رئیس گروه پیشگیری از بیماری های واگیر دار دانشگاه علوم پزشکی مشهد ابراز کرد: سرخک در کودکان زیر 5 سال و افراد با ضعف سیستم ایمنی؛ با شدت بیشتری همراه است و  بیماری سرخجه در دوران بارداری می تواند عوارض غیر قابل جبران روی جنین ایجاد نماید.

دکتر نهبندانی، در گفتگو با وب دا با اشاره به اینکه بیماری های سرخک و سرخجه از بیماری های قابل پیشگیری با واکسن هستند که در سال های دور و قبل از کاربرد وسیع واکسیناسیون؛ مرگ و میر و عوارض قابل توجهی در سلامت جوامع ایجاد می کردند، عنوان کرد:  موثرترین راه پیشگیری از این دو بیماری، تزریق دو نوبت واکسن با پوشش بالای 95 %است.

وی با بیان اینکه اولین بار واکسن سرخک در ایران در سال 1346 در شهر تهران استفاده شد، گفت: برنامه توسعه ایمن سازی از سال 1363 در کشور برقرار شد. از سال 1370 پوشش نوبت اول و دوم واکسیناسیون سرخک، در کشور بالای 95 %بوده است.؛ برای دستیابی به هدف حذف بیماری های سرخک و سرخجه، عملیات ایمن سازی تکمیلی سرخک و سرخجه برای گروه هدف 5 الی 25 سال در سراسر کشور، در سال 1382 انجام و 33 میلیون نفر واکسینه شدند.

دکتر نهبندانی بیان کرد: علیرغم دستیابی به هدف حذف سرخک، ریسک ورود موارد بیماری به کشور بسیار بالا است و چنانچه پوشش واکسیناسیون به هر دلیل افت نماید و یا عملکرد نظام مراقبت در شناسایی سریع و رهگیری موارد تماس، ضعیف شود احتمال بازگشت مجدد بیماری وجود دارد.

وی با بیان اینکه سرخک بیماری بسیار مُسری است  و در دوره قبل از واکسیناسیون بالای 90 درصد افراد تا سن 15 سالگی مبتلا می شدند، در اکثر موارد علائم بیماری بروز می کند، بیان کرد:  شدت بیماری سرخک بستگی به میزبان و فاکتورهای محیطی دارد؛ خطر افزایش موارد شدید بیماری و افزایش مرگ و میر برای کودکان زیر پنج سال به خصوص در شرایط ازدحام جمعیت و سوء تغذیه  به خصوص کمبود ویتامین آ و افراد دارای نقص ایمنی مانند: عفونت پیشرفته HIV در کشورهای در حال توسعه بالا است.

دکتر نهبندانی با اشاره به اینکه در بعضی موارد ابتلا به بیماری سرخک باعث عوارض شامل اوتیت مدیا (عفونت گوش میانی)، پنومونی، اسهال، تشنج ناشی از تب، کوری و آنسفالیت می شود، گفت: عوارض کمتر شایع شامل سوء تغذیه، کاهش پروتئین، تشنج و صدمه مغزی است که در صورتی که درمان بیماری به سرعت انجام نشود این عوارض منجر به مرگ در طی یک ماهه اول بعد از شروع راش می شود.

وی گفت: میزان کشندگی بیماری سرخک در کشورهای در حال توسعه حدود 3 تا 5 درصد تخمین زده می شود و ممکن است در مناطق خاصی که بیماری در حالت اپیدمی است بیش از 10 درصد باشد. سوء تغذیه و بیماری های مُضعف سیستم ایمنی عوامل خطری هستند که در عوارض و مرگ نقش دارند.

دکتر نهبندانی گفت: انتقال بیماری سرخک و سرخجه به صورت اولیه از فرد به فرد و از طریق ذرات تماس مستقیم با ترشحات بینی و گلوی فرد بیمار صورت می پذیرد. افراد مبتلا به بیماری سرخک از 4 روز قبل از شروع بثورات جلدی تا 4 روز بعد از آن آلوده کننده می باشند.

وی تاکید کرد: جهت پیشگیری از ابتلا واکسیناسیون کودکان زیر 5 سال توصیه می شود ؛ واکسن سرخک و سرخجه (حاوی ویروس زندۀ ضعیف ) در بهترین حالت، آنتی بادی علیه سرخک به طور تقریبی در 85 درصد کودکان واکسینه در سن 9 ماهگی، 95 درصد کودکان واکسینه در 12 ماهگی و 98 درصد افراد واکسینه در 15 ماهگی ایجاد می کند.

وی گفت: ایمنی زایی واکسن به عوامل مختلف مانند: نوع سویه ویروس واکسن، میزان ایمنی قبلی بدن، وضعیت سیستم ایمنی فرد، نحوه نگهداری، آماده سازی و تزریق واکسن بستگی دارد و ممکن است در عمل، کمتر از اعداد یاد شده باشد، واکسن سرخک ایمنی طولانی مدت ایجاد می کند و افراد واکسینه شده ویروس واکسن را منتقل نمی کنند.