دکتر معصومه میرتیموری، متولد 1345 در شهرستان تربیت حیدریه، عضو هیات علمی و استاد گروه زنان دانشگاه علوم پزشکی مشهد، یکی از شخصیت های پرتلاش در حوزه های آموزش و  درمان این مجموعه است که پیش از آغاز به کار در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مدت 15 سال به عنوان عضو هیات علمی دانشگاه زاهدان فعالیت نموده و البته دوران طرح را نیز به درخواست خود و با هدف کمک به بیمارانِ مناطق محروم استان سیستان و بلوچستان در این خطّه از کشور گذرانده است. شروع فعالیت حرفه ای دکتر تیموری در دانشگاه علوم پزشکی مشهد از سال 1390 و با خدمات رسانی به بیماران در بیمارستان ام البنین(ص) کلید خورد و در ادامه بیمارستان امام رضا(ع) از حضور این استاد باسابقه و متعهد، در زمینه های آموزشی و درمانی برخوردار گردید. در ادامه گپ و گفت پایگاه خبری وبدا با دکتر تیموری، را پیرامون فعالیت های حرفه ای ایشان و اقداماتی که در مراکز آموزشی، پژوهشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی مشهد  داشته اند، می خوانید:

وبدا: ضمن سپاس از حضور شما در این مصاحبه، لطفاً بیوگرافی مختصری از خود عنوان بفرمایید؟

من دکتر معصومه میرتیموری هستم، در سال 1345 در شهرستان تربت حیدریه متولد شدم. ( با توجه به اینکه پدرم سرهنگ ارتش بودند و به شهرهای مختلف عزیمت می‌کردند، بنده در شهر تربت حیدریه متولد شدم)، پس از تحصیلات ابتدایی، دوره دبیرستان را در مشهد گذراندم و در سال 1364 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد پذیرفته شدم، در سال 1371 تحصیلاتم به اتمام رسید و طرحم را به درخواست خودم و به نیت خدمت به مردم سیستان و بلوچستان در این استان آغاز کردم، در ادامه با توجه به اینکه دیرهنگام از زمان ثبت نام دوره تخصص مطلع شده بودم، ناچاراً در سیستان و بلوچستان امتحان دستیاری را دادم و در تخصص رادیولوژی پذیرفته شدم، اما بسته به نیاز آن استان ترجیح دادم در رشته زنان ادامه تحصیل بدهم.

وبدا: به رشته زنان علاقمند بودید؟

بله، البته رشته زنان هم در حوزه علایق من بود و اکنون هم خیلی از انتخابم راضی هستم و چنانچه به گذشته برگردم، باز هم همین رشته را انتخاب می‌کنم، اما به هر حال با توجه به کمبودی که در رشته زنان در استان سیستان و بلوچستان بود، ناچار شدم در همان جا بمانم و حدود ۱۵ سال در دانشگاه زاهدان عضو هیئت علمی بودم، تقریباً تا سال 1390 تمام شهرهای استان سیستان و بلوچستان را ارائه خدمت داشتم و هر چند شرایط کار بسیار استرس‌زا بود اما خوشحالم که چنین دوران خدمتی را در حرفه خود داشته ام.

وبدا: از سال 1390 که به مشهد آمدید، چه فعالیت هایی داشتید؟

از سال 1390 در بیمارستان ام البنین (ص) مشغول به کار شدم و یک سال بعد به بیمارستان امام رضا(ص) آمدم و از آن زمان تاکنون در این مرکز درمانی فعالیت دارم.

 وبدا: آیا نوع بیماری‌ها و تهدیدهای عمومی که سلامت مادران را با خطر مواجه می‌کند، در مناطق مختلف کشور متفاوت است؟

بله.. به ویژه در استان سیستان و بلوچستان به دلیل اینکه مردم از آموزش، به نوعی محروم هستند و با توجه به اینکه خیلی دیر به پزشک مراجعه می‌کردند، بیمارانی که به ما مراجعه داشتند اغلب بیماران بسیار بدحالی بودند و چون اکثراً دوست داشتند در منزل زایمان کنند و در واقع تا مجبور نمی‌شدند به مراکز درمانی مراجعه نمی‌کردند و از طرفی هم امکانات بسیار محدود بود، لذا شرایط بیماران اغلب خطرناک می شد. متخصص زنان صرفاً در مرکز استان وجود داشت و ما در روز حدود ۶۰ مراجعه داشتیم.

وبدا: از اقدامات مهمی که در بیمارستان امام رضا(ع) انجام داده اید چه مواردی بوده است؟

ابتدا این نکته را عرض کنم که در ابتدای ورود بنده به بیمارستان ام البنین (ص) این مرکز درمانی یک بیمارستان تک تخصصی در شرق کشور و در واقع بیمارستان مادر محسوب می شد، همچنین این مرکز درمانی یکی از بهترین بیمارستان‌ها که زایمان‌های فیزیولوژیک صرفاً در آن به شمار می رفت و از وزارتخانه هم به دفعات مختلف لوح تقدیر دریافت کرد. اما یکی از کارهای تیمی که ما با گروه نوزادان در بیمارستان ام البنین(ع) انجام دادیم؛ به جهت اینکه زایمان‌های پره ترم را مدیریت کنیم این بود که برای مادران مشاوره قرار می‌دادیم و به آنها آگاهی می‌دادیم که چطور می‌توانند کمک کنند تا نوزاد نارس آنها اصطلاحاً بماند، در آن زمان آقای دکتر حیدرزاده لیدر تیم بودند و اکنون هم این بیمارستان به عنوان مرکزی که بچه‌های نارس در آن شانس ماندگاری دارند، مطرح است.

کار خوب دیگر که حتی در بیمارستان امام رضا(ع) ندیدم، این بود که تمام تخت‌هایLDR نوزادان دوربین داشت و همینطور در اتاق عمل و کارها همگی بصورت تیم ورک انجام می‌شد، چنانچه نوزادی مشکلی پیدا می کرد، بررسی‌ها و ارزیابی‌ها روز بعد آغاز می‌شد و این از جهت پیشگیری کار بزرگی بود و در واقع هدف این بود که بتوانیم از تکرار آن مشکل جلوگیری کنیم و مشکلاتی که در گروه زنان و گروه اطفال برای نگهداری نوزادان بود، بازیابی کنیم و بازخورد آن را به هر دو گروه اطلاع دهیم.

بعد از آن هم که به بیمارستان امام رضا(ع) آمدم، مشکلات خاص خود را داشت، چون این مرکز یک بیمارستان ارجاعی است و از تمام استان خراسان رضوی مریض‌های بسیار بدحالی را دارد که در بخش ICU و یا بخش‌های دیگر بستری می‌شوند. بنابراین با وجود اساتید پیشکسوت و با تجربه در همه رشته‌ها و همینطور امکانات بیشتری که در این مرکز نسبت به مراکز شهرستانی وجود دارد، شانس نگهداری نوزادان بیشتر است، این نکته را هم باید عرض کنم که تمام اساتید بیمارستان و گروه‌های جوان و پیشکسوت گروه زنان ایثارگرانه کار می‌کنند و با فداکاری، شاخص سلامت جامعه که در واقع میزان مورتالتی مادران است، را به خوبی مدیریت می‌کنند. لذا اگر تیم ورک کار کردن بیمارستان و همکاری کامل اعضای آن نباشد این مهم میسر نمی‌شود و من بسیار خرسندم که در بیمارستان امام رضا (ع) این تیمی کار کردن محیط صمیمی را بین همکاران بوجود آورده است.

وبدا: در زمینه مادران پرخطر هماهنگی‌هایی که بین حوزه بهداشت و درمان وجود دارد شامل چه اقداماتی است؟

در رابطه با مادران پر خطر، در تمام بیمارستان‌ها کارشناسان مادران پرخطر مستقر هستند و هماهنگی‌هایی بین ستاد هدایت با بیمارستان‌های آموزشی مثل بیمارستان قائم(عج) و امام رضا(ع) برقرار است. از اطراف استان وقتی یک مادر پرخطر نیازمند کمک است و در آن شهرستان نمی‌توان ارائه خدمت داد به مشهد ارجاع می‌دهند و در واقع این یک زنجیره است بین فرد و متخصص زنان یا ان آی سی یو و متخصصین مختلف و ستاد هدایت. حتی اگر بیمار نتواند اعزام شود متخصص به آنجا اعزام می کنیم. اکنون که از امکانات، تکنولوژی و فضای مجازی برخوردار هستیم می‌توانیم از این ظرفیت‌ها هم استفاده کنیم به عنوان مثال پزشکی که در سر عمل مشکلی برای بیمارش ایجاد می‌شود، می ‌توانیم از طریق پیام رسان‌ها و فضای مجازی به پزشک کمک کنیم، همچنین پیگیری که کارشناسان مادران پرخطر دارند؛ به خصوص درمورد اتباع  که به دلیل هزینه زودتر بیمارستان را ترک می‌کنند، در مجموع کارشناسان این‌ها را فالو آپ را دارند  تا بتوانند مورتالیتی مادران را که هسته اولیه خانواده و جامعه هستند را به حداقل برسانند.

وبدا: آیا ماهانه آماری دارید که نشان دهد به چند نفر از مادران باردار خدمات تخصصی داده می‌شود؟

آمار دقیقی را اکنون در ذهن ندارم، اما خدماتی که در بیمارستان امام رضا (ع) به مادران ارائه می‌شود، در سطح بالایی قرار دارد. در گذشته که بیمارستان ام البنین(ع) تک تخصصی بود، ۹۶ تخت فعال داشت و بیمارستان امام رضا(ع) هم تقریبا همین تعداد تخت را دارد و حدوداً ۱۰۰ تخت فعال در آن برای بیماران وجود دارد. با توجه به اینکه بیمارستان امام رضا(ع) جز مراکز ارجاعی است و بیماران از اقصاء نقاط استان ارجاع می‌شوند و حتی از سایر استان‌ها و و معمولاً هم شامل بیماران بسیار بدحال هستند، مجموعه اقدامات درمانی را می‌طلبند که در نهایت سبب می‌شود، بیمار با پای خود و با سلامتی بهبود یافته از بیمارستان مرخص شود و فکر می‌کنم این رضایتمندی بسیار ارزشمند است.

ضمن اینکه در رشته زنان بحث مسمومیت‌های بارداری و دیابت بارداری جزو بیماری‌های شایع است و همچنین سزارین‌ها که بسیار افزایش یافته  و سبب ایجاد انواع جفت‌های چسبیده شده و جان مادر را تهدید می‌کند، این اتفاق اغلب با خونریزی‌های شدید همراه است، البته کار تیمی خوبی که انجام می‌شود سبب شده تا به نحو احسن این شرایط را هم مدیریت کنیم.