عضو مرکز تحقیقات بیماریهای دهان ، فک و صورت دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت : آفت یکی از بیماریهای شایع حفره دهان است که در زنان 2برابر مردان شایع است و شیوع آن در ایران 25% می باشد.

به گزارش وب دا ، دکتر پگاه مسنن مظفری اظهار داشت :  این بیماری به صورت زخمی دردناک وکوچک، گرد یا بیضی و به رنگ سفید یا زرد ظاهر می شود که حاشیه ای قرمز روشن دارد. این زخم ها اغلب در قسمت های نرم ومتحرک دهان مثل زبان، کام نرم، لب، گونه و لثه ایجاد می شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد خاطر نشان کرد : این بیماری عودکننده است یعنی در یک محل ایجاد شده و بهبود می یابد و دوباره در محلی جدید یا مشابه ایجاد  و  اغلب در سنین 10-40 سالگی دیده می شود.

استادیار گروه بیماریهای دهان و تشخیص دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به اینکه علت ابتلا به آفت دهان در بسیاری از موارد ناشناخته است خاطر نشان کرد : زمینه ی بوجود آمدن آفت می تواند ارثی باشد به طوری که اگر والدین آفت داشته باشند به احتمال 90% فرد نیز به آفت مبتلا می شود همچنین  استرس های احساسی یا فیزیکی همچون دوره امتحانات،بعد از بعضی اعمال دندانپزشکی که ضربه به دهان وارد می شود،مسواک زدن محکم،گاز گرفتن تصادفی گونه یا زبان و سرماخوردگی، برخی کمبودهای تغذیه ای،تغییرات هورمونی و حساسیت به بعضی غذاها یا ترکیبات خمیردندان ها نیز می تواند موجب آفت شود.

عضو مرکز تحقیقات بیماریهای دهان ، فک و صورت دانشگاه علوم پزشکی مشهد در خصوص علائم تشخیصی این بیماری گفت : در زمان ابتلا به آفت ،ابتدا سوزش یا خارش در ناحیه احساس می شود و بعد دانه ای کوچک که سریعا تبدیل به زخمی دردناک می شود.درد ممکن است 10تا14روز به طول بیانجامد.معمولا درد در 2-3 روز اول شدیدتر است. غذا خوردن درد را تشدید می کند.

دکتر پگاه مسنن مظفری تاکید کرد : در تمام بیماری های دهانی بخصوص در مورد آفت تشخیص قطعی قبل از شروع درمان ضروری است زیرا شرایط متعدد دیگری می تواند زخم هایی شبیه افت در دهان ایجاد کند،از جمله: زخم های ناشی از ضربه،عفونت های ویروسی مثل تبخال که اغلب روی لب،لثه و کام ایجاد می شود و آبله مرغان که بسیار واگیردار هستند،و حتی سرطان دهان که تشخیص سریع آنها بسیار مهم است.بعلاوه زخم های دهانی می تواند مرتبط با برخی بیماری ها باشد که زخم دهان تنها یکی از علائم آن است.

وی تصریح کرد : این بیماری ناشی از عفونت ویروسی یا باکتریایی نیست و بنابراین از شخصی به شخص دیگر منتقل نمی شود.