عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ضمن تأکید بر اهمیت و نقش دیرینه ی طب سنتی در پیشگیری و درمان بیماری‌ها در طول تاریخ بشر گفت: در کشور ما نیز، طب سنتی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و ایجاد و گسترش مراکز شناسنامه‌دار و همچنین به کارگیری متخصص در این حوزه می‌تواند ضمن تأمین هر چه بیشتر سلامت جامعه، دست مداخله گران فاقد صلاحیت را از این حوزه کوتاه کند.
دکتر مهدی یوسفی، متخصص طب سنتی ایرانی، در گفتگو با وبدا، به مناسبت روز ملی طب سنتی اظهار کرد: طب سنتی ایرانی یک مکتب طبی است که خاستگاه آن از حوزه تمدنی ایران بوده و پس از آن به حوزه تمدنی یونان و نهایتاً به حوزه تمدنی اسلام بازگشته است، اما از آنجا که ما معتقدیم به لحاظ تاریخی اصول اولیه این طب از تمدن ایران نشأت گرفته و در انتها نیز دانشمندان ایرانی و حوزه کشورهای اسلامی نقش بسزایی در تکمیل و تکامل آن داشته‌اند، لذا نام این مکتب طبی که سبکی از درمان و بهداشت و... می‌باشد را طب ایرانی می‌نامند.
وی در خصوص تفاوت این طب با سایر مکاتب طبی در دنیا نیز گفت: تفاوت طب سنتی ایرانی با سایر مکاتب طبی در نوع نگاه آن به مقوله سلامتی و بیماری و روش‌های درمانی مبتنی بر آن است.
دکتر یوسفی ادامه داد: با توجه به اینکه بدن انسان پیچیدگی‌های زیادی دارد و مولفه‌های مؤثر بر سلامت آن متعدد می‌باشد و همچنین مکاتب مختلف طبی در جهان هر کدام از یک زاویه به انسان نگاه می‌کنند، بنابراین هر کدام می‌توانند نقاط ضعف و قوت مخصوص به خود را داشته باشند و طبیعتاً یک رویکرد یکپارچه در مورد همه این طب‌ها می‌تواند بسیار مفید و کمک کننده باشد.
استاد دانشگاه علوم پزشکی مشهد در بخش دیگری از صحبت‌های خود، بر نقش طب‌های کهن و از جمله طب سنتی ایرانی در پاسداشت سلامتی و درمان افراد تأکید کرد و گفت: اساساً طب‌های کهن تا حد زیادی بر موضوع نگهداشت سلامتی و بهداشت بدن افراد تأکید داشتند و تلاش می‌کردند که انسان‌ها بیمار نشوند، اما چنانچه به هر دلیل افراد بیمار می‌شدند این طب‌ها، سعی می‌کردند از همه ظرفیت و قوای خود برای درمان آنها کمک بگیرند، لذا اینکه تصور کنیم طب سنتی تنها در حوزه بهداشت فعال است، تصور درستی نیست و برخی از کتاب‌های درمانی ما بالغ بر ۱۰ هزار فرمول صرفاً گیاهی دارند ( که سایر روش‌های درمانی مثل؛ حجامت، فصد، بادکش و... را هم می‌توان به آنها اضافه کرد ) و این ۱۰ هزار فرمول به این معنا است که داروها را با نسبت‌های مختلف با هم ترکیب و برای بیماران به کار می‌بردند. بنابراین باز هم تأکید می‌شود که طب سنتی می‌تواند، هم در حوزه پاسداشت سلامتی و هم در حوزه درمان کمک کننده باشد.
وی در عین حال گفت: این نکته مهم که ما برای هر بیمار در چه مرحله‌ای و از کدام طب استفاده کنیم؟ بسیار مهم است و برای تحقق این منظور پزشکان باید با فضای فکری مکاتب طبی و نقاط قوت آن آشنا باشند تا برای هر بیمار از روشی استفاده کنند که ایمنی آن بیشتر و هزینه‌اش کمتر است.
دکتر یوسفی در ادامه، موضوع بهره‌گیری قابل توجه کشور چین از طب کهن این سرزمین را در پیشگیری و درمان بخش زیادی از بیماری‌ها مورد اشاره قرار داد و گفت: در حال حاضر چینی‌ها معتقدند که حدود ۴۵ درصد بار سلامت کشورشان را اعم از؛ پیشگیری و درمان با استفاده از طب سنتی خود تسهیل کرده‌اند و پیام این امر آن است که چنانچه به این مکتب طبی بها داده شود و اصول اولیه آن درست تبیین و ظرفیت‌هایش از حالت بالقوه به بالفعل برسد می‌تواند بسیار کمک کننده باشد.
وی اضافه کرد: در کشور ما هم اسناد بالادستی از جمله سند ملی گیاهان دارویی و طب سنتی کشور چشم اندازهای بسیار مهمی را در این حوزه ترسیم کرده که امیدواریم سهم آن در سبد سلامت مردم به خوبی محقق شود.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در رابطه با مداخلات غیر پزشکی و ورود افراد غیرمتخصص به حوزه طب سنتی هم گفت: با توجه به نیاز درمانی مردم و تلاش به حقی که برای رفع این نیاز دارند، لازم است که وزارت بهداشت با ایجاد و گسترش مراکز شناسنامه‌دار در حوزه طب سنتی و در نظر گرفتن تعرفه‌های مشخص برای آنها، زمینه‌های دسترسی بیماران به متخصصین حوزه طب سنتی فراهم و زمینه استفاده صحیح از تجربه و مهارتهای افراد صاحب تجربه را تسهیل کند و طبیعتاً اگر چنین بسترهایی فراهم شود، مردم نیز ترجیح می‌دهند که درمان خود را از طریق افراد متخصص و مراکز شناسنامه دار دنبال کنند و به تدریج دست مداخله‌گران فرصت طلب فاقد صلاحیت هم از این حوزه کوتاه خواهد شد.
