استاد ممتاز دانشکده داروسازی و رئیس مرکز تحقیقات نانوفناوری دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به انجام طرح پژوهشی تولید فرآورده موضعی برای ترمیم زخم‌های عمیق و سوختگی‌ها با استفاده از فناوری نانو گفت: در این مطالعه ما به فرمولاسیون لیپوزومی حاوی پلاسمای فقیر از پلاکت (PPP) بمنظور ترمیم زخم‌های عمیق و سوختگی‌ها با استفاده از فناوری نانو دست یافتیم .

 دکتر محمودرضا جعفری، در گفت‌وگو با وب دا، ضمن بیان این نکته که طرح تولید فرآورده موضعی برای ترمیم زخم های عمیق و سوختگی ها توسط دکتر رضا مرادی، دانشجوی دکترای دانشکده داروسازی مشهد، به انجام رسیده است، افزود: کاربردهای گسترده پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) در درمان بیماری‌های التهابی از جمله تخریب مفصل کاربرد دارد، اما در این در طرح از پلاسمای فقیر از پلاکت که اختصاراً pppنامیده میشود، استفاده شده است.

 وی با اشاره به اینکه پلاسما غنی از هورمونها و فاکتورهای رشد است و به همین دلیل در شکل تزریقی برای بیماریهای التهابی کاربرد دارد، اضافه کرد: این مرکز تحقیقاتی با استفاده از PPP و فناوری لیپوزوم، فرآورده‌ای موضعی برای ترمیم زخم و سوختگی تولید کرده است.

 استاد ممتاز دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مشهد توضیح دادند که PPP  یک ترکیب خیلی مؤثر ( Potent  ) می باشد  و علاوه بر این دارای پروتئین هایی با وزن مولکولی مختلف می باشند که از راه مصرف موضعی از پوست جذب نمی شوند. برای افزایش نفوذپذیری از پوست, افزایش پایداری و مقبولیت فرآورده  از لیپوزوم برای فرمولاسیون PPP استفاده شد.

 دکتر جعفری افزود: لیپوزومهای تهیه شده دارای بار منفی (  -20 mV) با اندازه ذره ای حدود 170 نانومتر و درصد محصور سازی 96% می باشند.

 رئیس مرکز تحقیقات نانوفناوری دانشگاه علوم پزشکی مشهد همچنین گفت: مطالعات سل فرانز نشان داد که لیپوزومها باعث افزایش جذب پوستی PPP می شوند و مطالعات پایداری نشان داد که فراورده حداقل 18 ماه در یخچال پایدار می باشند.

 این دانشمند یک درصد برتر جهان در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در ادامه گفت: در مدل‌های حیوانی (موش) زخم و سوختگی فرآورده موضعی ساخته شده موثر می باشد.

 وی با اشاره به اینکه نتایج این طرح در قالب مقاله‌ای در ژورنال Journal of Pharmaceutical Investigation به چاپ رسیده است، گفت: این فرآورده در حال حاضر در مرحله داوری برای ثبت اختراع (پتنت) داخلی فراورده موضعی است و با توجه به اینکه فرآورده پایدار است،  خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خوبی برای استفاده موضعی دارد، تولید صنعتی آن امکان پذیر است و در مدل‌های حیوانی (موش) با ایجاد زخم و سوختگی و استفاده موضعی از فرآورده، نتایج مثبتی در ترمیم زخم و سوختگی مشاهده شده است احتمال رسیدن به فرآورده برای درمان سوختگی، درمان زخم پای دیابتی و زخم‌های مزمن پوستی وجود دارد.

 دکتر جعفری با اشاره به اینکه فاکتورهای پلاسما باعث افزایش سرعت ترمیم می شود، عنوان کرد: در حال حاضر مقاله این پژوهش به چاپ رسیده است و دانشجو در عرض چند هفته آینده دفاع می کند امیدواریم کار ادامه یابد و یک فراورده خوب از دل این پژوهش استخراج شود . دکتر جعفری با ابراز امیدواری نسبت به طی مراحل کارآزمایی بالینی و اخذ مجوزهای لازم، تصریح کرد: این فرآورده به دلیل موضعی بودن، احتمال ایجاد حساسیت کمتری دارد، اما برای ورود به فاز انسانی، باید مطالعات بالینی فاز یک و دو و سه انجام شود تا از عدم وجود حساسیت و عوارض جانبی و کارآیی فرآورده اطمینان حاصل شود که این فرایند ممکن است چند ساله به طول انجامد.

 این استاد ممتاز دانشگاه علوم پزشکی مشهد در پایان ابراز امیدواری کرد که با تولید این فرآورده، گامی مؤثر در جهت درمان سوختگی و زخم‌های مزمن برداشته شود.