این رشته بیشتر شود. در واقع حجم کاری زیاد و بار قانونی این رشته و مسئولیتی که از بابت آن بر دوش متخصص بیهوشی بسیار سنگین است و این اقبال دانشجویان را به این رشته کم کرده است.

وب دا: در چه سالی ازدواج کردید و آیا همسرتان در مسیر تحصیل و کار همراه شما بودند؟

من سال 1391در ابتدای دوران عمومی پزشکی ازدواج کردم ( سال چهارم دوره عمومی)، همسرم پزشک نیستند، اما بسیار خوب مرا در طول 12 سال گذشته حمایت کردند و اگر نبود این پشتیبانی ها و همراهی ها؛ بویژه در دوره رزیدنتی که سختی کار در اوج بود، من نمی توانستم این دوره را با موفقیت به پایان برسانم، بین سال سه و چهار هم که چیف رزیدنت بودم و مسئولیت بیشتری برایم ایجاد شده بود باز هم همسرم خیلی حمایت کرد، پدر مادرم نیز از همان دوران مدرسه خیلی برای من زحمت کشیدند و حتی در این سالهای اخیر که من نمی توانستم وظایف فرزندی را در قبال آنها انجام دهم باز هم مرا تمام و کمال حمایت کردند و من واقعا ممنون آنها هستم.

وب دا: در بحث حمایت های اساتید هم آیا این پشتیبانی وجود داشته است؟

بله قطعا، برخی اساتید در مجموعه دانشگاه هستند که بصورت کلامی دانشجویان را حمایت می کنند و به آنها انگیزه می دهند و در واقع جدا از آن آموزشی که همه اساتید دارند، این انگیزه دادن فوق العاده مهم است و از جمله اساتیدی که در رشته ما بسیار حامی و متعهد به آموزش دانشجویان بودند، استاد شریفیان هستند که در سال جاری استاد برتر آموزشی هم شدند. استاد مکرم و خانم دکتر زیرک هم از جمله اساتیدی هستند که به صورت خاص خیلی به من انگیزه دادند. اساتید جوان هم در این حوزه بسیار کمک کننده بودند؛ هر چند که اساتید باتجربه هم به نحوی دیگر این کمک را داشتند، اما اساتید جوانی همچون دکتر فضلی و دکتر پور افضلی و دکتر جعفری واقعا با انرژی بودند و کلاس های آمادگی بورد برگزار می کردند، انگیزه میدادند و خیلی خیلی کمک کردند، حقیقتاً تعادل بین اساتید با سابقه و اساتید جوان برای هر گروه لازم و کمک کننده است.

وب دا: و سخن پایانی شما با مسئولین حوزه علوم پزشکی؟

حجم کار درمانی برای رزیدنت ها در حال حاضر بسیار بالاست و بهتر است که این لود کمتر بشود، ضمن اینکه باید توجه داشت که همه خدمات دولتی نباید توسط کادر علمی و آموزشی دانشگاه انجام شود و می توان در مواقعی از کادر درمان خارج از مجموعه هم کمک گرفت.