به گزارش وب دا و بر اساس اعلام گروه سلامت روان و اجتماعی معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ،هرچند که آمار های دقیقی در خصوص آسیب های اجتماعی جامعه ایران در دسترس نمی باشد.ولی آمارهای رسمی و غیر رسمی منتشر شده دراین خصوص حاکی از افزایش میزان سوء مصرف مواد در طی سال ها ی گذشته می باشد و طی 20سال گذشته به طور متوسط میزان رشد بروز سوء مصرف مواد بیش از 3برابر نرخ رشد جمعیت بوده است.
نگرشی که در سال های اخیر در کشورهای مختلف به منظور بالا بردن اثربخشی مداخلات مطرح می شود، برمبنای مشارکتی بودن مداخلات است که موفقیت برنامه ها را در شناسایی شرایط بومی،استخراج بهترین مداخلات ممکن با استفاده از نظرات ذی نفعان و اجرای این مداخلات با استفاده از خود مردم می داند.
مدیر گروه سلامت روان و اجتماعی معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت :سوء مصرف مواد ،زیان های قابل توجهی را به جامعه ، به لحاظ از دست رفتن بهره وری ،انتقال بیماری های عفونی،ایجاد مشکلات خانوادگی و اجتماعی، افزایش جرم و لزوم تخصص مراقبت های بهداشتی و درمانی تحمیل می کند و علاوه بر این،با کاهش ایمنی فرد و افت کیفیت زندگی وی، هزینه های زیادی به بار می آورد.
دکتر حمید رضا فتحی با اشاره به اینکه انجام روشهای پیشگیرانه مهمترین اقدام می باشد که این امر نیازمند مشارکت تمامی سازمانها و ارگانهای ذیربط است خاطر نشان کرد : اجرای برنامه ها ی کاهش آسیب به روش مشارکتی نیازمند موافقت و همکاری مختلف جمعیتی از جمله سیاست گذاران رده های بالا در این موضوع حساس می باشد.
وی افزود :موضوع اعتياد از مقولات مهم آسيب زاي رواني-اجتماعي كشور ما به شمار مي رود و ضرورت دارد، افزون بر ساير ديدگاه ها، از ديدگاه روان پزشكي جامعه نگر نيز به اين موضع پرداخته شود و با شناسايي و از ميان برداشتن عوامل مساعد كننده اعتياد در جامعه، با آنها، برخوردي علمي و کار شناسي شود.
مدیر گروه سلامت روان و اجتماعی معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: باتوجه به پيامد هاي زيانبار سوء مصرف مواد بر رفتار و زندگي انسان و اثرات رواني آن، براي کاهش اثرات اين داروها رعايت نکاتی از جمله آموزش کليه جوانان دچار آسيب هاي روانپزشکي،آموزش والدين و تقويت روابط مثبت والدين و فرزندان، افزايش نگرش هاي منفي جوانان نسبت به مواد، جدي گرفتن قانون مبارزه با مواد مخدر، حمايت از مراکز ترک اعتياد(MMT) براي درمان و پيشگيري از مواد محرک يا تدوين راهبردهاي جديد در اين زمينه الزامی است .
