خانم مریم محمدی بانوی پرستار ورزشکاردانشگاه علوم پزشکی  3قله بلند ایران را طی 7 روز صعود کرده است و مقام های زیادی در مسابقات دوچرخه سواری استان  دارد

به همین منظور گروه خبری وب دا دانشگاه علوم پزشکی مشهد با این بانوی ورزشکار گفتگویی را انجام داده است که شما را دعوت به مطالعه آن می کنیم.

خانم محمدی چرا شغل پرستاری را انتخاب کردید و چند سال است که مشغول پرستاری هستید؟

 از کودکی  کار درمان و لباس سفید خدمت به همنوعان را دوست داشتم ، پرستاری هم  عشق میخواهد.واقعا عاشق این شغلم  و حدود 13 سال است که در بخش آی سی یوبیمارستان امام رضا (ع) مشغول به خدمت هستم 

 چرا کوهنوردی را انتخاب کردین وکوهنوردی از نظر شما چه تفاوتی با کار درمان دارد ؟

کوهنوردی همیشه کفش و کوله و باتوم نیست گاهی دستی است که گرفته می شود پایی است که می رود،قلبی است که می تپد و کوهستان است که با او کامل می شود خیلی شباهت به حرفه درمان دارد.

کوهنورد هم باید به علم کوهنوردی و کوه پیمائی آشنا باشد.کوهنوردی با تمام زیبایی هایش سخت و خطرناک است. کوه درس های زیادی به من داده اول اینکه مغرور نشوم، دوم به توانایی خودم  ایمان داشته باشم و سوم با علم و دانش کوهنوردی کنم

چند قله ایران را صعود کرده اید و در مورد آخرین صعود توضیح دهید؟

طی چهار سال 19 قله ایران را صعود کردم که 5 مرتبه فقط قله دماوند بوده است و صعود آخر که در تابستان انجام شد تصمیم گرفتم به همراه گروه، ۳ قله بلند ایران را فتح کنم.  اگرچه  بین این 7 روز فوت پدرم شیرینی صعودم را تلخ کرد.

 هر سه صعود به صورت رفت و برگشت یک روزه  معکوس بود که اولین صعود از قله دماوند شروع شد که بعد ازآن خبر رسید پدرم که در بستر بیمای بود مرحوم شدند  خب من تازه تحت عمل جراحی هم قرار گرفته بودم و از طرفی پدرم را ازدست داده بودم  ولی با اصرار دوستان و تقویت روحیه خودم  پس از 2 روز از مراسم ترحیم  مجدد دوقله بلند  علم کوه و سبلان را  صعود کردیم.

سرکار خانم محمدی اگر امکان دارد در مورد علاقه به دوچرخه سواری و مقام های مختلفی در این رشته کسب کرده اید توضیح دهید.

 دوچرخه سواری را حقیقتا از 4 سالگی شروع کردم و به همراه پدرم که مشوقم بود کار می کردم و تا کنون مسابقات زیادی شرکت کرده ام و کسب مقام اول استانی دوچرخه سواری کوهستان ﴿کراس کانتری﴾ در سال 97 ،کسب مقام  نایب قهرمانی انفرادی جاده ﴿تایم تریل﴾ در سال 97 ،کسب مقام سوم استقامت جاده در سال 97 و همچنین کسب مقام چهارم پیست ﴿سرعت﴾ در سال 98 از افتخارات دوچرخه سواری من هست.

آیا فعالیت های ورزشی  مانع کار پرستاری نمی شود؟ به لطف همکاران وسرپرستار بخش سرکار خانم حسینی که همیشه مشوق من بوده  و همکاری لازم در برنامه ریزی شیفت هایم دارند مسئله ای نداشته ام  و شیفت ثابت عصر هستم و روزانه 4 ساعت دوچرخه سواری می کنم .

یک خاطره از یکی از صعود هایتان ؟

در پنجمین صعودم به دماوند در مسیر برگشت بود که دیدم یک خانم و آقایی دچار ارتفاع زدگی وافت فشار خون شده بودند، علیرغم اینکه این دو کوهنورد اعلام کردند که حال مساعدی دارند اما پس از طی مسافتی به طور مجدد با اجازه سرپرست گروه هر چهار نفرمان برگشتیم و در ان زمان بود که متوجه شدیم متاسفانه حال خانم کوهنورد اصلا خوب نبود .با تلاش فراوان  دو نفر کوهنورد را با وسایلشان به پناهگاه رساندیم و با کمک امدادگر  توا نستیم شرایط کوهبان را از شرایط بحرانی به نسبتا خوب بر گردانیم....آنجا بود که من به اهمیت رشته پرستاری بیشتر پی بردم و خیلی خورسند شدم که توانستم در آن شرایط با حداقل امکانات کاری را برای همنوردانم انجام دهم .

جمله پایانی

 ورزش مفرّح جان است و روح و تن

چون ژاله است و گل، مَثَل ورزش و بدن
تا رخنه کرد رخوت و سستی، به سینه ات
بر سینۀ غم خود دست رد بزن

ورزش تو را به اوج نشاط است رهنمون
بی ورزش آدمی به نسیمی است سرنگون
ورزش جلا و صیقل روح است و جسم تو
اینگونه هم برون تو زیباست هم درون

نوشتن دیدگاه