سوپروایزر بخش اورژانس بیمارستان قائم(عج) از مراکز زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد  با اشاره به نحوه‌‍‌ی مدیریت 4 فرزند خود در خانواده گفت: با سرمایه گذاری تربیتی که در مورد فرزندان اول داشته ایم، اکنون آنها الگو، مربی و کمک کار سایر فرزندان خانواده هستند و این امر کار من و همسرم را در مدیریت فرزندان راحت تر ساخته است.

محمد رحیمی که سابقه خدمت 26 ساله در دانشگاه علوم پزشکی مشهد را دارد، در گفتگو با وبدا، از وجود فرزندان در خانواده به عنوان شالوده و اساس زندگی یاد کرد و افزود: زوجین عزیز باید بدانند که سرگرم بودن با سگ، گربه، تلفن همراه، ماهواره و... هیچ یک نمی تواند لذت داشتن یک فرزند را به آنها ببخشد و همگی این سرگرمی ها در یک برهه زمانی کوتاه پایان می یابد؛ در حالیکه به دوران سالخوردگی میرسند و هیچ همدم و یاوری ندارند.

 وی در خصوص علاقه خود و همسرش به برخورداری از فرزندان متعدد گفت: پیش از اینکه بحث تشویق‌های حکومتی برای فرزندآوری باشد، من و همسرم بنابر اعتقادات و تفکراتی که داشتیم تصمیم گرفتیم که چندین بچه داشته باشیم و فرزند چهارم من در اردیبهشت 1399 و در شرایطی متولد شد که ماه های اول همه گیری کرونا را تجربه می کردیم.

رحیمی در خصوص اهمیت حضور فرزندان و نقش آنها در نشاط بخشی به فضای خانه و خانواده نیز گفت: انرژی و شادی که فرزندان در فضای خانه ایجاد می کنند وصف ناپذیر است. خیلی از اوقات پس از یک شیفت سخت کاری که من به خانه بر میگردم و قایم باشک‌های فرزندانم با من آغاز می‌شود، تمام خستگی کار روزانه از تنم خارج می‌شود، خانواده 6 نفره ما پر از هیجان است و من از بچه‌ها انرژی می‌گیرم. گاهی به همکاران عرض می‌کنم که هرچند به لحاظ وجود تورم و هزینه‌ها شرایط کمی سخت است، اما می‌توان با مدیریت وضعیت اقتصادی خانواده فرزنددار شد و حتی چندین فرزند داشت. اینکه اصرار داشته باشیم، فرزند من فلان لباس یا فلان امکانات را باید داشته باشد. قطعا این تفکرً، فرزندداری را سخت می‌کند و هزینه‌های تامین مایحتاج فرزندان را بالا می‌برد.

سوپروایزر بخش اورژانس بیمارستان قائم(عج) در خصوص مزیت های چند فرزندی در خانواده نیز گفت: وجود فرزندان متعدد سبب می‌شود که به نوعی خود فرزندان کمک کار والدین باشند؛ مثلاً من و همسرم فرزندان اول و دوم را به گونه‌ای تربیت کردیم که در حال حاضر می‌توانند بخشی از امور فرزندان دیگر را انجام دهند و آنها را مدیریت کنند. در واقع فرزند اول معلم فرزند دوم است و فرزند دوم معلم فرزند بعدی و.... جالب اینجاست که فرزندان ما، بیش از آنکه از من یا همسرم مطالب را بیاموزند و الگوی آنها باشیم، از خواهر و برادرشان می‌آموزند و الگوبرداری می‌کنند در واقع ما روی بچه‌های اول سرمایه‌گذاری تربیتی کردیم و اکنون در مورد بچه‌های بعدی می‌توانیم از آن کمک بگیریم.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا فرزندان مانع آسایش و تفریحات والدین نیستند؟ گفت: خیر... اتفاقاً وقتی تفریح به همراه فرزندان باشد لذت آن بیشتر است؛ ضمن اینکه بالاخره زندگی مشترک تنوعی را می‌طلبد که با آمدن فرزندان به بهترین نحو در زندگی همسران ایجاد می‌شود.

رحیمی در خصوص نقش خود به عنوان پدر در خانواده نیز گفت: با توجه به مشغله‌های کاری، در واقع رسالت اصلی امورات فرزندان به دست همسرم است و ایشان نیز به خوبی آن را مدیریت می‌کنند و در واقع لطف و کمک ایشان است که من در این فضا با خیال راحت کار می‌کنم. البته بنده هم در ساعاتی که در منزل حضور دارم سعی می‌کنم با فرزندانم وقت بگذارم و بچه‌ها تصور نکنند که پدر فقط وظیفه نان آوری را دارد، لذا در مواقعی که در منزل هستم وقتم را با بچه‌ها سپری می‌کنم و آنها را به بیرون از منزل و پارک می‌برم، با هم صحبت می‌کنیم و .....

سوپروایزر بخش اورژانس بیمارستان قائم(عج) در خصوص عدم تمایل برخی از همسران به فرزندآوری نیز گفت: عده‌ای بر این عقیده‌اند که بچه‌ها ممکن است دردسرهایی داشته باشند، غر بزنند، اذیت کنند و.... اما واقعیت این است که سال‌ها می‌گذرد و این افراد سالخورده می‌شوند و در آن زمان کسی نیست که اصطلاحاً درب منزل آنها را بزند و این یک واقعیت تلخ و کاملاً جدی است . متاسفانه شرایط کنونی جامعه به سمتی می‌رود که کم کم باید واژه‌های عمه، عمو، خاله و دایی را در کتاب ها بنویسند و به عنوان یک خاطره از آن یاد کنند. برخی افراد، از هزینه‌ها و مخارج سنگین فرزند سخن می‌گویند اما واقعیت آن است که در جامعه ما خیلی از هزینه‌های غیر ضروری را افراد دارند و نسبت به آن هم شکایتی نمی کنند؛ هزینه هایی که شاید هزینه یک فرزند به مراتب کمتر از آن باشد. بنابراین من فکر می‌کنم بحث‌های اقتصادی در مورد خیلی از خانواده‌ها تنها یک بهانه است.

وی اضافه کرد: متاسفانه با سیاست‌های غلطی که در سال‌های گذشته انجام شد، انگیزه افراد برای فرزندآوری کاهش یافت و اکنون هم تقریباً کار سختی پیش روی ماست برای اینکه بتوانیم این تفکرات و باورها را اصلاح کنیم. همچنین متولیان امر باید به کمک مردم و جوانان بیایند و بیشتر به بحث ازدواج و فرزندآوری بپردازند.

 در آینده ی نزدیک نیروی کار جامعه از چرخه خارج می‌شوند و با این شرایط جایگزینی برای این افراد نخواهد بود.