همزمان با دهه پایانی ماه صفر و ایام رحلت جانسوز پیامبراکرم (ص) و شهادت مظلومانه امام حسن(ع) و امام رضا(ع)، مراسم سوگواری بصورت جداگانه از سوی هیأت های مذهبی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ( هیات باقرالعلوم (ع) و هیأت دانشجویی تشنگان علقمه ) برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی نهاد نمایندگی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، در این مراسم ها که با رعایت کامل شیوه نامه های بهداشتی و پخش زنده در فضای مجازی همراه بود، سوگواران اهل بیت (علیهم السلام) با قرائت زیارت عاشورا و مرثیه سرایی، به ساحت نبی اکرم (ص) و سُلاله های پاک آن حضرت عرض ارادت کردند.

ده خصلت  انسان عاقل از نگاه امام رضا(ع)

در مراسم عزاداری که به مدت 3 شب از سوی هیأت مذهبی باقرالعلوم (ع) (هیأت اساتید دانشگاه علوم پزشکی مشهد) برگزار شد، حجت الاسلام والمسلمین صابری تولایی سخنران مراسم، به تبیین ده شاخصه‌ی انسان عاقل، براساس روایتی از امام رضا(ع) پرداخت و گفت: از نگاه امام هشتم (ع) انسانی عاقل شمرده می شود که 1. دیگران به او امید خیر داشته باشند 2. از بدی هایش در امان باشند 3. خیر اندک دیگران را بسیار بداند 4. خیر بسیار خود را اندک بشمارد5. در پاسخگویی به حاجت و نیاز دیگران خسته و دل تنگ نشود 6. در طول عمر خویش از طلب کردن دانش ملول و خسته نشود 7. فقر در راه خداوند از توانگری محبوبترش باشد 8. خواری در راه خداوند از عزت با دشمنش محبوب ترش باشد 9. گمنام بودن را بر شهرت داشتن ترجیح دهد و  شاخصه‌ی دهم اینکه کسی را ننگرد مگر اینکه به خود بگوید او از من بهتر و باتقواتر است. ( عبارت عربی حدیث :« لا یَتِمُّ عَقْلُ امْرِء مُسْلِم حَتّى تَکُونَ فیهِ عَشْرُ خِصال: أَلْخَیْرُ مِنْهُ مَأمُولٌ. وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ. یَسْتَکْثِرُ قَلیلَ الْخَیْرِ مِنْ غَیْرِهِ، وَ یَسْتَقِلُّ کَثیرَ الْخَیْرِ مِنْ نَفْسِهِ. لا یَسْأَمُ مِنْ طَلَبِ الْحَوائِجِ إِلَیْهِ، وَ لا یَمَلُّ مِنْ طَلَبِ الْعِلْمِ طُولَ دَهْرِهِ. أَلْفَقْرُ فِى اللّهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْغِنى. وَ الذُّلُّ فىِ اللّهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْعِزِّ فى عَدُوِّهِ. وَ الْخُمُولُ أَشْهى إِلَیْهِ مِنَ الشُّهْرَةِ. ثُمَّ قالَ(علیه السلام): أَلْعاشِرَةُ وَ مَا الْعاشِرَةُ؟ قیلَ لَهُ: ما هِىَ؟ قالَ(علیه السلام): لا یَرى أَحَدًا إِلاّ قالَ: هُوَ خَیْرٌ مِنّى وَ أَتْقى ».)

حجت الاسلام والمسلمین صابری تولایی در بخش دیگری از سخنرانی خود به فراز و فرودهای زندگی فردی و اجتماعی امام رضا(ع) اشاره و اظهار داشت: علی بن موسی الرضا (ع) برای تثبیت جایگاه امامت خود و قرار گرفتن بر مسندی که حق ایشان بود، با موانع وکارشکنی های متعددی هم در بین خانواده و هم در بدنه اجتماعی زمان خود روبرو شدند، در حوزه خانوادگی تقابل و سر پیچی برخی از برادران ایشان که زعامت و رهبری جامعه را حق خود می دانستند و به انحاء مختلف سعی در تخریب و منزوی کردن شخصیت امام رضا( ع) داشتند و در حوزه اجتماعی نیز، وجود شیعیان سطحی نگر و فاقد نگاه تحلیلی در عرصه سیاست، که بعضی از رفتارهای امام (ع) از جمله پذیرش ولایتعهدی مأمون و وصلت با او را نشانه گرایش ایشان به اشرافی گری و عدم کفایت در امامت و رهبری جامعه مسلمین دانستند و با ایجاد شبهه و تفرقه ریزش های قابل توجهی را در بین شیعیان سبب شدند.

وی در ادامه به سه عملکرد مهم امام رضا(ع) با تمرکز بر سه محور علم، اخلاق و کرامات اشاره و بیان داشت: امام رضا(ع) که عالم آل محمد (ص) نیز لقب گرفته اند، با برگزاری مناظرات علمی و اعتقادی چنان جایگاهی را در بین جامعه نخبگانی زمان خود یافتند که بسیاری از بزرگان علم و شریعت از درک آن عاجز بودند، همچنین در حوزه اخلاق شخصیت امام رضا(ع) الهام بخش و سرمشق دهنده بود، ایشان بر سفره ای طعام نمی‌خورد مگر اینکه پیش از آن اطرافیانشان و حتی همسایگان ایشان از آن طعام بهره ای گرفته باشند. در روایتی نیز ذکر شده که امام رضا(ع) عمویی داشتند که سال ها به جاسوسی و دشمنی با ایشان مشغول بود، زمانیکه او بیمار شد و به حالت احتضار رسید امام رضا (ع) به عیادتش رفتند و چنان با ملاطفت برخورد کردند، که وی از رفتار گذشته خود به شدت شرمگین شد و از امام (ع) عذرخواهی و حلالیت طلبیدند.

حجت‌الاسلام والمسلمین صابری تولایی اضافه کرد: کرامات امام رضا (ع) نیز که تنها  30مورد آن در جریان سفر ایشان از مدینه به خراسان ذکر شده و تا هم اکنون نیز این کرامات را شاهد بوده و هستیم،  از دیگر مولفه های تاثیرگذار در جذب شیعیان و خلع سلاح مخالفان ایشان می باشد.

 اصولی که حکومت نبوی بر آن استوار است

در مراسم دیگری که از سوی هیأت دانشجویی تشنگان علقمه در مسجد حضرت زهرا (س) برگزار شد، حجت الاسلام والمسلمین الهی خراسانی، سخنران مراسم به برخی نگاه های نادرست نسبت به سیره پیامبر اکرم (ص) اشاره کرد و گفت: از صدر اسلام تاکنون افراد و جریان های مختلفی بودند که تلاش کردند بگویند پیامبر اکرم (ص) حاکم جامعه اسلامی نبودند و انچه که در مدینه اتفاق افتاده حکومت اسلامی نامیده نمیشود، در پاسخ به این نظرات باید گفت که پیامبر اسلام (ص) برای هدایت انسان ها آمدند و طبعا شأن ایشان  تعلیم و تربیت بوده است و نه حاکمیت. لذا چنانچه می بینید پیامبر (ص) در مدینه حاکمیت یافته، بدلیل اقبال عمومی و مردمی بوده است. اما این محور بودن به معنای حاکم بودن نبوده و اساساً کار پیامبر تأسیس حکومت نیست و این تفکر ناصحیح به مرور عنوان شد که چون دین جدای از سیاست است پیامبر را  هم باید جدای از حکومت بدانیم .اما اگر کسی اسلام را درست شناخته باشد، تصدیق می‌کند که دین را نمیشود جدا از سیاست دانست.

وی در ادامه با بیان اینکه حکومت نبوی شاخصه هایی دارد که آن را از دیگر حکومت هامتمایز می‌کند افزود: نخستین اصل در حکومت نبوی اصل " بیعت " است یعنی حاکمیت باید پشتوانه مردمی داشته باشد و مردم آن را قبول داشته باشند. اصل دوم  اصل " مشورت" است؛ همه ما می دانیم که پیغمبر خدا اهل مشورت بودند و از نظرات اطرافیان بهره می‌گرفتند و حکومت پیرو سیره نبوی هم باید اینگونه باشد. اصل سوم اینکه در حکومت نبوی " مسئولیت همگانی " مطرح است به این معنا که همه ما نسبت به جامعه مسئولیم و باید در قبال موضوعات مختلف آن متعهد باشیم و در آخراصل " شایسته سالاری و اصل عدم احتجاب " که به معنای گزینش افراد اصلح و عدم فاصله گیری از توده جامعه و طبقات مختلف اجتماعی است.