به گزارش وب دا ، در مطالعه صورت گرفته که نتایج آن در قالب مقاله به سومین کنگره طب الرضا(ع) ارائه شد آمده است زمانی که عسل برای زخمها به عنوان پوشش مورد استفاده قرار می گیرد با آب سطح زخم رقیق شده و تولید پراکسید می کند و در نتیجه آزاد شدن به آرامی، پراکسید به عنوان یک ضد میکروب عمل می کند .
در بخش دیگری از این مقاله آمده است : گذاشتن عسل بر روی زخمها ضمن جلوگیری از تهاجم و تخریب میکروبها با آسیب بافتی همراه نیست .علاوه بر این همینطور که پراکسید هیدروژن تجزیه می شود کلوگز اکسیداز با تسهیل ساختن آن از گلوکز ، پیوسته آن را جایگزین می کند .
نتایج این تحقیق نشان داد : عسل روی باکتریهای مقاوم به آنتی بیوتیک موثر است و به نحو چشمگیری موجب پیشرفت سیر بهبودی عفونتها می شود ، توان زخم ها و مقابله با میکروبهای مقاوم به آنتی بیوتیک که در این ماده بی نظیر وجود دارد ممکن است روزی عسل را از نوعی درمان جایگزین به یک شیوه درمانی اساسی در پزشکی تبدیل شود .
در بخشی دیگری از این مقاله آمده است : عسل از قدیمی ترین و نخستین شیرین کننده هایی است که انسان استفاده کرده است و شامل قندهایی چون گلوکز، فروکتوز ، مواد معدنی همچون منیزیم ، پتاسیم ، کلرید سدیم ، گوگرد ، آهم و فسفات است که بر اساس کیفیت و نوع عسل به نسبت های متفاوت در آن دیده می شود .از ویژگیهای مهم عسل خاصیت میکروب کشی آن است که آن را به عنوان یک ضد عفونی کننده طبیعی مطرح کرده است .
