حجت الاسلام والمسلمین الهی خراسانی در مراسم سخنرانی شبهای قدر در دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، با اشاره به آیاتی از قرآن کریم، فرصت زندگی و عمر کوتاه انسان را مهمترین سرمایه او عنوان و تاکید کرد : تنها راه سود جستن از این سرمایه، معامله‌ی آن با خداوند و صرف نکردنش برای غیر خداست.
به گزارش روابط عمومی نهاد نمایندگی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مراسم احیای شبهای قدر و ایام شهادت امیر مؤمنان امام علی (ع) همراه با برنامه های ویژه در مسجد امام علی (ع) واقع در پردیس دانشگاه علوم پزشکی مشهد برگزار شد.
در بخش سخنرانی این مراسم حجت الاسلام والمسلمین الهی خراسانی، ضمن قرائت آیه53 سوره مبارکه زمر1، مهمترین نکته در این آیه شریفه را اسراف انسان نسبت به " نفس و خود خویشتن" عنوان و بیان داشت: در مفهوم عامیانه، اسراف به معنای " زیاده روی کردن " در بهره گرفتن از یک چیز ( اعم از یک شیء یا یک فعالیت و...) تلقی می‌شود؛ اما در مفهومی فراتر می توان مصرف و بکارگیری اشتباه از آن که سبب اتلاف و ناکارآمدی اش می شود را هم نمونه ای از اسراف دانست. مثلا فردی که لباسی را نافرم می دوزد و پس از دوخته شدن متوجه می شود که نمی تواند از آن استفاده کند یا شخصی که پروژه ای را اشتباه طراحی می کند و پس از صرف وقت و هزینه بسیار مشخص می شود که عملاً نمی توان از آن بهره برداری داشت. بنابراین اسراف را هم می توان به معنای زیاده روی در مصرف و هم بهره گیری غلط که موجب ضایع شدن هزینه های مختلف می شود، تعریف نمود.
وی در همین ارتباط افزود: اما آنچه در این آیه بسیار مهم است عبارت « أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ» است که اسراف نسبت به نفس و خود خویشتن را گوشزد می کند . این اسراف می تواند در دو وضعیت اتفاق بیفتد: 1. وقتی که من گوهر نفس خود را نشناخته باشم و از استعداد و کمالات نفسانی خود آگاه نباشم که در این صورت با راکد گذاشتن و عدم بهره گیری از توانمندی های وجودی، نفس خود را به سمت فاسد شدن و تباهی هدایت خواهم کرد 2. زمانی‌که من مدعی هستم که خود را شناخته ام و بر استعدادها و توانمندی هایم اشراف دارم اما آن را در طلب امور دنیوی، ثروت اندوزی، شهرت طلبی و هر آنچه غیر از رضایت خداوند و چه بسا اسباب غضب الهی است بکار می گیرم.
حجت الاسلام والمسلمین الهی خراسانی همچنین با اشاره به آیات سوره مبارکه عصر اظهار داشت: در این سوره که به تعبیر علامه طباطبایی عصاره تعالیم همه انبیاء الهی است خداوند متعال به زمان (عصر ) سوگند می خورد و به انسان هشدار می دهد که در حال خسران نسبت به زمان و فرصت های زندگی است؛ اما در ادامه راه نجات از این خسران را نیز بیان می فرماید که همانا ایمان آوردن به کسی است که تنها تجارت با او آدمی را از اسراف سرمایه عمر نجات می‌دهد و داد و ستدش را سود می بخشد و این همان سعادت حقیقی است.
وی اهمیت عمر و فرصت های زندگی در روایات ائمه معصومین (علیهم السلام) را نیز یادآور شد و گفت: امام هادی (ع) در روایتی می‌فرمایند: " اَلدُّنْيَا سُوقٌ رَبِحَ فِيهَا قَوْمٌ وَ خَسِرَ آخَرُونَ" یعنی سراى دنيا چونان بازارى است كه مردمى در آن سود برند و جماعتى ضرر كنند. اما خسران کنندگان چه کسانی هستند آنان که عمرشان را صرف دنیا طلبی و کسب شهرت، ثروت و دیگر سرگرمی های دنیا کنند. امام علی (ع) نیز وقتی از گذر عمر و فرصت های زندگی صحبت می شد با لحنی حسرت بار می فرمودند: " آه من قلّه الزّاد و طول الطّریق و بعد السّفر و عظیم المورد؛ آه، از کمی زاد و توشه و طولانی بودن راه و دوری سفر (آخرت) و عظمت مقصد ". ایشان در حکمت 456 نهج البلاغه نیز اهمیت وجودی انسان و فرصت های زندگی او را متذکر شده و می فرمایند: " انّه لیس لاَنفُسکم ثَمنٌ الاّ الجّنة فلاتَبیعوها الاّ بها. بدانید که جان شما هیچ بهایى جز بهشت ندارد. پس آن را به کمتر از بهشت نفروشید".
وی اضافه کرد : در آیه 111 سوره مبارکه توبه نیز خداوند بندگانش را به تجارت با خود فرا می خواند و می فرماید: إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ... در حقيقت خدا از مؤمنان جان و مالشان را به [بهاى] اينكه بهشت براى آنان باشد خريده است همان كسانى كه در راه خدا مى جنگند و مى كشند و كشته مى شوند [اين] به عنوان وعده حقى در تورات و انجيل و قرآن بر عهده اوست و چه كسى از خدا به عهد خويش وفادارتر است پس به اين معامله اى كه با او كرده ايد شادمان باشيد و اين همان كاميابى بزرگ است.
...................
1." قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ( بگو: اى بندگان من که بر نفس خویش اسراف (و ستم) کرده‌اید! از رحمت خداوند مأیوس نشوید، همانا خداوند همه‌ى گناهان را مى‌بخشد، زیرا که او بسیار آمرزنده و مهربان است. زمر/53 )"
