به گزارش وب دا ، دکتر فاطمه محرری با اشاره به اینکه حوادث معمولی و کم اهمیت به اختلال استرس پس از سانحه منجر نمی شود بلکه حوادث جدی و بزرگ که تهدیدکننده حیات و امنیت فرد است به این اختلالات منجر می شود اظهار داشت : تجربه جنگ، تجاوز، بلایای طبیعی، سوانح رانندگی ، آتش سوزی یا هر واقعه آسیب زای شدید دیگری ممکن است به تناسب باعث بروز این عارضه شود.
عضو هیئت علمی گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد تصریح کرد :بیشتر مبتلایان به این عارضه واقعه را در افکار روزانه یا رویاهای خود دوباره تجربه می کنند و از هر آنچه واقعه را به خاطرشان آورد، دوری می کنند و گاهی دچار کندی در عکس العمل همراه با حالت بیش برانگیختگی می شوند. همچنین افسردگی، اضطراب مشکلات شناختی، ضعف توجه و تمرکز هم همراه علایم اصلی گزارش می شود.
دکتر فاطمه محرری اظهار داشت :کودکان با توجه به آسیب پذیری روانی و جسمی، بیشتر در معرض آسیب های روحی- روانی ناشی از مواجهه با رویدادها و سوانح قرار می گیرند. به بیان دیگر مواجهه با یک عامل استرس زا بیشتر در کودکان باعث اختلال می شود تا در بزرگسالان و در برخی موقعیت های خاص تا ۹۰ درصد کودکان به این اختلال مبتلا می شوند.
رئیس مرکز روانپزشکی ابن سینا و دکتر حجازی در ادامه افزود :برخی عوامل در بروز و شدت اختلال نقش چشمگیری دارد. هر قدر سن کمتر باشد، شدت اختلال و علایم و تظاهر آن بیشتر است. همچنین میزان آسیب پذیری در پسرها بیشتر از دخترهاست، اما در مواجهه با این اختلال هر دو بسیار آسیب پذیرند
دکتر فاطمه محرری گفت:سایر حوادث زندگی، شناخت های اجتماعی و فرهنگی، بیماری های روانی همزمان، عوامل خانوادگی، عملکرد و مشکلات روانی والدین، وضعیت زندگی زناشویی و تحصیلات والدین در ایجاد و میزان علایم اختلال در کودک نقش مهمی دارد. از سوی دیگر واکنش والدین به رویدادهای آسیب زا تاثیر قابل ملاحظه ای بر کودکان خردسال می گذارد زیرا کودکان درک کاملی از ماهیت آسیب یا خطر ندارند.
عضو مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد در خصوص راهکارهای درمانی این اختلال در کودکان تصریح کرد: به طور کلی باید ذهن کودک را از افکار آزاردهنده ای که دارد، پاک کرد. توضیح درباره بروز عارضه و پیامدهای اختلال به کودک گام بسیار مهمی در روند درمان است. دادن اطلاعات کافی به والدین درباره این اختلال و توضیحات قابل فهم به کودک در این باره به روند درمان کمک زیادی می کند. والدین باید بدانند مواجهه کودک با عامل اضطراب آور باید با آمادگی کامل کودک انجام شود، در غیر این صورت کودک نمی تواند با واقعیت روبه رو شود.
دکتر فاطمه محرری گفت :.دور کردن کودک از شرایط استرس زا، دور کردن وی از اخبار رسانه ها درباره حادثه، آموزش روش های آرامش بخشی، کمک به وی برای تجسم افکار مثبت و دور کردن افکار منفی، آموزش تنفس کنترل شده، دخالت خانواده و مدرسه در امر درمان و تقویت سیستم های حمایتی از کودک، شنیدن همدلانه مشکلات کودک در مدرسه یا خانه، حذف تنش و اضطراب از محیط آموزشی، توجه به اندازه و کافی به علایم روان تنی کودک از سوی خانواده برای تثبیت نشدن برخی علایم در وی مثل جلب توجه خانواده با نمایش سردرد توسط کودک، تشویق و توجه به کودک زمانی که طبیعی رفتار می کند، استفاده از سیستم پاداش دهی و استفاده از بازی درمانی برای کنترل احساسات و هیجانات کودک و تقویت و تحکیم رابطه مادر و کودک از دیگر راهکارهای موثر در روند درمان است
