دانشیار انکولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد خبر داد: سالانه حدود 4 هزار مورد جدید ابتلا به سرطان کولورکتال در ایران شناخته می‎‌شوند.

به گزارش وب دا، دکتر پیام ایزدپناهی در سمینار علمی «سرطان‌های کولورکتال؛ از شواهد علمی تا بالین» ضمن اعلام این خبر گفت: متأسفانه بر اساس آمار باید گفت که شیوع سرطان کولورکتال به گونه‌ای است که در هر صد هزار نفر، 7 نفر به این نوع از سرطان مبتلا می‌شوند.

وی افزود: خراسان بزرگ به جز تربت جام تقریبا شرایط ابتلای متوسط رو به پایینی دارد اما در بسیاری از استان‌های دیگر مانند سمنان، گیلان، اصفهان، میزان بروزهای سرطان کولورکتال بیشتر است.

وی ریسک فاکتورهای ابتلا به سرطان کولورکتال را به دو دسته‌ی داخلی و خارجی تقسیم کرد و گفت: از میان ریسک‌فاکتورهای داخلی، عاملی که در اکثر سرطان‌ها نقش دارد، سن است و علاوه‌بر آن، عواملی چون سابقه‌ی شخصی ابتلا به سرطان کولورکتال یا پلیپوزها، ابتلا به بیماری‌های التهابی روده، نژاد، سابقه‌ی خانوادگی ابتلا به سرطان‌های کولورکتال و سندروم‌های ارثی مانند FAP و  HNPCC در ابتلا به سرطان مؤثر هستند.

دکتر ایزدپناهی ادامه داد: از میان عوامل خارجی نیز می‌توان به تغذیه با گوشت قرمز یا گوشت‌های فرآوری شده مانند سوسیس و کالباس، چربی‌های اشباع شده و حیوانی، کربوهیدرات‌های تصفیه شده، روش‌های نادرست طبخ غذا، میزان فعالیت‌های فیزیکی و کم‌تحرکی، چاقی، سیگار، الکل و ... اشاره کرد.

به گفته‌ی این متخصص، در مجموع باید عنوان کرد که 65 تا 85 درصد از بیماری‌های کولورکتال خارجی هستند و عوامل داخلی درصد کمتری را به خود اختصاص می‌دهند.

وی عنوان کرد: در مقایسه‌ای که میان شانس ابتلا به سرطان کولورکتال در طول زندگی و میزان واقعی ابتلای افراد به این نوع از بیماری انجام شده، نشان داده شده که افرادی که سابقه‌ی خانوادگی ابتلا به این نوع از سرطان را ندارند، در طول زندگی برای آن‌ها شانس دو درصدی ابتلا به سرطان کولورکتال متصور هستیم اما زمانی‌که یک نفر از وابستگان درجه‌ی یک به این بیماری مبتلا می‌شود، این احتمال تا 6 درصد افزایش می‌یابد و اگر دو نفر از وابستگان درجه‌ی دو به این تعداد افزوده شوند، شانس ابتلا نیز به 8 درصد و ابتلای یکی از وابستگان درجه‌ی یک در سنین زیر 45 سال شانس ده درصدی ابتلا را در پی خواهد داشت.

وی با بیان اینکه هر چه سن بیماران این نوع از سرطان افزایش می‌یابد، میزان مرگ و میر بیماران نیز با سیری صعودی افزایش می‌یابد، اضافه کرد: البته در این خصوص باید اذعان داشت که مصرف سبزیجات، میوه‌ها، ویتامین‌های آنتی اکسیدان و کلسیم به‌عنوان عوامل کاهش دهنده شناخته می‌شوند.

فیبرها را در رژیم‌های تغذیه‌ای خود جای دهیم

دکتر ایزدپناهی عنوان کرد: مصرف فیبرها در رژیم‌های غذایی در گذشته پررنگ‌تر بود و دلیل آن نیز همین امر است که شانس ابتلا به سرطان‌های روده‌ی بزرگ را کاهش می‌دهد اما اخیرا نتایج متناقضی در رابطه با اثرات آن مشاهده شده که توصیه‌ها را در این رابطه تحت‌الشعاع خود قرار داده و باعث تشکیک در نقش آن به‌عنوان پیشگیری کننده از سرطان شده است.

وی در رابطه با اینکه فیبر چگونه باعث کاهش ابتلا به سرطان‌های کولورکتال می‌شود، اشاره کرد: افزایش حجم مدفوع باعث رقیق‌تر شدن عوامل دیگر، شکسته شدن فیبرها در زنجیره‌های کوتاه، کاهش زمان ترانزیت روده، چسبندگی فیبرها به اسیدهای صفراوی و همراهی فیبر با برخی عوامل پیشگیری کننده از ابتلا به سرطان از مزایای بهره‌وری از فیبرها در رژیم‌های غذایی به شمار می‌رود.

دکتر ایزدپناهی درباره‌ی نقش تغذیه در میزان پیشگیری از ابتلای افراد به سرطان بیان کرد: در این خصوص افراد به سه دسته‌ی افراد عادی، افرد با ریسک کمتر ابتلا و افراد با ریسک بالای ابتلا به سرطان تقسیم می‌شوند.

وی متذکر شد: افراد عادی با مصرف فیبر بیشتر، کلسیم و هم‌چنین چربی کمتر و افراد با ریسک کمتر با مصرف تأثیر آنتی‌اکسیدان‌ها، سلنیوم، آسپرین می‌توانند به بهبود خود در این مسیر کمک کنند.