دانشيار گروه روانپزشکي دانشگاه علوم پزشکي مشهد اظهار داشت: انگ زدن به بيماران مبتلا به اختلالات روانپزشکي زندگی شخصی و اجتماعی آنان را تحت تاثير قرار مي دهد.
به گزارش وب دا، دکتر محمد رضا فياضي بردبار خاطر نشان کرد: انگ زدن به بیمارانی که مبتلا به اختلالات روانپزشکی هستند مساله شایعی در بین جوامع و فرهنگ های مختلف است و این پدیده آسیب های فراوانی را به فرد مبتلا به اختلال روان و به جامعه وارد می کند.
وي با تاکيد بر اينکه انگ زدن به بیماران موجب بروز مشکلات زیادی در زمینه های مختلف اعم از درمان، زندگی شخصی و اجتماعی آنان خواهد شد خاطر نشان کرد: یکی از آسیب های شایع ناشی از انگ زدن به بیماران مبتلا به اختلال روان، ایجاد احساسات منفی از قبیل احساس شرمندگی و ترس در این بیماران خواهد بود که پیامد این احساسات منفی تاخیر در شروع درمان و عدم مراجعه به موقع به سیستم های درمانی اختلالات روان خواهد بود.
دانشيار گروه روانپزشکي دانشگاه علوم پزشکي مشهد با اشاره به اينکه روزانه شاهد آسیب های زیادی هستیم که در زندگی افراد مختلف رخ می دهد و متاسفانه پرخاشگری و انواع خشونت ها نيز در حال افزايش است تصريح کرد: مشکلات تحصیلی، انواع آسیب های اجتماعی، بزهکاری های فردی، سوء مصرف انواع مواد مخدر و مشکلات ارتباطی همچون افزایش میزان طلاق و جدایی ،خودکشی و یا آسیب زدن به خود و دیگران نیز از مشکلات قابل توجهی است که باید به آن پرداخته شود.
دکتر محمد رضا فياضي بردبار افزود: با شناخت به موقع آسيب ها و درمان به موقع مي توان اقدامات مفیدی در جهت کاهش آن انجام داد و شاید یک دوره روان درمانی کوتاه مدت و درمان دارویی بتواند از وقوع و یا تشدید این آسیب ها جلوگیری کند.
وي با اشاره به اينکه مهمترین مانع در درمان بیماران مبتلا به اختلال روان در جامعه ی ما کمبود دارو و یا امکانات نیست تاکيد کرد: يکي از دلايل مهم در عدم مراجعه یا اقدام جهت شروع درمان، انگ و برچسبی است که توسط اجتماع بر آنان زده می شود و یکی از اصلی ترین و مهمترین پیامدهای انگ زدن، عدم مراجعه به موقع بیماران می باشد.
