معاون پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: کمک خیرین سلامت که عمدتاً بر بخش درمان متمرکز است، چنانچه بخشی از آن به حوزه‌ی پژوهش متمایل شود، علاوه بر کمک به طیف وسیع تری از بیماران، می تواند در ایجاد انگیزه و اشتغال برای نخبگان کشور هم کمک کننده باشد 

به گزارش وب دا، دکتر تفقدی در مراسم افتتاحیه همایش دستاوردهای پژوهشی فناورانه دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان این مقدمه که دانشگاه علوم پزشکی مشهد با ظرفیت یک هزار هیئت علمی و ۱۰ هزار دانشجو به عنوان یکی از مجموعه های مورد اقبالِ جامعه‌ی دانشگاهی کشور به شمار می‌رود افزود: یکی از مسئولیت‌های بزرگ ما این است که این ظرفیت‌های ارزشمند و ثروت نیروی انسانی نخبه‌ی کشور را به بهترین نحو استفاده کنیم و چه در قالب مسئولیت یا  قالب‌های دیگر اجازه ندهیم که هدر بروند. همچنین بر ماست که دانشجویان نخبه را درست هدایت و تربیت کنیم و مهم‌تر اینکه به آنها انگیزه بدهیم تا به عنوان سرمایه، در کشور بمانند و چنانچه این مهم محقق نشود، قطعاً به سمت مهاجرت سوق خواهند یافت.

وی ادامه داد: در این فضا، مجموعه های دولتی در حد توان خود یکسری کارها را انجام می‌دهند و علیرغم همه سختی‌ها و موانع دانشگاه علوم پزشکی مشهد هم، طی سال‌های گذشته سرمایه‌گذاری‌های خوبی در این راستا داشته که از جمله آن؛ تاسیس ساختمان پژوهشگاه با کمک وزارتخانه و معاونت علمی ریاست جمهوری است. همچنین برای ساخت و تجهیز پارک علم و فناوری سلامت دانشگاه سرمایه‌گذاری خوبی انجام شده و در فاز اول ۵ هکتار از اراضی یکی از بیمارستان‌های دانشگاه که در وسط شهر واقع شده به پارک علم و فناوری سلامت اختصاص داده شده و در فاز دوم 60 هکتار از زمین‌های دانشگاه در جنب بلوار نماز برای پارک علم و فناوری سلامت در نظر گرفته شده است. همین طور چند مرکز نوآوری؛ از جمله مرکز نوآوری سلول‌های بنیادی، مرکز نوآوری هوش مصنوعی دیجیتال و مرکز نوآوری سلامت دیجیتال راه اندازی شده است.

دکتر تفقدی در عین حال گفت: با توجه به اینکه دانشگاه یک توان و وسع محدودی دارد، بسیاری از پروژه‌ها باید با مشارکت بخش خصوصی و خیرین انجام شود و به عنوان مثال در تکمیل ساختمان پژوهشگاه که حدود 7 هزار متر مربع از آن تاکنون کامل شده ، هنوز ۱۰ هزار متر مربع دیگر از ساختمان باقی مانده و همینطور در مورد فاز دوم پارک علم و فناوری که حدود ۶۰ هکتار است، قطعاً دانشگاه نمی‌تواند آن را بدون کمک بخش خصوصی تکمیل کند. لذا در اینجا نگاه اول ما بخش خصوصی است و ظرفیت‌هایی که وجود دارد. ما می‌توانیم از بخش خصوصی برای فعال کردن بیشتر این‌ها استفاده کنیم و این ظرفیت بسیار خوبی است. قانونی را هم مجلس شورای اسلامی به نام قانون جهش دانش بنیان در سال ۱۴۰۱ تصویب کرد که طبق آن صنایع اجازه دارند، بخشی از مالیاتشان را برای آرندی خود در تعامل با واحدهای دانشگاهی و شرکت‌های دانش‌بنیان و پارک‌های علم و فناوری هزینه کنند، این ظرفیت خوبی هست، ولی قطعاً مسیر ناهمواری‌هایی دارد که باید هموار شود.

وی خاطرنشان کرد: یکی از ظرفیت‌هایی که دانشگاه در بسیاری از برهه های زمانی از آن کمک می‌گیرد، بحث خیرین سلامت است که حقیقتاً در مقاطع مختلف زمانی و بویژه شرایط بحران، کمک بسیار موثری برای دانشگاه بودند، منتهی کمک خیرین به حوزه پژوهش و فناوری، نیازمند فرهنگ سازی و در واقع تغییر ریل فرهنگی در گذر زمان است.

دکتر تفقدی همچنین با بیان اینکه کمک به حوزه پژوهش و فناوری در واقع کمک به قشر نخبه جامعه است افزود: فردی که حدود ۲۴ سال از عمر خود را و هزینه دولت را صرف تحصیل کرده نباید به راحتی پس از فارغ التحصیل شدن رها شود که در این صورت قطعا سرخورده میشود و یا شرایطی به وجود می آید که تصمیم به مهاجرت میگیرد و در آن سوی مرزها هم اغلب این افراد به کارهایی مشغول می‌شوند که حوزه تخصص آنها نیست و در واقع از آنچه که سالها آموخته اند بهره نمی گیرند. بنابراین باید افق نگاهمان را بلندتر کنیم و برنامه ریزی های دراز مدت‌تر داشته باشیم.

وی متذکر شد؛ در کشور ما خیرین مدرسه ساز زیادی هستند که بسیار هم فعال اند و چرا ما نباید در حوزه پژوهش این افراد را داشته باشیم؟ این نشان می‌دهد که ما در دانشگاه خوب نیازها را معرفی نکردیم، ظرفیت‌ها را نشان ندادیم و میدان بازی را مشخص نکردیم. فرد خیری که برای ساختن مدرسه هزینه می‌کند، قطعا مایل خواهد بود که برای کار پژوهشی و آموزشی هم سرمایه‌گذاری کند. در حال حاضر خیرین زیادی داریم که در حوزه درمان کمک‌های زیادی دارند و البته این در جای خود بسیار ارزشمند است اما اقعیت آن است که ما گاهی با هزینه‌ای که برای یک بیمار یا بیماری می‌کنیم، می‌توانیم چند نخبه را در کشور انگیزه بدهیم و مسیر رشد آنها را فراهم کنیم. کار پژوهش علاوه بر اشتغال و انگیزه و جذب نخبگان می‌تواند در بسیاری از امورات کشور هم راهگشا باشد. در حوزه سلول‌های بنیادی و شیمی درمانی سال‌هاست که طرح‌های پژوهشی مختلفی انجام می‌شود و در واقع پژوهش بستر اولیه کارهایی است که بعداً در شاخه درمان انجام می‌شود. بنابراین اگر حوزه پژوهش تقویت نشود، بسیاری از مسیرهای درمان نیز در بن بست خواهد ماند. لذا چنین نگاهی می‌طلبد که ما سرمایه‌گذارهای خوبی در حوزه پژوهش داشته باشیم و با بهره‌گیری از ظرفیت بخش خصوصی و خیرین عزیز، سیر تکاملی این حوزه را تقویت کرده و سرعت ببخشیم.