دکتر مینا اکبری راد متولد ۱۳۶۳ در شهر مقدس مشهد، دانشیار گروه بیماریهای داخلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و یکی از جوان ترین اساتید هیات علمی که به دلیل علاقه به دو شغل معلمی و پزشکی، کار همزمان تدریس و طبابت را در فضاهای آموزش و درمان دانشگاه دنبال می کند و البته در حوزه‌ی پژوهش نیز، عملکردی درخشان داشته؛ بطوریکه در جشنواره پژوهش سال 1402 به عنوان یکی از پژوهشگران برتر معرفی و مورد تقدیر قرار گرفت.

این پزشک و استاد جوان که تربیت یافته‌ی خانواده ای فرهنگی و فرهیخته است در گفتگو با وبدا از دوران کودکی و سال هایی می گوید که گاهی مادر را برای حضور در سر کلاس تدریس همراهی می کرد و همین امر سبب علاقه او به شغل مادر یعنی معلمی شده بود، اما ..." در آن سال ها با توجه به آشنایی که با کار مادرم به عنوان معلم داشتم و گاهی با او به سر کلاس درس می رفتم، علاقه خاصی به انتخاب شغل معلمی پیدا کردم، اما بعدها وقتی با رشته پزشکی آشنا شدم، علاقه و گرایش نسبت به این رشته را نیز در خود احساس کردم، از همین رو زمانیکه دوره پزشکی عمومی را آغاز کردم، تصمیم گرفتم به نحوی پیش بروم که در نهایت بتوانم در کنار کار طبابت، تدریس در دانشگاه را نیز داشته باشم، خوشبختانه این امر محقق شد و من توانستم پس از پایان دوره تخصصی در سال 95؛ به عنوان عضو هیات علمی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد (دانشگاهی که تمام سال های تحصیلات عالیه را در آن گذرانده بودم)، مشغول به کار در فضاهای آموزشی و درمانی شوم.

دکتر اکبری راد در خصوص فعالیتهای علمی و پژوهشی خود در دوران دانشجویی که سرآغاز طرح های پژوهشی پربارتر در دوران تدریس شد نیز می گوید: " از همان ابتدای شروع به تحصیل در رشته پزشکی با کمیته تحقیقات دانشجویی دانشگاه آشنا شدم و در پنجمین همایش دانشجویان علوم پزشکی سراسر کشور که مربوط به کمیته تحقیقات دانشجویی بود با کمک دوستانم و راهنمایی اساتید، به عنوان کادر اجرایی حضور داشتیم  و تجربه های خوبی کسب کردیم و از آن زمان تا کنون با اساتید مختلف در کارهای تحقیقاتی پیرامون حیطه‌های مختلف همکاری دارم. در مقطع دستیاری نیز علاقه به رشته بیماریهای داخلی (به عنوان پایه‌ی پزشکی) باعث شد، از همان سال اول فعالیت های پژوهشی ام را ادامه دهم و اکنون نیز که به عنوان عضو هیئت علمی در دانشگاه مشغول به کار هستم تلاش میکنم، دانشجویانم را با این فضا آشنا و در این مسیر راهنمایی کنم، از این رو در گروه‌های تحقیقاتی که تشکیل می دهیم، ابتدا روش تحقیق را به آنها آموزش می دهم و در کنارشان مرحله به مرحله پیش می رویم تا بتوانیم یک پروژه تحقیقاتی را به سرانجام برسانیم و مقاله ی منتج از آن را منتشر کنیم.

دکتر اکبری راد که در جشنواره پژوهش و فناوری سال جاری عنوان پژوهشگر برتر را کسب نموده در این‌باره نیز می گوید: "این جشنواره که هر ساله به مناسبت هفته پژوهش و فناوری برگزار می‌شود، فضایی است برای سنجش عملکردهای علمی و تحقیقاتی پژوهشگران و مبنای اصلی امتیازدهی و گزینش برترین های دانشگاه، مجموع مقالات چاپ شده پژوهشگران در منابع داخلی و خارجی است."

این عضو جوان هیأت علمی تا کنون موفق به چاپ بیش از ۴۰ مقاله با ایندکس ISI و Scopus و Punbmed در مجلات معتبر بین المللی در حیطه ی بیماریهای داخلی و پژوهش در آموزش گردیده است.

از دیگر حیطه های مورد علاقه این عضو جوان هیأت عملی، پژوهش در آموزش است که موفق به کسب ۲ نوبت عنوان برگزیده در جشنواره آموزشی شهید مطهری در سطح دانشگاهی گردیده است.. این حیطه به نسبت پژوهش‌های بالینی و پایه یک مورد جدیدتر است و با توجه به پیشرفت روزافزون بین المللی در ارائه نحوه های نوین آموزش، تدریس، برخورد با دانشجو، و همچنین نحوه ارزشیابی دانشجو، توجه به پژوهش در آموزش بعنوان یک شاخه جدید می تواند با بهبود بخشیدن روند آموزش، منجر به تربیت پزشکان با استانداردهای به روز جهانی گردد.

وی در رابطه با سایر فعالیتهای علمی، آموزشی و پژوهشی خود نیز می گوید: "در حال حاضر به موازات اینکه عضو هیئت علمی هستم، در مرکز مطالعات و توسعه آموزش دانشگاه نیز فعالیت دارم و به عنوان مسئول کمیته دانشجویی توسعه آموزش هم فعالیت می‌کنم؛ وظیفه این کمیته ارتقای سطح کمی و کیفی آموزش دانشگاه به کمک دانشجویانی است که در واقع دریافت کننده خدمت آموزش هستند. در این حیطه من به واسطه مسئولیت هایی که دارم و نیز به واسطه علاقه خودم، و به پشتوانه اخذ مدرک کارشناسی ارشد آموزش پزشکی، تحقیقاتی در زمینه پژوهش در آموزش هم دارم که امیدوارم به یاری خدا، بتوانیم سطح آموزش در دانشگاه را ارتقا دهیم؛ هم به صورت کمی و هم کیفی و روش‌های نوین آموزشی را پایه گذاری کنیم."

از کارهای دیگر می‌توان به تصویب شیوه‌نامه شورای دانشجویان مشاور آموزش در شورای آموزشی دانشگاه اشاره کرد که به دنبال همان پژوهش در آموزش‌هایی بود که انجام دادم. بر اساس این شیوه نامه و همانند اکثر دانشگاههای مطرح دنیا، نماینده دانشجویان در شورای آموزشی دانشگاه، که بالاترین مرجع تصمیم گیری های آموزشی است، حضور می یابد و از نظرات آنها به عنوان مهمترین گیرندگان خدمت استفاده می کنیم. در سایر حیطه های فرهنگی هم در حال حاضر با معاونت فرهنگی دانشگاه در بخش شورای نظارت بر تشکل‌های دانشجویی همکاری دارم.

این استاد جوان درباره فضای دانشگاهی که سال ها در آن تعلیم یافته و اکنون به امر تدریس و طبابت در آن مشغول است می گوید: دانشگاه ما به عنوان یک دانشگاه تیپ ۱ امتیازات و امکانات خوبی دارد و برای انجام پژوهش‌های بالینی و همچنین حیطه علوم پایه اساتید ما به عنوان یک سرمایه محسوب می‌شوند و می‌توانند بسیار کمک کننده باشند. در اینجا بر یک نکته مهم نیز باید تاکید کنم: ضرورت تقویت ارتباط بین علوم بالینی و علوم پایه. واضح است که من به عنوان یک عضو هیئت علمی بالینی، دید اساتید علوم پایه را ندارم و همین طور بالعکس. ما کمک و راهنمایی متقابل را در پژوهش‌ها نیاز داریم و اگر یک ارتباط مستمر فی مابین برقرار شود، سطح پژوهش‌های دانشگاه ارتقا خواهد داشت.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد همچنین به دانشجویان خود توصیه می‌کند: "در کنار درس خواندن که مهمترین وظیفه آنهاست همیشه این نگاه و دغدغه را داشته باشند که چگونه می‌توانند روند تشخیص و درمان بیماران را هموارتر و موثرتر کنند؟ حقیقت آن است که از دیدگاه سطح علمی و نیروی انسانی خلاق و توانمند، ما چیزی از کشورهای دیگر کم نداریم و چرا ما نتوانیم یک روش تشخیصی و درمانی نوین را با پژوهش به دنیا ارائه نمائیم؟ به عنوان مثال بسیاری از بیماران دیابتی با عوارض پیچیده‌ای مراجعه می‌کنند که منجر به زندگی سخت و مرگ زودرس می شود. ما می توانیم با پژوهش در روش های تشخیص نوین و درمان‌های مرتبط و نوآورانه به کیفیت بهتر زندگی و افزایش طول عمر مفید این دسته از بیماران کمک کنیم. بنابراین به دانشجویان می‌گویم که در کنار درس و تحصیل، فکر ارتقاء تشخیص و درمان بیماری‌ها را هم همیشه در ذهن خود داشته باشند."

وی در سخن پایانی خود، از حامیانی قدردانی می کنند که وجودشان در طول سال ها هموار کننده مسیر پیشرفت علمی استاد جوان بوده است: " قطعاً بدون حمایت و پشتیبانی خانواده و همسرم ادامه این مسیر سخت و چه بسا ناممکن بود و وجود این عزیزان در پیشرفت من موثر بوده که از این بابت سپاسگذار آنها هستم. همینطور اساتید بزرگوارم که هم در دوره دانشجویی و هم در شرایط کنونی راهنمای من بودند و نسبت به آنها احساس دین دارم. در پایان از درگاه خداوند متعال برای تمامی اساتید زحمتکش و دلسوز این سرزمین، آرزوی سلامتی و بهروزی دارم."