يافته‌هاي پژوهشي نشان مي‌دهد: فراواني کاهش تراکم معدني استخوان در بيماران پيوند کليه با بيش از يک سال سابقه پيوند، بالاست.
به گزارش وب دا ، کاهش تراکم معدني استخوان يکي از عوارض شايع بيماران پيوند کليه است که با تشخيص و درمان به موقع مي‌توان عواقب حاصل از آن را به حداقل رساند. اين پژوهش به منظور بررسي شيوع کاهش تراکم معدني استخوان در بيماراني که حداقل يک سال از پيوند کليه آنها گذشته بود، توسط عباسعلي زراعتي، استاديار نفرولوژي دانشگاه علوم پزشکي مشهد انجام شد.
در اين مطالعه مقطعي توصيفي، تمامي بيماران مراجعه كننده به بيمارستان امام رضا (ع) كه 182بيمار را شامل مي‌شد، طي سه سال بررسي شدند. بيماران پيوند کليه که حداقل يک سال از پيوند آنها گذشته و عملكرد کليه پيوندي خوب بود، انتخاب شدند و براي آنها تراکم معدني استخوان به روش جذب سنجي انرژي اشعه ايکس انجام شد.
ميزان کلسيم، فسفر، آلکالن فسفاتاز و پاراتورمون سرم نيز اندازه‌گيري شد و نتايج به دست آمده به وسيله نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي آماري تي، مجذور كاي، آناليز واريانس مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت.
يافته‌ها حاکي از آن است که فراواني کلي کاهش تراکم معدني استخوان 87.4 درصد بود. در استخوان ران استئوپني در 73.6 درصد و استئوپروز در 13.8 درصد و در مهره‌هاي کمري استئوپني در 66.5 درصد و استئوپروز در 20.9 درصد از بيماران ديده شد. در مقايسه مدت زمان دياليز قبل از پيوند و طي مدت پيوند ميزان PTH و کلسيم در بيماران بر اساس نتايج دانسيتومتري گردن استخوان ران و ستون فقرات کمري با توجه به آزمون آناليز واريانس تفاوت معني داري وجود نداشت.
نتايج نشان مي‌دهد: فراواني کاهش تراکم معدني استخوان در بيماران پيوند کليه حتي پس از يک سال از پيوند کليه و با کارکرد خوب کليه پيوندي، بالاست.
