به گزارش وب دا،  باید به این نکته توجه داشت که پا تنها قسمتی از بدن است که در تماس با زمین است و بنابراین در حفظ تعادل و جلوگیری از افتادن افراد نقش بسزایی دارد و در صورتی که کفش مناسب نباشد می تواند علاوه بر افزایش خطر افتادن در افراد، بویژه در افراد مسن به راحتی موجب شکستگی بخصوص در استخوان ران شود.

در اين زمينه، مجيد شهبازي کارشناس فیزیوتراپی گروه ارتوپدی و دانشجوي دکتري تخصصي فيزيوتراپي دانشگاه علوم پزشکی مشهد اظهار مي دارد: در مطالعات مختلف دیده شده کفش نامناسب می تواند منشا بسیاری از مشکلات اسکلتی عضلانی از جمله زانو درد و کمردرد شود همچنين باید توجه داشت که فاکتورهایي مثل شغل افراد، جنسیت، سن، فعالیت ورزشی و دیگر عوامل می تواند در انتخاب کفش تاثیر گذار باشند.

وي خاطر نشان کرد: عوامل مختلفی موجب اختلالات و مشکلات مختلف در پا می شود که نیاز دارد کفش های مناسبی برای جلوگیری از این مشکلات پوشید شود.

بنابراین هنگام خرید کفش یکسری فاکتورها در خصوص اندازه، شکل و جنس کفش را برای جلوگیری از این مشکلات باید در نظر گرفت که به بعضی از آنها اشاره می شود:

طول کفش : طول کلی کفش باید به اندازه ای باشد که برای فرد ناراحت کننده نباشد و باعث به مخاطره انداختن عملکرد مناسب فرد نشود. افراد از لحاظ طول قوس پا و و طول انگشتان متفاوت هستند. بعضی افراد طول قوس پا آنها بلندتر و انگشتان کوچکتر دارند و برعکس، بنابراین یک کفش خاص نمی تواند با توجه به اینکه آناتومی پای افراد متفاوت است برای همه مناسب باشد.

پهنای کفش: کفش هایی که از لحاظ پهنا خیلی باریک باشند باعث کرامپ و خستگی پا می شوند. و کفشهایی که خیلی پهن باشند می تواند باعث تاول و ساییدگی پا در کفش شوند. پهنای کفش در قسمت پاشنه در صورتیکه به اندازه کافی عریض نباشد  اغلب می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در پا شود .

در خصوص پهنای قسمت جلوی کفش در صورت باریک بودن می تواند باعث مشکلاتی در شکل انگشتان شود که علاوه بر درد و ناراحتی می تواند باعث ایجاد شکل نامناسب در انگشتان پا شود  و همچنین اجازه عملکردمناسب به انگشتان را در حین راه رفتن نمی دهد. قسمت جلو کفش نباید باعث شود که انگشتان روی هم قرار گیرند. توصیه می شود که کفش دارای دو تا 3 بند باشد که بتوان میزان پهنای کفش را تا حدودی تنظیم کرد بخصوص مواردی که پا به علت آویزان بودن طولانی مقداری ورم میکنند.

کفی کفش: کفی کفش باید به اندازه کافی نرم باشد که حالت جذب کننده فشار داشته و نیروهای واکنشی زمین در حین راه رفتن را در خود جذب کند و به ساختارهای بالایی اسکلتی عضلانی، انتقال ندهد.

ارتفاع پاشنه: ارتفاع پاشنه همچنین باید مناسب باشد اگر ارتفاع قسمت قدام کف کفش را از قسمت خلف آن کم کنیم در آقایان 1 تا 1.5 سانتیمتر و در خانم ها 2.5 تا 3 سانتیمتر اختلاف قابل قبول است. باید گفت در کفش ها با پاشنه بلند به دلیل اینکه ثبات خارجی پا کاهش می یابد لایه پشتی پاشنه که تحت عنوان هیل کانتر خوانده می شود از اهمیت خاصی برخوردار می شود و در صورتیکه چرم آن ناحیه تقویت نشود بعد از مدتی این قسمت کفش روی هم می خوابد و به سمت خارج جابجا می شود. به دنبال این جابجایی احتمال تغییر شکلی نامناسب در پا افزایش می یابد و مشکلاتی برای پا ایجاد می نماید.

در کفشهای بدون پاشنه این مشکل در قسمت خلفی کفش کمتر است اما این حالت می تواند در زانوی افراد تاثیر بگذارد. در خصوص کودکان نیز باید توجه داشت وقتی که کودکان شروع به راه رفتن میکنند کفش نباید پاشنه داشته باشد. کفش های با پاشنه بلند باعث می شوند که وزن بدن به جلو انتقال یابد و در طولانی مدت می تواند باعث مشکلاتی در قسمت سینه پا شود. این اثر را می توان تاحدودی با گذاشتن پدهايی در قسمت جلو پشت انگشتان جبران کرد.

سینه کفش: در کفش قسمتی که بین پاشنه و سینه پا قرار دارد را تحت عنوان شنک (shank) می خواند، در صورتی که از قدرت و انعطاف کافی برخوردار نباشد می تواند موجب از بین رفتن زود هنگام کفش و همچنین کاهش قوس داخلی کف پا شود. که برای این مورد معمولاً از یک قطعه استیل در کفش استفاده می شود. قابل توجه است، هم کفش با پاشنه کوتاه و هم با پاشنه بلند به این وسیله احتیاج دارند.

داخل کفش: داخل کف کفش باید به شکلی باشد که قوس های طولی و عرضی پا را تاحدودی حمایت کنند. ضخامت و انعطاف پذیری کف و پاشنه کفش دو فاکتور مهم  قضاوت برای خوب بودن کفش می باشد. برای ایستادن های طولانی بخصوص روی سطوح سخت، ضخامت کفش از اهمیت خاصی برخودار می باشد و به عنوان یک بالشتک برای پا عمل میکند. کف کفش نباید سخت باشد زیرا که حرکت طبیعی پا را در حین راه رفتن محدود میکند.

رویه کفش: باید از انعطاف مناسب برخوردار باشد. در قسمت داخل پا حمایت مناسبی را برای قوس طول داخل پا فراهم کند و در صورت امکان، اجازه تهویه مناسب را برای حفظ بهداشت پا بدهد.

نکته مهم دیگري که باید به آن دقت کرد این است که از کفش گاهی برای درمان بیماریهای اسکلتی عضلانی پا و گاهي زانو و یا سایر قسمت استفاده می شود که در این صورت بیمار باید تحت نظر پزشک ارتوپد و یا فیزیوتراپیست، کفش مناسب را تهیه نماید.