متخصص رادیوانکولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: باروری و فرزندآوری پس از درمان سرطان منعی ندارد، اما در حین دوره درمان توصیه نمی‌شود.

دکتر زهره پیشه‌ور در گفتگو با وب دا، اظهار کرد: سرطان‌های پستان، دهانه رحم، روده بزرگ، ریه، رحم، تیروئید، پوست و تخمدان شایع‌ترین سرطان‌ها در خانم‌ها هستند و زنان به عنوان ستون خانواده باید بیشتر از همه روی موضوع پیشگیری که نقش مهمی در سلامت کل خانواده دارد کار کنند.

وی تصریح کرد: آمار مبتلایان به انواع سرطان‌ها در نقاط مختلف جهان از جمله ایران روندی افزایشی به همراه داشته و نیمی از این مبتلایان زنان هستند و قطعاً با اجرای درست پروتکل‌ها و غربالگری‌های این حوزه می‌توان اقدامات پیشگیرانه در این خصوص را به‌خوبی انجام داد و بار بیماری و عوارض دارویی و درمانی آن را کاهش داد.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه به عموم بانوان توصیه بر غربالگری سرطان‌های شایع به خصوص سرطان‌های پستان، دهانه رحم و روده بزرگ که در رتبه‌های اول تا سوم به لحاظ تعداد زنان مبتلا به سرطان قرار دارند را داریم، خاطرنشان کرد: انجام غربالگری‌ها حتی از سنین پائین‌تر مورد تأکید است تا که مادران آینده جامعه هم خودشان در سلامت کامل باشند.

دکتر پیشه‌ور افزود: همچنین در خصوص تست غربالگری سرطان روده بزرگ هم به خانم‌های 30 تا 40 سال توصیه بر انجام این تست را در هر 2 سال یک بار داریم و به خانم‌های بالای 40 سال هم توصیه می‌کنیم که سالی یک بار این غربالگری را انجام دهند، به خصوص کسانی که در خانواده و اطرافیان خود سابقه این بیماری را دارند.

وی با تأکید بر اینکه ابتلای به سرطان منعی در فرزندآوری ندارد، اما اقدام به باروری این گروه از زوجین باید پس از بهبود بیماری باشد، گفت: به خانم‌ها و آقایان مبتلا به سرطان توصیه می‌کنیم که در زمان بیماری در خصوص فرزندآوری اقدام نکنند و انجام این کار را به پس از درمان بیماری خود موکول نمایند؛ همچنین به بانوان بهبود یافته هم توصیه می‌کنیم که سابقه بیماری‌شان را به پزشک خانواده و مراقب سلامت خود بگویند تا در طول دوره بارداری تحت مراقبت ویژه‌تر قرار بگیرند، گرچه دغدغه‌ای در این خصوص برای زوجین وجود ندارد و این موضوع فقط به دلیل سابقه بیماری مادر توصیه می‌شود.

متخصص رادیوانکولوژی بیان کرد: پیشگیری نقش مهمی در عدم ابتلای به انواع بیماری‌ها از جمله سرطان دارد و قطعاً هرچه‌ قدر که در این حوزه هزینه شود آورده به مراتب بیشتری در حفظ سلامت آحاد مختلف جامعه دارد و از تحمیل هزینه‌های بالای دارو و درمان و همچنین عوارض و مشکلات ناشی از بیماری در فرد بیمار و خانواده و اطرافیان وی جلوگیری می‌کند.