ريیس مرکز تحقیقات جراحی سرطان دانشگاه علوم پزشکی مشهد از برنامه ریزی برای راه اندازی بیوبانک با همکاری مرکز تحقیقات جراحی سرطان خبر داد و گفت: همکاری بسیار خوبی با دانشگاه از طریق مرکز تحقیقات جراحی سرطان جهت راه اندازی این مرکز ایجاد شده است تا بتوانیم در مطالعات پایه در زمینه سرطان از نمونه های بافتی بیوبانک استفاده کنیم.
به گزارش وب دا؛ دکتر محسن علی اکبریان در ارائه گزارشی از برنامه ها و تلاش های صورت گرفته در مرکز تحقیقات جراحی سرطان دانشگاه علوم پزشک مشهد، گفت: این مرکز در تاریخ 30 اسفند ماه سال 1389 تصویب دانشگاه علوم پزشکی مشهد شد و در حال حاضر با 35 عضو هیات علمی آموزشی و یک عضو هیات علمی تمام وقت پژوهشی کار خود را دنبال می کند.
ريیس مرکز تحقیقات جراحی سرطان ابراز داشت: از جمع 35 عضو هیات علمی تمام وقت آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد که با این مرکز همکاری دارند؛ 25 نفر فعالیت بسیار خوبی داشته و در این مرکز دارای پروپوزال بوده و به ارائه مقالات می پردازند؛ که بسیاری از این مقالات چاپ و جایگاه علمی دانشگاه را ارتقاء می دهد.
31 طرح پژوهشی در مرکز تحقیقات سرطان در حال اجراست
دکتر علی اکبریان تصریح کرد: در مرکز تحقیقات جراحی سرطان حدود 31 طرح تحقیقاتی در دست اجرا وجود دارد که هنوز به سرانجام نرسیده است و در مجموع از سال 1390 تا کنون حدود 135 مقاله در این مرکز از سوی اعضای هیات علمی به چاپ رسیده است.
ريیس مرکز تحقیقات جراحی سرطان اضافه کرد: در این مرکز در کنار دو کارشناس پژوهشی؛ کمیته تحقیقات دانشجویی نیز فعال است؛ که دانشجویان به صورت مستقل طرح های مورد نظر خود را انتخاب و با همکاری اساتید اجرا می کنند.
دکتر علی اکبریان اظهار داشت: در حال حاضر این مرکز تحقیقاتی توانسته است موافقت اصولی خود را از وزارت بهداشت دریافت کند و این در حالی است که مرکز تحقیقات جراحی سرطان شرایط لازم را جهت دریافت مصوبه قطعی نیز داراست؛ اما با توجه به محدودیت کنونی، شورای گسترش این امکان را به ما نداده است.
وی به رتبه مرکز تحقیقات جراحی سرطان در میان دیگر مراکز تحقیقاتی در کشور اشاره داشت و ابراز کرد: در میان دیگر مراکز تحقیقاتی هم رده با خود که در سطح بالین به تولید دانش در کشور مشغول هستند، جایگاه نهم را کسب کرده ایم و به دنبال ارتقای این موفقیت هستیم.
ريیس مرکز تحقیقات جراحی سرطان ادامه داد: این موفقیت زمانی چشمگیرتر خواهد بود که بدانیم این مرکز جزئی از 10 مرکز برتر دانشگاه علوم پزشکی مشهد در میان 54 مرکز تحقیقاتی هست که در حال حاضر در این دانشگاه فعالیت می کنند.
دکتر علی اکبریان ابراز داشت: در سال قبل نیز در این مرکز 25 طرح تحقیقاتی انجام شده است و از این نظر توانسته ایم طرح های خوبی را اجرایی کنیم.
وی به هدف اصلی ایجاد مرکز تحقیقات جراحی سرطان اشاره کرد و بیان داشت: این مرکز تحقیقاتی با هدف مطالعات در زمینه سرطان ها به خصوص سرطان هایی که شیوع بیشتری در منطقه دارد ایجاد شده است.
ريیس مرکز تحقیقات جراحی سرطان افزود: سرطان های مری، معده و دیگر سرطان ها از جمله سرطان پستان و دستگاه گوارش در تحقیقات ما دارای جایگاه هستند؛ اما این فعالیت ها تنها به تحقیق در خصوص سرطان ها محدود نمی شود.
دکتر علی اکبریان اضافه کرد: در این مرکز در خصوص زمینه های مرتبط با جراحی نیز فعالیت می شود؛ اما عمده فعالیت ها در خصوص سرطان و علوم مرتبط با سرطان است.
وی به اهمیت تولید دانش در مراکز تحقیقاتی اشاره و تصریح کرد: در این مسیر و در بحث پژوهش، یک مسئله به بودجه های پژوهشی باز می گردد؛ به این معنا که در برابر آن چه تلاش داریم تولید کنیم تا چه اندازه دریافت بودجه داریم؟
ريیس مرکز تحقیقات جراحی سرطان ادامه داد: معمولا به مراکز تحقیقات بالینی در این رده حدود 40 میلیون تومان بودجه داده می شود؛ که تنها می توان با این بودجه دو طرح تحقیقاتی بزرگ را انجام داد.
دکتر علی اکبریان ابراز داشت: البته این نکته را نیز نباید از یاد برد که مراکز تحقیقاتی به خودی خود انسجام و نظم بسیار خوبی را در میان اعضاء ایجاد کرده است و توانسته تجربیات مختلف را در کنار هم قرار دهد و اعضای هیات علمی، پژوهشگران در رده های مختلف و متودولوژیست ها و کارشناسان پژوهشی را با یکدیگر هماهنگ کند.
ایجاد رجیستری پیوند کبد در دانشگاه علوم پزشکی مشهد
وی از موفقیت های حاصل شده در مرکز تحقیقات جراحی سرطان خبر داد و گفت: در بحث رجیستری ها در این مرکز تلاش های بسیار خوبی صورت گرفته است؛ که به عنوان نمونه می توان به رجیستری پیوند کبد اشاره کرد که در دانشگاه ثبت و اکنون دارای بودجه مستقل می باشد.
ريیس مرکز تحقیقات جراحی سرطان ابراز داشت: دومین موفقیت در این مرکز مربوط به طرح های تحقیقاتی است که به عنوان طرح های موفق و اولویت دار در دانشگاه از طریق این مرکز ارائه شده است و مصوبه و بودجه این طرح ها را نیز از دانشگاه دریافت و در حال توسعه علوم مربوطه هستیم.
دکتر علی اکبریان فایده مراکز تحقیقاتی را اجتماع پژوهشگران، محققان، متدولوژیست ها و دانشجویان فعال علمی دانست و مطرح کرد: می توان در این مراکز تلاش گران عرصه علم را به راحتی پیدا کرد و دیگر نیازی به تشکیل فضای خاص جهت اجتماع این افراد در کنار یکدیگر نیست.
وی به بودجه مالی مورد نیاز جهت توسعه یک مرکز تحقیقاتی اشاره داشت و افزود: اگر مراکز تحقیقاتی دارای بودجه مستقل شوند و نگاهی به گرنت اعضاء نداشته باشند مطمئنا موفقیت بیشتری کسب خواهند کرد.
ريیس مرکز تحقیقات جراحی سرطان متذکر شد: اگر بنا است مراکز تحقیقاتی موتور متحرکه پژوهش باشند باید بودجه مستقل داشته باشند و این بودجه را بر اساس مصوبه شورای مرکزی مرکز خود استفاده کنند.
دکتر علی اکبریان به اهمیت حضور اعضای هیات علمی پژوهشی در مراکز تحقیقاتی در مسیر تولید دانش اشاره داشت و تصریح کرد: در طول پنج سالی که مرکز تحقیقات جراحی سرطان آغاز به کار کرده؛ عضو هیات علمی پژوهشی نداشته است.
وی ادامه داد: البته سیاست دانشگاه هم این نبوده است که به تمامی مراکز تحقیقاتی خود، عضو هیات علمی بدهد؛ بلکه بنا بوده است اعضای هیات علمی پژوهشی صرفا به مراکز تحقیقات بالینی دانشگاه اختصاص پیدا کند که بر این اساس این مرکز نیز اکنون یک عضو هیات علمی پژوهشی تمام وقت در اختیار دارد.
ريیس مرکز تحقیقات جراحی سرطان از مشغله بیش از اندازه اعضای هیات علمی آموزشی در مراکز تحقیقاتی یاد کرد و اظهار داشت: وظیفه اصلی این افراد در درجه اول، آموزش در درجه دوم درمان و در درجه سوم پژوهش است و این در حالی است که امروز 90 درصد این پتانسیل صرف درمان، 9 درصد سهم آموزش و تنها یک درصد به امر پژوهش اختصاص می یابد.
دکتر علی اکبریان ادامه داد: باید مراکز تحقیقاتی در قالب اعضای هیات علمی پژوهشی، کمیته تحقیقاتی دانشجویی و دانشجویان phd؛ اطلاعات را جمع آوری و تبدیل به محصول نهایی یا مقاله کنند.
مقالات مرکز تحقیقات جراحی سرطان در مجلات معتبر منتشر می شود
وی در بخش پایانی صحبت های خود بیان داشت: مرکز تحقیقات جراحی سرطان به کسب بالاترین امتیاز در شاخص محور تولید دانش بر اساس ارزشیابی وزارت بهداشت در سال 93 رسیده است و مقالات این مرکز تحقیقاتی در مجلات معتبر جهانی به چاپ می رسد.
رئیس مرکز تحقیقاتی جراحی سرطان ابراز داشت: مجموع امتیازات این مرکز در سال 93 که آخرین سال ارزشیابی مراکز تحقیقاتی از سوی وزارت بهداشت بوده است 1234.83 می باشد؛ که بیشترین امتیار مربوط به مقالات منتشر شده در مجلات خارجی با 550.57 و ارجاع مقالات به نام مرکز با 267.24 امتیاز می باشد.
دکتر علی اکبریان اضافه کرد: در این سال سهم مقالات منتشر شده در مجلات خارجی 25، مقالات منتشر شده با همکاری خارج از کشور شش، مقالات حاصل از پایان نامه 18، ارائه مقاله در هماش خارجی و بین المللی 20، ارائه مقاله در همایش داخلی 11، ارجاع مقاله به نام مرکز 50 و مقالات منتشر شده در مجلات داخلی 16 عدد می باشد.
وی به بیوبانک به عنوان یکی از حوزه های کاری جدید مرکز تحقیقات جراحی سرطان اشاره کرد و ابراز داشت: کارهای اجرایی این مرکز(بیوبانک) در سطح دانشگاه در حال انجام است؛ اما مرکز تحقیقات جراحی سرطان به عنوان یکی از منابع اصلی تامین محصولات بافتی در زمینه سرطان ها در این بانک با دانشگاه همکاری نزدیکی دارد.
ريیس مرکز تحقیقاتی جراحی سرطان ضمن ابراز امیدواری از راه اندازی هر چه سریعتر بیوبانک، خاطر نشان کرد: همکاری بسیار خوبی با دانشگاه از طریق مرکز تحقیقات جراحی سرطان ایجاد شده است تا با آغاز به کار این بانک بتوانیم در مطالعات پایه در زمینه سرطان، از نمونه های بافتی استفاده کنیم.
لزوم کاهش فاصله میان مراکز تحقیقاتی بالینی و پایه
دکتر علی اکبریان گفت: یک مشکل قابل حل در مراکز تحقيقاتی که می تواند کمک بسیار شایانی در رشد مراکز تحقیقاتی داشته باشد، کم کردن فاصله میان مراکز تحقیقاتی بالینی و پایه است.
وی ادامه داد: متاسفانه با توجه به ساختار پژوهشی موجود؛ معمولا این دو گروه منفک از هم کار می کنند و این استقلال خوب نیست.
ريیس مرکز تحقیقات جراحی سرطان اظهار داشت: اگر دانشگاه بتواند این دو گروه را به یکدیگر نزدیک و از محتوای بحث بالین نیز پژوهشگران علوم پایه که فرصت بیشتری دارند، استفاده و محصول نهایی به سلامت و پژوهش در کشور کمک کند موفق خواهیم بود.
لزوم توجه مراکز تحقیقاتی به به بیماری های اندمیک و بومی
ريیس مرکز تحقیقات جراحی سرطان نکته دوم و کمک کننده به رشد مراکز تحقیقاتی را توجه ویژه به بیماری های اندمیک و بومی عنوان کرد و اظهار داشت: برخی مواقع این مورد نیز در کشور مورد غفلت قرار می گیرد و برخی بیماری هایی که در کشورهای غربی هم موضوعیت ندارد برای ما مسئله و وقت زیادی را از پژوهشگران ما می گیرد.
دکتر علی اکبریان در پایان ابراز داشت: باید وزارت بهداشت و معاونت پژوهشی بودجه های خوبی را برای طرح ها و پژوهش های بومی اختصاص؛ تا پژوهشگران به مسائل بومی داخلی علاقه بیشتری نشان بدهند.
