عضو هیأت علمی گروه روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه بیماری استئو آرتیت یا آرتروز، در نتیجه‌ی استفاده‌ی نادرست و اِعمال نیروهای غیرنرمال به مفصل، بروز می کند گفت: هم اکنون درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد و تنها اقدامات پیشگیری کننده‌ی مربوط به سبک نشستن و راه فتن می تواند برای کنترل این بیماری مؤثر باشد.
دکتر الهام عتباتی در گفتگو با وبدا، ضمن تاکید بر این نکته که بیماری آرتروز متفاوت از بیماری روماتیسم است و سائیدگی مفاصل جزو بیماری های روماتیستی طبقه بندی نمی شود، اظهار کرد: هر مفصلی از یک ساختار استخوانی و غضروفی تشکیل شده که سبب خراب شدن ساختار غضروفی این مفاصل می شود و با از بین رفتن غضروف، فاصله بین دو استخوان که مفصل را می سازند کم می شود و اصطلاحا سایش یا سائیدگی مفصل یا استو آرتریت یا آرتروز به وجود می آید.
وی با اشاره به تفاوتهای بیماری آرتروز با روماتیسم خاطرنشان کرد: التهاب مفصل باعث روماتیسم مفصل می شود، اما استئوآرتیت یا آرتروز به دلیل فشار مکانیکی و استفاده نادرست و اعمال نیروهای غیرنرمال باعث تخریب مفصل می شود و شایع ترین مفصلی که دچار آرتروز یا استوآرتیت می شود زانو است؛ چرا که انسان بیشترین استفاده را از مفصل زانو دارد و با استفاده از آن راه می رود، بالا پایین می رود، می نشیند، برمی خیزد و بیشترین وزن این اضافه وزن روی زانوها فشار وارد می آورد و لذا باعث خراب شدن غضروف مفصل و استخوان مفصل زانو می شود.
عضو هیأت علمی گروه روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، از علت های دیگر ایجاد آرتروز را هر گونه آسیب وارده به مفصل عنوان کرد و افزود: ضربه های مکرری همچون اتفاقی که برای ورزشکاران و فوتبالیستها رخ می دهد، موجب آسیب به مفصل خواهد بود و چنانچه فرد آن ساختار نرمال بدن را نداشته باشد، یعنی اینکه تغییر شکلی که به صورت مادرزادی یا فشارهای جانبی روی ساق پا و باعث حالت پرانتزی شدن پاها شود، نیروهایی که با مفصل پا وارد می شوند، بر آیند طبیعی خود را نداشته و خیلی زودتر باعث ایجاد آرتروز در زانو می شود.
وی اضافه کرد: گاهی اوقات بیماری التهابی، بیمارهای روماتیسمی یا روماتیسم هایی که اسم خاصی ندارند می توانند باعث تخریب غضروف و استخوان در مفصل شوند و هنگامی که غضروف مفصل از بین برود، شاید بیماران علامتی را احساس نکنند، ولی چنانچه آن غضروف کاملا از بین برود فاصله بین استخوان های مفاصل کم شود و طبیعتاً این فشار باعث ایجاد فاکتورهای درد و التهاب شده و لذا بیمار درد را احساس می کند. اما مشکلی که در اینجا ایجاد می شود، آن است که، مفصلی که ساختارش از بین می رود دوباره به حالت اول بر نمی گردد و چنانچه مفصلی مثل مفصل شانه باشد که استفاده خیلی اساسی در زندگی دارد، موجب مختل شدن عملکرد زندگی فرد می شود.
دکتر عتباتی خاطرنشان کرد: اگر این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود، با اصلاح استفاده از مفصل، کاهش وزن،کاهش بار روی مفصل می توانیم از پیشرفت تخریب مفصل جلوگیری کنیم.
وی با تأکید بر این نکته که درمان دارویی قطعی برای این بیماری وجود ندارد افزود: داروهایی که به شکل غضروف ساز، مفصل ساز و یا تزریق داخل مفصل از آنها استفاده می شوند، درمان های موقتی هستند و می توانند حالت مسکن موقت برای آن مفصلی که در حال تخریب است داشته باشند؛ در حالیکه اقدامات پیشگیری کننده مثل تغییر الگوی زندگی، مدل نشستن، برداشتن بار و .. می توانند از پیشرفت تخریب مفصل جلوگیری کنند.
