معاون دانشجویی فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی مشهد اظهار داشت: گزاره طبی با علم طب دو مقوله متفاوت است و آنچه که در متون دینی عنوان گزاره‌های مرتبط با سلامتی انسان مطرح می‌شود به مفهوم علم طب نیست.
حجت الاسلام دکتر مهدی ابراهیمی در نشست هم‌اندیشی و مناظره‌ای ( هستی و چیستی طب اسلامی) که در تالار امام رضا(ع) دانشکده پزشکی مشهد با تاکید براینکه گزاره طبی با علم طب دو مقوله متفاوت است گفت: اگر مطلبی تحت عنوان علم پزشکی مطرح شد باید از محک تجربه بیرون بیاید و چون در گزاره‌های اسلامی ممکن است وارد عرصه تجربی نشویم بنابراین آنچه که از طب اسلامی مطابق تعریف علم پزشکی مطرح است وجود ندارد.
وی تصریح کرد: آنچه که درباره احادیثی که سندیت پیدا می‌کند اهمیت دارد این است که از محک تجربه موفق بیرون بیاید در غیر این صورت حتی اگر حدیث و روایت مدنظر سندیت نیز داشته باشد نمی‌توان به آن استدلال کرد.
معاون دانشجویی فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی مشهد افزود: اگر واژه طب را به معنای علم و دانش پزشکی به کار ببریم یک تحلیل متفاوت را می‌طلبد و عناصر این علم طب برای اینکه مجهولات سلامت بشری را پاسخ دهند از تجربه استفاده می‌کنند.
حجت الاسلام دکتر مهدی ابراهیمی بیان کرد: مسئله‌ای که به شیوه تجربی به موضوع سلامتی پاسخ می‌دهد را علم پزشکی می‌گویند و اینکه درباره یک موضوع سلامت روایت داریم مهم نیست بلکه تحلیل آن روایت اهمیت دارد و اگر تحلیل مبنی بر تجربه باشد آنگاه آن راعلم پزشکی می‌گویند.
به کارگیری منابع وحیانی در کنار تجربه و آمار در علم پزشکی
معاون تحقیق موسسه مطالعات راهبردی نیز در ادامه این نشست اظهار داشت: بازخوانی و استفاده از متون دینی در واقع دعوت به همکاری مشترک بین رشته‌های طبی است که بر اساس آمار و تجربه‌ها شکل گرفته و با مجموعه داده‌هایی از منابع وحیانی به دست آمده است.
حجت الاسلام و المسلمین محمدحسن وکیلی تصریح کرد: از متون دینی نمی‌توان یک سیستم کامل پزشکی استخراج کرد که هم بتواند پیشگیری کند و هم غالب بیماری‌ها را درمان نماید.
وی با اشاره به اینکه در منابع دینی حجم زیادی از نکات برای پیشگیری و درمان بیماری‌ها وجود دارد که از آن غفلت شده است گفت: اگر از این منابع بهره‌گیری شود بخش زیادی از دانش طب حاضر تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
