دانشیار گروه بيماريهاي عفوني دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ضمن برشمردن انواع هپاتیت و روش های تشخیص آن در مراحل حاد و مزمن گفت: با توجه به مُسری بودن این بیماری افراد ناقل باید از ارتباط نزدیک با اطرافیان و انجام رفتارهای پرخطرر مانند تزريق مواد مخدر و روابط جنسي متعدد پرهیز کنند.
دکتر امین بجدي در گفت وگو با وبدا، با اشاره به انجام واکسيناسيون سراسري هپاتیت نوع B از سال 72 در کشور برای تمام کودکان اظهار کرد: با توجه به اینکه در حال حاضر براي هپاتیت نوع C واکسنی وجود ندارد، لازم است که افراد نکات مراقبتی، تشخیصی و پیشگیرانه را در خصوص این بیماری بدانند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به علائم بیماری هپاتیت یا التهاب کبدی در مرحله حاد آن خاطر نشان کرد: از منظر بالینی هپاتیت حاد طي چند روز تا چند هفته با افزايش آنزيم کبدي، بيلي روبين و بروز زردي به وجود مي آيد و علائم در شروع بیماری شامل، تب، ضعف و بی حالی است. در هپاتيت مزمن BوC انتقال به هر طريقي از جمله، اعتياد تزريقي، زمان زايمان و ابتلا از نوزادي به وجود مي آيد، که علائم زيادي بروز پيدا نمي کند. لذا ممکن است، فردي سال ها مبتلا به اين بيماري با علائم خفيف باشد و در مراحل پیشرفته بیماری، با توجه به فعال بودن هپاتيت مزمن، باعث آسيب به کبد، آب آوردن شکم و نيز در نهايت منجر به سيروز کبدي شود.
دانشیار گروه بيماريهاي عفوني دانشگاه علوم پزشکی مشهد تصریح کرد: اغلب افراد با پيشرفت و بروز علائم باليني بيماري مراجعه مي کنند و متاسفانه زماني از بيماري خود آگاه مي شوند که سال ها مبتلا به ويروس هپاتيت بوده اند، بنابراين احتمال ابتلا اطرافيان آنها هم وجود دارد. بر همین اساس توصیه می کنيم براي پيشگيري از انتقال هپاتيت نوع B اعضاي خانواده فرد مبتلا و نيز کساني که با فرد ارتباط داشته و احتمال آلوده شدن آنها به ويروس هپاتيت وجود دارد، جهت تشخيص زودهنگام بيماري اقدام کنند، چون آن زمان که شخص از بيماري خود اطلاع دارد، در راستاي عدم انتقال ويروس به ديگران، نکات بهداشتي را رعايت میکند اما در صورت عدم اطلاع از بيماري، ممکن است نکات و بهداشت فردي را رعايت نکند و منجر به انتقال و انتشار ويروس به ديگران شود. لذا در اين بيماري نباید صرفا به علائم توجه کرد بلکه آزمايش هاي زودهنگام براي تشخيص دقيق حتما انجام شود.
متخصص بيماري هاي عفوني در خصوص شیوه های تشخیصی این بیماری نیز گفت: براي تشخیص هپاتیت نوع B آزمایش HBs آنتی ژن که ملاک بيماري است و سپس آزمايش هاي PCR و شمارش ویروس و ديگر آزمایش های جانبی انجام مي شوند و برای بيماري که تست HBs او مثبت و بیش از 6 ماه این مثبت بودن ادامه یابد، این تشخیص داده میشود که فرد مبتلا به هپاتیت مزمن نوعB است و جهت تشخيص فعال بودن آن مجموعه ای از آزمايش ها از جمله سونو گرافی ، تست های کبدی مرتبط با آنزيم هاي کبدي انجام مي شود؛ چرا که در صورت فعال بودن هپاتيت نوع B باید اقدامات درماني را شروع کنيم.
وی اضافه کرد: براي تشخيص هپاتیت نوعC هم که آزمايش هاي آن هزينه بر است، در ابتدا آنتي بادي را بررسي میکنند که البته گاهي ممکن است بیماری فرد فعال نباشد، اما اغلب کسانی که آنتی بادی آنها به دلايل مختلف مثبت است توصیه می شود، در صورت داشتن اعتياد تزريقي، تماس هاي جنسي متعدد ، حتما آزمايش هپاتيت نوع C را انجام دهند. متاسفانه اغلب، فرد مبتلا تا مراحل پیشرفته بيماري ، اطلاع از هپاتيت خود ندارد و سايرين را هم آلوده مي کند، از جمله مادر بارداری که از هپاتیتC خود اطلاع ندارد و فرزند یا فرزندانش در بارداری های بعدی آلوده مي شوند.
