دانش آموخته دانشگاه علوم پزشکی مشهد و رتبه اول دانشنامه کشوری رشته گوش، حلق و بینی در آزمون بورد سال 1402، گفت: تلاش دانشجویان باید همواره بر بهرهگیری لازم و کافی از تجربیات اساتید خود باشد و اینکه پس از فارغالتحصیلی هم چیزی جز خدمت شایسته به مردم در رشته تخصصیشان مدنظر قرار ندهند.
دکتر علی علیزادهنوغانی در گفتگو با وب دا، اظهار کرد: من ورودی سال 90 در رشته پزشکی عمومی هستم، در سال 97 دوره عمومی را به پایان رساندم و در سال 98 هم در مقطع تخصص پذیرفته شدم و در سال 1402 نیز فارغالتحصیل شدم.
وی تصریح کرد: دوران عمومی و تخصص را در دانشگاه علوم پزشکی مشهد گذراندم و با وجود اینکه امکان انتخاب تهران، اصفهان و شیراز را هم داشتم، اما تصمیم گرفتم که مشهد را در هر دو مقطع عمومی و تخصص انتخاب نمایم، دانشگاه سطح یک که ارجاعات بسیارزیادی از سطح استان و حتی استانهای مجاور دارد.
متخصص گوش، حلق و بینی با بیان اینکه دانشگاه علوم پزشکی مشهد با توجه به داشتن اساتید نخبه، ممتاز و توانمند از سطح علمی بسیار بالایی برخوردار است، خاطرنشان کرد: درس خواندن در دانشگاه علوم پزشکی مشهد با توجه به حجم کار بالای این دانشگاه کار سختی بود، اما با علم به این موضوع این دانشگاه را برای تحصیل در هر دو مقطع عمومی و تخصص انتخاب کردم تا با تمامی شرایط کاری بهویژه در زمان سختیها بهخوبی آشنا شوم و بتوانم پس از فارغالتحصیلی متناسب با آموزشهایی که فرا گرفتم به نحو احسن در خدمت بیمارانم خدمت کنم.
دکتر علیزادهنوغانی در رابطه با نقش همسرش در مسیر موفقیتش، بیان کرد: همسرم که بزرگترین همراه و پشتیبان من بوده متخصص طب اورژانس است و هماکنون در حال گذراندن دوره طرح در بیرجند است و برای من به عنوان شریک زندگی زحمات زیادی کشیده و در اینجا از همسر عزیزم بابت تمامی زحماتی که برای من کشیده تشکر میکنم، من در سال 95 ازدواج کردم و دوران انترنی و دستیاریمان را هم با هم گذراندیم و در دانشگاه علوم پزشکی مشهد همکلاسی بودیم و ازدواجمان هم یک ازدواج دانشجویی بوده است.
وی اضافه کرد: اگر در ازدواج یک انتخاب درست داشته باشیم با مشکل مواجه نمیشویم و همسرم همانند یک رفیق و یار همیشه همراه در کنار من بوده و اینکه گفته میشود ازدواج سد و مانعی در مسیر پیشرفت است کاملاً نادرست بوده و معتقدم که شریک زندگی مهمترین نقش را مسیر پیشرفت و موفقیت ایفا مینماید.
دانش آموخته دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد: وجود و حضور یک مرد یا زن فداکار به عنوان همسر میتواند عامل و راز مهمی برای موفقیت افراد باشد و با کمی دقت با قاطعیت میتوان گفت که وجود هر مرد و زن شایسته به عنوان همسر، باعث موفقیت، سعادت و خوشبختی فردی میشود که از این نعمت بزرگ بهرهمند است.
دکتر علیزادهنوغانی تصریح کرد: رشته گوش، حلق و بینی رشتهای وسیع بوده که 6 فلوشیپ تخصصی دارد و به جهت تنوعی که در این رشته هست، دانشجوی در حال تحصیل هیچگاه خسته نمیشود و میتواند با استفاده از آموزش فراگرفته از اساتید خود، خدمتی مؤثر به بیماران پس از زمان فارغالتحصیلی داشته باشد.
وی با ذکر این نکته که ما راه سختی داریم، اما تلاشی خستگیناپذیر برای تحقق اهدافمان هم داریم، تأکید کرد: معتقدم که با تلاش بسیار و پشتکار بالا میتوان به اهداف و آرزوهای مدنظر دست یافت و من و همسرم همواره تلاش کردیم تا بتوانیم به اهدافمان دست یابیم.
رتبه اول دانشنامه کشوری رشته گوش، حلق و بینی در آزمون بورد سال 1402 با اشاره به اینکه یکی از مشکلات و دغدغههای جاری در کشور بحث خروج نخبگان و فارغالتحصیلان دانشگاهی از کشور بوده و هست، بیان کرد: من معتقدم که مهاجرت انتخاب درستی جهت رفع مشکلات نیست و باید علمی را که در داخل کشور فرا گرفتهایم در مسیر خدمت به هموطنانمان به کار ببریم و در سوی مقابل از مسئولان هم میخواهم که نگاهی ویژه به نخبگان و فارغالتحصیلان دانشگاهی داشته باشند و آنان مورد حمایت قرار دهند، اقدامی که اگر به شکل شایسته و مطلوب صورت پذیرد آن فرد به ماندن در کشور دلگرم میشود و برنامهریزی برای مهاجرت و خروج از کشور نمیکند.
دکتر علیزادهنوغانی افزود: من درسهای زیادی از اساتید خودم آموختم و اکنون که به عنوان یک استاد در سرکلاس درس هستم همین دروس و آموزشهای فراگرفته را به دانشجویانم میآموزانم؛ همچنین در حوزه درمان هم به دنبال درد تمامی بیمارانم هستم و اینکه نگاه ویژهای بهخصوص به گروههای محروم و کمبرخوردار داشته باشم تا به دلیل مسائل مالی از دریافت خدمات درمانی موردنیاز محروم نشوند.
وی همچنین خطاب به دانشجویان در حال تحصیل، گفت: توصیه من به تمامی دانشجویان این است که با تمام توان در مسیر رسیدن به هدفشان تلاش کنند و پس از فارغالتحصیلی هم چیزی جز خدمت شایسته به مردم در رشته تخصصیشان مدنظر قرار ندهند، درست است که سختیها و مشکلات زیادی برای همه از جمله جامعه پزشکی هست، اما بیشتر از قشر محروم جامعه نیست و میتوانیم حتی با یک حرکت کوچک، هدیهای بزرگ همچون نعمت سلامت را به همنوعان خودمان هدیه نماییم.