یادش بخیر.. انگار همین دیروز بود که دوران شیرین کودکی مان را اگر دختر بودیم با خاله بازی و اگر پسر بودیم با پرکردن خاک کامیون اسباب بازیمان پشت سرگذاشتیم و با پا کردن کفش پدر و مادرهایمان می خواستیم خودمان را بزرگتر نشان دهیم، اگر از حق نگذریم می بینیم خصلت تمام انسان ها در تمام دوران زندگی شان پرش زدن از یک مقطع سنی به مقطع دیگر است، ولی انگاری دوران کودکی این حس را در درون همه ما بیشتر از سایر مقطع زندگی پر رنگ تر کرده بود. حالا که روزها از آن سال ها گذشته می بینیم در آن دوران در چه غفلتی به سر می بردیم چرا که وقتی چند لحظه به فکر فرو می رویم می بینیم که چه دوران قشنگی را همه ما پشت سر گذاشتیم و به قول پیامی که چند وقت پیش در یکی شبکه های اجتماعی می خواندم تنها دغدغه زندگی مان  در آن زمان شکستن سر مدادهایمان بود. اما اگر نیم نگاهی به  بعضی از زندگی انسان های کوچک اطرافمان کنیم، متوجه می شویم این کوچک های شیرین دیگر کمتر مانند ما دهه 60و 70ها به این مسائل توجه دارند،  اگر نیم ساعتی کنارشان باشیم  آن ها را غرق در بازی های کامپیوتر و تبلت ببینیم.

 همه ما خوب می دانیم، این میوه های زندگی ما با آن دستان کوچکشان نقشی در رقم زدن افکار و تغییر و تحول ندارند، این ما بزرگترها هستیم که باید با نوع رفتار و سبک زندگی به آن ها بفهمانیم همه چیز بازی با تبلت  و نگاه کردن به برنامه های کودک خارجی نیست.

فرهنگ ایران اسلامی فرهنگی بسیار غنی و کهن است و پیروی کودکانمان از پوشش لباس به سبک باربی برای دخترها و مرد عنکبوتی برای پسرها کاملا متضاد با فرهنگ این مرز و بوم است و باید توجه داشت کودکانمان را خودمان اینگونه به سمت بازی ها و الگوهای پوشش غربی سوق می دهیم و  اگر توجه بیشتری به مبانی اسلامی در شیوه نگه داری و آموزش به کودکان داشته باشیم، متوجه می شویم.

آموزش غنچه های زندگی

یکی از دگرگونی های نیک در تعلیم و تربیت، توجه به اهمیت دوران کودکی است که شخصیت انسان در آن پی ریزی می شود. بسیاری از نابسامانی های روانی و اخلاقی انسان، از تربیت نادرست در دوران کودکی سرچشمه می گیرد. دوران کودکی در برابر دوره های دیگر زندگی هم، نقش زیربنایی دارد. بسیاری از نگرش ها و ارزش ها و نیز عادت ها و ویژگی هایی که در دوران کودکی در وجود کودک شکل می گیرد، در تمام مراحل زندگی باقی می ماند و بر آینده شخص اثر می گذارد. حضرت علی علیه السلام خطاب به فرزندش می فرماید: بی تردید دل کودک، چون زمینی کشت نشده و آماده پذیرش هر بذری است که در آن افکنده شود. پس به تربیت تو شتافتم، پیش از آنکه دلت سخت شود و خاطرت به چیزی اشتغال یابد.

حقوق کودک از نگاه امام سجاد علیه السلام

در رساله حقوق امام سجاد علیه السلام ، در باره حقوق کودک چنین آمده است: «حق کودک و فرزند صغیر بر تو این است که به او ترحم کنی، و از پذیرایی و نگهداری او از سرما و گرما و بیماری ها مضایقه ننمایی، و در آموزش نظامی و پیشاهنگی و آمادگی او برای مبارزه با دشمن کوتاهی نکنی، در تعلیم و تربیت اسلامی و دینی او بکوشی، و از خطاها و لغزش های او بگذری، و اشتباه ها و بدی هایش را بپوشانی، و در کار تعلیم و تربیت و آموزش و پرورش با او به رفق و مدارا عمل کنی». همچنین از آن حضرت علیه السلام است که: «حق فرزند بر تو آن است که بدانی وجود او از تو و نیک و بدش در این جهان منسوب به توست.»

حقوق کودک

در آیین اسلام، فرزندان حقوقی بر پدر و مادر خود دارند که گوشه ای از آن چنین است:

نام نیکو بر فرزند بگذارد.

خواندن و نوشتن به فرزند بیاموزد.

روزی پاک و حلال برای آنان فراهم کند.

به کودک قرآن خواندن آموزش دهد.

کودک را در انجام تکالیف دینی و شرعی یاری نماید.

خانواده و کودک

نخستین بذر رشد فردی و بنای شخصیت انسان، در بستر خانواده پاشیده می شود. کودک در خانواده، سخن گفتن را می آموزد، با ارزش های اخلاقی آشنا می شود و چگونگی برقراری رابطه اجتماعی با دیگران را فرا می گیرد. خانواده، زیربنایی برای باورها، ارزش ها و نگرش های فرهنگی جامعه به شمار می آید و هر خانواده، آنها را به شیوه ای ویژه به کودک نشان می دهد. بی تردید شخصیت پدر و مادر، نگرش ها، طبقه اجتماعی و اقتصادی، مذهب، ویژگی های اعتقادی و خانوادگی، و نیز تحصیلاتی آنها، بر فرزندان تأثیر فراوان بر جای خواهد گذاشت. خانواده، مهم ترین جایگاه پرورش و رشد و شکوفایی کودک است. اما آیا در دهه زندگی ما تمام خانواده ها به این انسان های کوچک این چنین توجه می کنند؟؟؟؟!!!!!

نوشتن دیدگاه