در حال حاضر عرصه‌ی سلامت دهان و دندان کشور، یکی از کارآمدترین حوزه های خدمت رسانی عمومی است که ضمن یاری رساندن به بیماران در بحث درمان، با ترویج دانش و فرهنگ عمومی بهداشت دهان و دندان، نقش بسزایی را در بهبود و ارتقای کیفیت زندگی مردم عزیز ایران ایفا نموده است و این دستاورد مهم حاصل نشده؛ جز با تلاش و همت ستودنی جامعه بزرگ دندانپزشکان کشور. خوشبختانه دانشگاه علوم پزشکی مشهد نیز، از وجود اساتید و دندانپزشکان فرهیخته‌ی بسیاری در رشته های مختلف دهان و دندان بهره مند بوده و علاوه بر آموزش نیروهای متخصص دندانپزشکی، بر انجام تخصصی ترین اقدامات درمانی در جهت خدمت رسانی به بیماران اهتمام دارد. بمنظور تکریم و مانا ساختن این خدمات ارزشمند و معرفی پیشکسوتان این عرصه به نسل جوان تر، گروه رسانه دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفتگویی داشته با چند تن از اساتید پیشکسوت دانشکده دندانپزشکی که پس از ذکر مقدمه ای از سخنان دکتر ناصر سرگلزایی رئیس دانشکده دندانپزشکی مشهد و دکتر مقدس معاون مالی- اداری این دانشکده ( به عنوان هماهنگ کننده جلسه گفتگو با اساتید پیشکسوت) شرح گفتگو با این اساتید پیشکسوت را در ادامه می خوانید:

وبدا: جناب آقای دکتر سرگلزایی، به عنوان رئیس دانشکده دندانپزشکی مشهد و در واقع میزبان این نشستِ صمیمانه، مقدمه ای را عنوان بفرمایید تا گفتگو با اساتید پیشکسوت را آغاز کنیم؟ 

دکتر سرگلزایی : به نام خدا و عرض سلام و احترام خدمت همه عزیزان... بنده در طول سالهای تحصیل در دانشکده دندانپزشکی مشهد، افتخار شاگردی هر سه استاد بزرگواری که در این جلسه حضور دارند و نمونه اخلاق و استاد واقعی هستند را، داشته‌ام. نکته بسیار مهمی را که من در ارتباط با این اساتید عزیز به ویژه آقای دکتر علوی و آقای دکتر فرتاش طلوع لازم به ذکر می دانم،  این موضوع است که دندانپزشکان معمولاً بعد از بازنشستگی به سراغ مطب، کلینیک شخصی و سایر کارهای خود می‌روند، اما این عزیزان علاوه بر این مسائل در بحث برطرف کردن مشکلاتی که در جامعه دندانپزشکی وجود دارد و به ویژه موضوعاتی که دندانپزشکان جوان ما درگیر آن هستند را هم پیگیری می‌کنند و این بهترین خصلتی است که در این بزرگواران در طی سالیان دیده‌ام. بر همین اساس هم لازم می بینم که زحمات و خدمات این بزرگان؛ چه از نظر زحماتی که در دانشکده کشیدند و چه خاطراتی که دارند باید ثبت و ماندگار شود تا الگویی باشد برای جوانان. من به خاطر دارم که این اساتید عزیز در طول سالهای خدمت، از نخستین ساعات کاری در دانشکده حضور داشتند و تا آخرین لحظه با پشتکار زیاد خدمت رسانی می کردند. هرگز غیبت در زمان کار نداشتند و از نظر نظم کاری نمونه بودند، لذا این وظیفه ما است که این عزیزان را با ثبت و ضبط کلام شان ماندگار کنیم و در خاطره این دانشکده بمانند و دانشجویان بدانند که چه اساتیدی را در این مجموعه داشته‌ایم و دندانپزشکان جوان ما ببینند که بنیانگذاران این دانشکده چه کسانی هستند و بودند .

وبدا: دکتر مقدس شما نیز به عنوان هماهنگ کننده این جلسه گفتگو و در واقع یکی از شاگردان این اساتید عزیز پیشکسوت مقدمه ای را عنوان بفرمایید؟

دکتر مقدس: عرض خیر مقدم خدمت آقایان دکتر فرتاش طلوع، دکتر علوی و دکتر قنادان که افتخار دادند و در جمع ما حاضر شدند. این افتخار بنده است که شاگرد دکتر فرتاش طلوع بودم و همینطور همکار استاد علوی و زیر مجموعه دکتر قنادان عزیز در مرکز بهداشتکاران دهان و دندان ( که ایشان ریاست آنجا را بر عهده داشتند بودند ). من همیشه آن فاصله و گسستی که بین نسل جدید و قدیم وجود دارد را به شدت درک می‌کردم و امیدوارم این برنامه‌ها بتواند این گسست را کمتر کند و همانطور که دکتر سرگلزایی فرمودند دانشجویان باید بدانند که چه کسانی در این دانشکده زحمت کشیدند و به ما آموختند، تا امروز ما به دیگران بیاموزیم. همچنین زحمات دیگری که در سایر زمینه‌ها انجام شد مثلاً آقای دکتر فرتاش طلوع علاوه بر اینکه به ما درس آناتومی و ترمیمی می‌دادند، با ذوق هنری خود نقاشی ها و تابلوهای زیبایی هم می‌کشیدند، این سبب شد که ما از رشته ترمیمی و پروتز آناتومی را به خوبی یاد بگیریم و خدماتی را که به بیماران می‌دهیم بی شک مرهون و مدیون اساتیدی بزرگ مثل دکتر فرتاش هستیم. همچنین دکتر علوی که علاوه بر دندانپزشکی کارهای صنفی را دغدغه مند دنبال می‌کردند و همچنین استاد قنادان که در بحث کارهای اجرایی دانشگاه خیلی زحمت کشیدند.

وبدا: سپاس از توضیحات هر دو بزرگوار... از اساتید عزیز پیشکسوت خواهشمندم در ابتدای گفتگو معرفی از خود داشته باشند؟

دکتر فرتاش طلوع : من دکتر محمد حسن فرتاش طلوع هستم، متولد 1324 در مشهد، از سال 1345 وارد دانشکده دندانپزشکی مشهد شدم و در سال 1351 هم این دوره به اتمام رسید.

دکتر علوی: من دکتر محمد علوی هستم. متولد 1327 در سال 1347 در دانشکده دندانپزشکی پذیرفته شدم و در سال 1353 هم فارغ التحصیل شدم. تشکر می‌کنم از آقایان دکتر مقدس و دکتر سرگلزایی که زحمت این برنامه را کشیدند، در واقع تقدیر از پیشکسوتان یک سنت حسنه است و من خوشحالم که این سنت در دانشکده ما وجود دارد.

دکتر قنادان: من دکتر احمد قنادان، متولد 1326 در سال 1345 وارد دانشکده دندانپزشکی شدم و در سال 1351 فارغ التحصیل شدم. من مدت‌ها در امور اجرایی دانشکده کار می‌کردم و افتخار می‌کنم که یک عشق واقعی به این رشته دارم. مدتی هم با آقای دکتر فرتاش طلوع در نظارت درمان بودیم..

وبدا : اساتید ارجمند بفرمایید که از چه زمانی وارد حیطه تخصصی دندانپزشکی شدید؟

دکتر فرتاش: من در سال 1361 فعالیتم را در دانشکده آغاز کردم و در سال 1374 هم کارم رادر رشته تخصصی ترمیمی ادامه دادم.

دکتر علوی: من در سال 1353 از دانشکده فارغ التحصیل شدم و سربازی را در سپاه بهداشت گذراندم و پس از آن استخدام بهداری شدم. بعد از حدود ۱۰ سال که در بهداری بودم، رفتیم به مرکزی که دکتر قنادان رئیس آن بودند؛ مرکز بهداشتکاران و حدود 6 آنجا بودم، بعد به دانشکده بخش ترمیمی منتقل شدم و در خدمت دکتر فرتاش ابتدا تدریس آناتومی و مورفولوژی و بعد در ادامه تخصص گرفتم.

دکتر قنادان: من در سال 1351 تحصیلاتم را به پایان رساندم و پس از ۱۴ ماه خدمت در بهداری، بنا بود در محضر آقای دکتر سلوتی  تخصص ایندو بگیرم اما بعد که نامه بهداشت کاران آمد تخصص را رها کردم و به عنوان بهداشت کار دهان و دندان مشغول کار شدم، تا سال 1371 که مجددا به دانشکده برگشتم و ادامه تحصیل دادم.

دکتر مقدس: من در سال 1363 وارد دانشکده دندان مشهد شدم و در سال 1369 دوره عمومی دندانپزشکی را به پایان رساندم. بعد از آن برای طی دوره طرح به عنوان مربی در مرکز بهداشتکاران دهان و دندان مشغول کار شدم. در آن زمان استاد قنادان رئیس مرکز آموزش بهداشتکاران دهان و دندان بودند. سپس در آزمون تخصص سال 72 در رشته ترمیمی پذیرفته شدم و به دانشکده دندان مشهد آمدم و در سال 1375 هم این دوره پایان یافت و از آن زمان تاکنون در دانشکده مشغول به کارهستم.

وبدا: هریک از بزرگواران چه تفاوتهایی را در شرایط دانشکده از گذشته تا کنون مشاهده می کنند؛ بویژه در رشته تخصصی ترمیمی؟

دکتر علوی: آنچه که من اکنون در تخصص دندانپزشکی ترمیمی می بینم متاسفانه خلاصه شده به دندانپزشکی زیبایی و تقریبا مقوله ترمیمی کنار گذاشته شده، تمام تابلوهای دندانپزشکان لفظ زیبایی اول نوشته شده در صورتی که دندانپزشکی تخصصی، ترمیمی پسوند زیبایی ندارد و فقط نوشته شده متخصص دندانپزشکی ترمیمی. کلمه زیبایی بعداً به این جمله اضافه شد و متاسفانه اکنون ترمیمی خلاصه میشود در زیبایی . در برخی رشته های دیگر هم همینطور است.

دکتر فرتاش طلوع: بخاطر دارم که سالهای اول تاسیس دانشکده، حدود ۶۰ دانشجو گرفته می‌شد که به دو گروه تقسیم می‌شدند؛ دو گروه 30 نفره و در همان زمان هم تعداد مراجعین زیاد بود و البته امکانات به نسبت اکنون محدود بود.

دکتر مقدس: در حال حاضر بخش ترمیمی تغییر کرده و به طبقه بالادانشکده منتقل شده، در سال 1395 یک طبقه به مساحت5 هزار متر به دانشکده اضافه و ۴ بخش به آنجا منتقل شد، بخش‌های پریودانتیکس، ترمیمی، ارتودونسی و پروتز‌های تخصصی. در طبقه جدید قسمت های تخصصی جدا شده و 10یونیت جداگانه داره و همیشه یک استاد و تعدادی رزیدنت در آنجا حضور دارند. بخش عمومی هم روزانه حدود ۳۰ تا 35 نفر در هر سکشن بیمار پذیرش می‌شود که دانشجویان سال‌های 4 و 5 و 6 بیماران را می بینند. در سایر بخش‌ها هم در هر سکشن ۲۰ تا ۵۰ نفر می ‌بینیم و روزانه حدود ۴۵۰ نفر بیمار در کل دانشکده تحت درمان قرار می‌گیرند که نسبت به زمان گذشته اکنون ۵۰ تا ۶۰ درصد افزایش مراجعه داریم و پذیرش سالیانه دانشجویان ما هم حدود ۱۰۰ نفر شده است. ( در قسمت واحد بین الملل هم این پذیرش انجام میشود) اما در زمانی که دکتر فرتاش در دانشکده حضور داشتند این تعداد حدود ۶۰ نفر دانشجو بود.

در حوزه پژوهش و تحقیقات هم یک معاونت پژوهش داریم که گسترش پیدا کرده و در واقع یک لابراتوار مواد دندانی هم داریم که آنجا هم کارهای تحقیقاتی زیادی انجام می‌شود که مواردی از آن هم به ثمر نشسته است مثلاً مواد بلیچینگ و ... که تحقیقات آن در همین دانشکده انجام شده و اکنون تولید تجاری دارد. در ابتدا در خدمت دکتر جمشید باقری بودیم که ایشان اولین دهان مصنوعی را در این دانشکده ساختند و خیلی به کارهای تحقیقاتی اهمیت می‌دادند. ایشان فارغ التحصیل دانشگاه آمریکا بودند و توانستند مواد آمالگام را به آمریکا ببرند و تحقیقات کنند و در نهایت ada یا استاندارد آمریکا را گرفتند. همینطور دکتر سلوتی که در بخش اندودانتیکس تحقیقات زیادی داشتند روی حیوانات مختلف و با همکارانی که خارج ایران بودند، لینک شدند و اکنون هم این کار با سطح بالاتری در حال انجام است. اکنون در بخش ترمیمی ۵۰ یونیت داریم و در کل دانشکده 400 یونیت مورد استفاده است.

دکتر علوی: وضعیت دندانپزشکی اکنون با زمانی که ما تحصیل می‌کردیم خیلی فرق کرده، اولاً محیط دانشکده در آن زمان اصلاً این امکانات را نداشت، ما در باغ موسی قائم مقام یک اتاق معمولی به عنوان کلاس داشتیم و ۳۰ نفر دانشجو بودیم. فارغ التحصیل که شدیم من رفتم به سربازی و بعد از آن هم استخدام شدم که من را فرستادند گناباد، آنجا تنها یک دندانپزشک بود که البته رفته بود و هیچکدام از شهرستانهای گناباد، قائن، بجستان و فردوس دندانپزشک نداشت. فضایی هم که در گناباد به عنوان دندانپزشکی داشتیم یک اتاقی بود که چراغ پایه داری داشت و یک صندلی دندانپزشکی و وسایلی برای کشیدن دندان، من که به آنجا رفتم، گفتم وسیله اتوکلاو برای استریل کردن میخواهم این وسایل کجاست؟! گفتند ما نداریم! و این وسایل را هم که داشتند در ظرفی سر چراغ می‌جوشاندند و از آنها دوباره برای مریض استفاده می‌کردند در آنجا من گفتم که نه نمی‌توانم با این وضعیت کار کنم . همان روز ماموریت گرفتم برای رفتن به تهران و  خدمت مدیرعامل شیر خورشید رسیدم و از ایشان خواستم که امکانات دندانپزشکی را برای ما در گناباد فراهم کنند. ایشان گفتند با همان وضعیت موجود دیگران کار کردند شما هم کار کنید! گفتم نه، من نمی‌توانم با این شرایط کار انجام دهم. اگر وسیله و امکانات می‌دهید که من حاضرم در آنجا کار کنم آنها موافقت کردند و گفتند وسایل مورد نیاز را بنویس و خوشبختانه دو هفته نشده بود که همه امکانات را فرستادند. لذا وضعیت دانشکده اکنون هم به لحاظ درمان و هم آموزش و پژوهش بسیار متفاوت شده؛ البته ما اساتید بسیار خوبی داشتیم. اما اکنون درمان‌های دندانپزشکی به دو موضوع بستگی دارد؛ اقتصاد مردم و فرهنگ مردم. در آن زمان مردم از نظر فرهنگی ضعیف‌تر بودند و معمولاً با کوچکترین مشکلی به یک درمانگاه خیریه می‌رفتند و دندان را می‌کشیدند، بعداً که وضعیت اقتصادی مردم بهتر شد فرهنگ دندانپزشکی و آگاهی مردم به دندانپزشک هم بیشتر شد و روی آوردند به درمان‌های دندانپزشکی و دیگر زمانی شد که حتی دندان‌هایی که نیاز به چندین کار درمانی داشت مثلاً اندو باید می‌شد، جراحی می‌شد ، روکش می‌شد و... مریض می‌پذیرفت که تمام این مراحل را بگذراند و هزینه آن را بدهد تا دندان برای او باقی بماند. ولی اکنون شاید فرهنگ درمان‌های دندانپزشکی و آگاهی مردم به دندانپزشک باشد، اما اقتصاد به آنها اجازه نمی‌دهد و وضعیت بد اقتصادی دوباره همان مردم را مجبور به کشیدن دندان می کند البته این دفعه کسی که دندان خود را می‌کشد می‌داند که نباید این کار را انجام دهد اما چون پول درمان ندارد دندان را می‌کشد.

دکتر قنادان: کسانی که از طریق دوره‌های ۳ یا ۴ ساله، تخصص واقعی می‌بینند این افراد حرفی برای گفتن دارند. اما متاسفانه در حال حاضر در برخی رشته‌ها مثلاً ایمپلنت به یک دندانپزشک معمولی دو ماه آموزش ایمپلنت داده می‌شود و او شروع به کار می کند که این در ادامه گرفتاری‌هایی را ایجاد می‌کند و سبب شکایت مریض به نظام پزشکی و سایر قضایا میشود. بنابراین باید فقط افراد دوره دیده مجاز باشند که کارهای مربوط به این حوزه را انجام دهند.

دکتر مقدس: سال‌هایی که من دانشجو بودم و استاد فرتاش استاد من بودند، هم امکانات و هم روش‌های درمانی محدود بود. امروزه در دنیای مدرن خیلی تغییر کرده به ویژه در این ۱۰ سال اخیر که دیجیتال به کار دندانپزشکی افزوده شد و کارهای زیبایی خیلی باب شده است.  فرهنگ مردم عوض شده و همه دوست دارند یک لبخند زیبا داشته باشند که در همه ابعاد زندگی آنها تاثیرگذار باشد. متریال که خیلی حرف اول را می‌زند و هر سال سه یا چهار بار در سال متریال‌های جدید می‌آید.

دستگاه‌های بسیار مدرن و پیشرفته cnc که در دندانپزشکی استفاده می‌شود، به نام کدکن کار دندانپزشکی را خیلی راحت‌تر کرده است و از سویی هم درخواست بیماران برای داشتن زیبایی وجود دارد، این دغدغه دکتر علوی دقیقاً درست است و هر کاری باید به صورت اصولی انجام بشود و توسط افراد دوره دیده صورت بگیرد. درمان‌های اور و مازاد خیلی زیاد انجام می‌شود. در صورتیکه باید بر اساس نیاز بیمار این کارها انجام بشود. در عین حال پیشرفت‌های بسیار خوبی در حوزه دندان داشتیم که قابل مقایسه با گذشته نیست البته در گذشته در کل دنیا حوزه دندانپزشکی خیلی محدود بود و امروز پیشرفت زیادی دارد و خدمات بسیار خوبی به بیماران داده می‌شود. در همین دانشکده روزانه 400 تا 500 نفر پذیرش میشوند و تقریباً اکثر اقدامات پیشرفته دندان در این دانشکده انجام می‌شود. بیمارانی که به اینجا مراجعه می‌کنند با توجه به هزینه‌های بسیار پایینی که وجود دارد، معمولاً از تمام اقشار جامعه هستند از اقشار ضعیف تا متوسط.

وبدا : اساتید محترم چرا رشته دندان پزشکی را برگزیدید؟

دکتر علوی: در آن زمان که ما کنکور شرکت می‌کردیم، آزمون بصورت سراسری نبود و باید از این شهر به آن شهر میرفتیم برای شرکت در آزمون. من در آزمونی که شرکت کرده بودم رشته های شیمی و دندانپزشکی و مرتع و جنگل را پذیرفته شدم و چون به طبیعت علاقه زیادی داشتم تصمیم گرفتم به تهران بروم و در این رشته تحصیل کنم. آمدم به مشهد که وسایلم را بردارم و به تهران بروم، آن شب منزل برادرم یک تعداد از بستگان به دیدن برادرم آمده بودند از من پرسیدند کنکورت چه شد گفتم مشهد دندانپزشکی و شیمی قبول شدم و تهران هم رشته مرتع و جنگل پذیرفته شدم. یکی از بستگان ما که بسیار فرد خوش فکر و دانایی بود (عموی آقای دکتر رضا کاظمی) از من پرسید چرا نمی‌خواهی به دندانپزشکی بروی؟ گفتم من این رشته ( مرتع و جنگلداری) را دوست دارم. ایشان با من صحبت هایی را داشت که در نهایت تصمیم من را تغییر داد و من سریع به تهران رفتم و ثبت نامم را کنسل کردم و بلافاصله در دانشکده دندانپزشکی مشهد ثبت نام کردم. به تدریج که دانشجو شدم و وارد کلینیک دندان، عاشق دندانپزشکی شدم و در حال حاضر علاوه بر اینکه سعی می‌کنم کارم را تا جایی که می‌توانم درست انجام دهم فوق العاده هم به رشته دندان تعصب دارم. در طول این ۵۰ سالی که فارغ التحصیل شدم تمام تلاشم در جهت ارتقاء جامعه بوده و هرچند این کار شاید کم بوده، اما تمام سعی خود را در این زمینه کردم. .

استاد فرتاش: کارهای عملی من معمولاً خوب است و نقاشی را دوست دارم . اکنون که بازنشسته شده‌ام بیشتر وقتم به کار نقاشی اختصاص دارد البته پس از بیماری کرونا تقریباً از آن دنیا برگشتم! و کار دندان را کنار گذاشتم. همسر اولم که فوت شدند دوباره ازدواج کردم و همسر دومم بجنوردی هستند. بعد از بازنشستگی یک کلینیک با یک آقای دکتر تاسیس کردیم و تا قبل از کرونا در آنجا کار می‌کردم، ولی پس از ازدواج با همسر دومم من به شهر همسرم یعنی بجنورد رفتم و در آنجا کارهای باغبانی و گلکاری و نقاشی انجام می‌دهم.  البته در آنجا هم یک کلینیک مربوط به سپاه وجود دارد که خیلی مجهز است و به درخواست یکی از آشنایان پذیرفتم که هفته‌ای دو روز صبح‌ها به این کلینیک بروم. مراجعه کننده هم به ویژه از اقشار ضعیف زیاد زیاد هستند و در آنجا، هم مشاور هستند و هم کارهای تخصصی انجام می‌دهم.

استاد قنادان : من اکنون کمی کار دندان انجام می‌دهم اما مریض زیاد نمی‌بینم و بیمارانم بیشتر به پسرم مراجعه دارند.

دکتر فرتاش: زمانی که ما فارغ التحصیل شدیم در شهر مشهد حدود 4 یا 5 دندانپزشک بیشتر نبود، یکی آقای دکتر سوندوزی بودند که برای مشکلی که برای دندانم پیش آمده بود به ایشان مراجعه کردم و چون فرد بسیار موجه و خوش ظاهری بودند دوست داشتم که مثل ایشان دندانپزشک بشوم.

دکتر علوی: دوست دارم یک خاطره ماندگار را که در ذهنم باقی مانده برای شما بازگو کنم...با این مقدمه که باید بدانیم یک معلم خوب می‌تواند یک شاگرد خوب تربیت کند مثل آقای دکتر فرشید که ما شاگردش بودیم و الگوی صداقت بود و اگر حرفی می‌زد دقیقاً همان را انجام می‌داد. خودش در واقع الگوی اخلاق بود و ما سعی می‌کردیم مثل دکتر فرشید باشیم.

اما خاطره من... بنده پایان‌نامه‌ام را با خانم دکتر تیمورتاش داشتم، یک روز که نشستم پایان نامه را برای ایشان بخوانم و همانطور که می‌خواندم دکتر خطاها را می‌گفتند و در یک جایی من کاغذ و خودکاری را که روی میزی بود، برداشتم تا یادداشت کنم ایشان گفت پسرم، آنها را بگذار سر جایش و بعد از کیف خود یک خودکار و یک برگه درآورد و گفت: این وسایل روی میز متعلق به دانشگاه است...  این برای من بسیار آموزنده بود و فهمیدم که حتی قلم و کاغذی که مربوط به من نیست را نباید استفاده کنم. بنابراین شدیدا معتقدم که اساتید باید خیلی زیاد بر مباحث اخلاقی خود متمرکز شوند.

وبدا: با توجه به اینکه اساتید محترم درمقاطعی از زمان در آسایشگاه فیاض بخش هم خدمات ارزشمندی را داشته اند مایلیم که در این خصوص نیز صحبت های شما را بشنویم؟

دکتر علوی: در سال 1353 که ما کلینیک هاشمیه راه اندازی کرده بودیم، روزی استاد حدادیان با من تماس گرفتند و گفتند کلینیک دندانپزشکی فیاضبخش وضعیت خوبی ندارد، موافقی که به آنجا سری بزنیم. من پذیرفتم و با هم به آنجا رفتیم و دیدیم یک صندلی هست و یک لامپ و همکاری که در هفته یک یا دو روز می‌آید و اگر کسی دندان درد داشت یا مسکن نیاز داشت، در همین حد درمان می‌کرد. ( در حال حاضر فیاض بخش یک مرکز بسیار بزرگ است و حدود ۵۰۰ خانواده در آنجا بستری هستند که تعداد بیشتری از اطراف آن هم تحت پوشش هستند).

 دکتر حدادیان گفتند که این دندانپزشکی را می‌خواهیم احیا کنیم، گفتم من هم پشت سر شما هستم و به همت دکتر حدادیان و دوستانی که بعداً اضافه شدند کار را آغاز کردیم. یک فضایی را هم هیئت مدیره آسایشگاه در اختیار ما گذاشت و یک جلسه که همکاران قدیمی دانشکده را دعوت کردیم ۴ یونیت اهدا شد به مجموعه‌ی آسایشگاه و همینطور سِت دندانپزشکی و هر آنچه که نیاز بود. در عرض کمتر از یک ماه سالن مجهز شد و شروع کردیم به معاینه ساکنین فیاض بخش و برای آنها پرونده بهداشت دهان و دندان تهیه شد و مراجعین کم کم از جاهای دیگر هم آمدند، یک خیری آمد و ساختمانی را ساختند به زیربنای 1000متر و این بنا به عنوان کلینیک دندان آغاز به کار کرد. در حال حاضر 130 نفر از همکاران دندانپزشکی در این کلیلنیک مشغول به کار هستند.