برخورداری از اطلاعات روز دنیا و اشراف به روش هاي نوين آموزشي، از شاخصه های یک استاد موفق است

دکتر علی آقایی میبدی، متولد سال 1366 در شهر مشهد و عضو هیأت علمی گروه جراحی فک و صورت دانشگاه علوم پزشکی مشهد یکی از شخصیت های پرتلاش و فعال در حوزه های مختلف این دانشگاه است که پس از طی دوران دانش آموختگی در رشته تخصصی جراحی فک و صورت، فعالیت خود را از سال 1401 به عنوان عضو هیأت علمی در دانشگاه مشهد آغاز نموده است. این استاد جوان، که در دوران تحصیل در دانشگاه، موفق به رتبه چهارم بورد تخصصي شده و کسب رتبه 39 دوره تخصص را نیز در کارنامه دستاوردهای علمی خود دارد در گفتگو با پایگاه خبری وبدا، جزئیات بیشتری از فعالیت های تحصیلی و شغلی خود ارائه نموده که شرح آن را در ادامه می خوانید:

 وب دا: با سپاس از فرصتی که به این مصاحبه اختصاص دادید. لطفاً در ابتدا شرح مختصري از سوابق تحصيلي دوران مدرسه و دانشگاه عنوان بفرماييد؟

من دکتر علی آقایی میبدی هستم، متخصص جراحی فک و صورت در دانشگاه علوم پزشکی مشهد  و دوران ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان را در همین شهرگذراندم. سال 1384 وارد دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد شدم و تا سال1390 تحت نظر اساتیدم به تحصیل مشغول بودم و دوره دندانپزشکی عمومی را در سال 1390 به پایان رساندم.

 با توجه به آیین نامه های موجود در آن سال موفق شدم به صورت استریت در آزمون تخصص در دانشگاه علوم پزشکی شرکت کنم و بنابراین نیاز به گذراندن طرح دوره عمومی نبود. در ادامه سال 1390 در رشته جراحی فک و صورت دانشگاه علوم پزشکی تهران پذیرفته شدم و تا سال 1395 نیز مراحل تخصص را در دانشگاه علوم پزشکی تهران سپری کردم و در رشته جراحی فک و صورت علاوه بر دانشکده دندانپزشکی، بیمارستان های متعدد را نیز تحت پوشش قرار دادم. در آن دوران عمده فعالیت های من در دانشکده دندانپزشکی ، بیمارستان دکتر شریعتی و بیمارستان سینا از مراکز تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران بود.

من در بخش های مختلف بیمارستان فارابی برای چشم، بیمارستان امیرعلم برای گوش و حلق و بینی، بیمارستان امام خمینی(ره) برای جراحی های پیشرفته تر سرطان و پلاستی و بیمارستان رازی برای انواع اعمال جراحی و بیماری های پوستی و یک سری مراکز درمانی کوچکتر خدمت کرده ام و در سال 1395 فارغ التحصیل شدم.

بعد از آن موفق به اخذ دانشنامه بورد با رتبه چهارم شدم و سپس دوره طرح را شروع کردم و با توجه به اینکه دوره خدمت سربازی نرفته بودم ، دوره طرحم را در دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی شهرستان بجنورد ( که سال 1391 دانشکده دندانپزشکی آن افتتاح شده بود) به صورت سرباز هیأت علمی طی سالهای 1395 تا سال 1399 سپری کردم .

در حوزه درمان نیز ضمن فعالیت در کلینیک ویژه دانشکده دندانپزشکی، در بیمارستان هم مشغول فعالیت بودم و تمام جراحی های فک و صورت استان را بنده انجام می دادم؛ چرا که جراح فک و صورت دیگری در استان خراسان شمالی وجود نداشت و من بیشترین جراحی های فک و صورت را به دلیل تروماهای فک و صورت و دهان، انواع پاتولوژی ها، انواع کیست ها و تومورها و در عین حال جراحی های زیبایی انجام می دادم.

حدود یک سال بعد در بخش خصوصی هم فعالیتم را آغاز کردم، تا سال 1399 که حدود چهار سال دوره طرحم را در ابتدا به صورت تمام وقت جغرافیایی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی خراسان  شمالی سپری کردم.

سال 1399 در آزمون فلوشیپ شرکت کردم و با توجه به اینکه از گذشته علاقه مند به فلوشیپ فوق تخصص جراحی های آنکولوژی و پاتولوژی های دهان و فک و صورت بودم و تنها یک دانشگاه علوم پزشکی، فلوشیپ را ارائه می کردند و آن هم انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) در زیر مجموعه دانشگاه علوم پزشکی تهران بود، از طریق این مرکز وارد دوره فلوشیپ شدم. انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) مجموعه ای است از اساتیدی که به صوت تخصصی در حوزه سرطان فعالیت می کنند و در زمینه برخی از سرطان های سر و گردن که من در آن حوزه نیز آموزش می دیدم به درمان بیماران مشغول بودم.

معمولا هر سال تنها يك فلوشيپ جذب دانشگاه علوم پزشکی مي كنند كه آن هم يك سال و نيم زمان می برد و لذا بنده تقريباً تا تيرماه سال 1401فلوشيپ به صورت آزاد بودم و تعهد به خدمت در دانشگاهی نداشتم.

دو سال اول خدمتم در شهرستان بجنورد مسئوليت كلينيك ويژه دانشكده دندانپزشكي را به عهده داشتم و دو سال بعد از آن نيز مسئولیت نظارت بر درمان حوزه دندانپزشكي در استان خراسان شمالي عهده دار بودم.

سه سال از مجموع اين چهار سال خدمت در دانشگاه علوم پزشکی بجنورد را همزمان مدير گروه جراحي دانشگاه بودم . البته در آنجا، گروه ها طوری تعریف شده بود كه دو  و سه تا گروه زير نظر يك مدير گروه فعالیت می کردند از جمله؛ گروه های جراحي، تشخيص، پاتولوژي و بيماري هاي دهان همه با هم تنها يك گروه داشتند كه من به عنوان مدير گروه آنها بودم و اكنون در دانشگاه علوم پزشكي مشهد نيز به عنوان استاد پيماني در حال خدمت هستم. بيشترين فعاليت هاي من با رزيدنت ها است که جراحي هاي پيچيده تر در حوزه پاتولوژي را انجام مي دهيم.

وب دا: شروع کار شما در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در چه سالی بود؟

من در مرداد ماه سال 1401 وارد دانشگاه علوم پزشكي مشهد به صورت حق التدريس شدم كه فرآيند جذب با توجه به زمان بر بودن آن و در نهایت تکمیل مدارک و مستنداتم کمی طول کشید و در نهايت وارد فرايند جذب هيأت علمي دانشگاه علوم پزشکی در فراخوان هجدم شدم و به صورت حق التدريس نیز در دانشكده دندانپرشكي و هم در بيمارستان شهید کامیاب، بیمارستان امام رضا (ع) و بیمارستان ولايت با رزيدنت ها كار مي كرديم كه البته مي توانم بگویم 80درصد جراحي ها در حوزه بيماري هاي پاتولوژي ها، كانسرها و بيماري هاي خوش خيم سر و صورت بود که در آن مراکز درمانی انجام می دادم.

از آبان ماه سال 1402 به صورت عضو هيأت علمي پيماني استخدام دانشگاه علوم پزشکی مشهد شدم و در حال حاضر در  دانشكده دندانپرشكي و بيمارستان ولايت فعاليت دارم كه حداقل هفته اي يك بار در اتاق عمل به اعمال جراحی حوزه فک و صورت می پردازم و از دیگر فعالیت های من  بيشتر در زمینه معاینه و درمان بيماران پاتولوژي است. همچنین از عمده فعالیت ها و تمرکزم در حوزه درمان بيماران مبتلا به سرطان است كه به جراحي آنها مي پردازم.

وب دا: آیا در حوزه‌هایی که فعالیت داشته‌اید دستاوردهایی که در قالب کسب مقام/ رتبه باشد هم  داشته اید؟

من موفق به رتبه چهار بورد تخصصي در دانشگاه علوم پزشکی شدم و همچنین رتبه 39 تخصص را به دست آوردم. در دوره رزيدنتي نيز هميشه به عنوان دستيار برتر بوده ام. همچنین در کنکور سراسری موفق به اخذ رتبه 133 کنکور شدم.

وب دا: با توجه به تجربه‌ای که در فضای شغلی خود در دانشگاه داشته‌اید تصور می‌کنید چه اقدامات و برنامه‌هایی می‌تواند به هرچه بهتر شدن این فضا کمک کند؟

با توجه به اینکه دانشگاه علوم پزشكي با دانشگاه هاي وزارت علوم به لحاظ ماهيتي تفاوت های زيادي دارد و در اينجا يك دانشجو علاوه بر اينكه تحصيل مي كند به درمان بیماران نيز مي پردازد و خود دانشگاه علوم پزشکی متولي آموزش و خدمات بهداشت عمومي و از طرفی متولي درمان نیز می باشد، لذا يك دانشجو در حوزه هاي مختلفي درگير است و می تواند به فعالیت بپردازد، كه حوزه پژوهشي هم مرتبط با حوزه آكادميك و البته مؤسسات پژوهشي وابسته است و دارای مقاطع مختلفي نيز از جمله؛ مقاطع عمومي، تخصص و فوق تخصص است.

در حوزه دانشجويي يكي از مشكلاتي كه در حال حاضر وجود دارد، افزایش تعداد دانشجويان است در حالیکه تعداد اعضای هيأت علمي كمتري را نسبت به تعداد دانشجويان داريم؛ لذا اينكه اين ميزان را به تعادل برسانيم اهميت خيلي زيادي دارد و البته برخي از موارد مسائل كشوري و خارج از دانشگاهي در آن تأثير مي گذارد.

مسئله دوم، زماني كه من دانشجوي دندانپزشکی عمومي بودم، بسیار فعاليت هاي فرهنگي داشتم، از جمله؛ همكاري با جهاد دانشگاهي و مجموعه هاي فرهنگي که با تجربيات خيلي خوبي براي من همراه بود. در همین راستا بنده معتقدم دانشگاه بايد در زمينه امورات فرهنگي، تنوع و تضارب آراء بيشتري را براي دانشجو فراهم كند و دانشجو بتواند بهترين بهره و بيشترين لذت را در اين دوران ببرد و در عين حال مهارت هاي غير تخصصي  درماني نيز را كسب نمايد از جمله؛ مهارت هايي كه در اجتماع نياز است چرا كه برخي از فارغ التحصيلان وقتي وارد بازار كار مي شوند خيلي از اين مهارت ها را فرا نگرفته اند و بنابراين در اين حوزه اگر ما بتوانيم با ساير همكاراني كه در حوزه های مختلف وزارت علوم فعاليت مي كنند ارتباط بيشتري داشته باشيم، خيلي بهتر است.

وب دا: با توجه به نقش مهم و اثرگذار اساتید در فضاهای مختلف آموزشی و پژوهشی و درمانی دانشگاه ، از نگاه شما یک استاد موفق در این حوزه‌ها چه شاخصه‌هایی دارد؟

اين مسأله چند بُعدي است. به نظر من يك استاد موفق صرف نظر از مسئله علمي که می تواند در مراحل جذبش تعيين کننده باشد و همچنین به روز بودن اطلاعات علمی و اشراف او به روش هاي نوين آموزشي، باید در جنبه هاي ديگر زندگي نيز چيزهايي را براي ارائه داشته باشد؛ يعني مطالعاتي درحوزه هاي خارج از مطالب و مباحث درسي و فرا درسي داشته باشد.

 در رشته دندانپزشکی، رفتار یک پزشک با بيمار از اهمیت بسزایی برخوردار است و رعايت اخلاق پزشكي را كه طيف وسيعي از بايدها و نبايد ها را شامل مي شود مورد نظر داشته باشد. همچنین انضباط شغلي كافي را داشته باشد، اعم از، رفت و آمدها و پوشش و.. كه جزئيات بسيار مؤثري در رفتار به شمار می روند. چون گروه علوم پزشكي مانند وزارت علوم نيست كه استاد در کلاس درس تنها پای تخته و کلاس تدریس کند و جزوه اي در اختیار دانشجویان قرار بدهد بلکه، همه رفتار يك استاد آموزش است يعني دانشجو با مشاهده استاد رفتارش شبيه او مي شود.

بسياري از رفتارها نيز به صورت ناخودآگاه اتفاق می افتد و بسياري دیگر حتي ممکن است آگاهانه انجام شود، يعني از هر كسي بپرسيم عموماً رفتارهاي خود را منصوب مي كند به اساتيد مختلفي که در دوران دانشجويي داشته و البته مقداري از رفتارها هم به دوران قبل از دانشجويي و تحصيلات تكميلي بر می گردد. همچنین یک استاد باید مشكلات دانشجو را درك  و خود را به او نزدیک کند تا درک بهتری از دانشجو ، موقعیت و مشکلات او داشته باشد.

وب دا: با توجه به فعالیت دانشگاه در سه حوزه آموزش، درمان و پژوهش حفظ ارتباط این سه حوزه از نگاه شما تا چه حد اهمیت دارد و اساساً آیا می‌توان این سه حوزه را اولویت بندی کرد ؟

با توجه به مسيري كه تاكنون پشت سر گذاشته ام و اينكه به صورت تخصصي تر پيش مي روم، می توانم عرض کنم که حوزه هاي تخصصي براي من از اهميت بيشتري برخوردار است. هميشه حوزه آموزش براي من اهميت داشته ؛ آموزش حوزه عمومي بسيار مهم است ولي با توجه به اينكه ما در دانشگاه مادر فعالیت می کنیم، يك مقداري اين كار سخت شده است.

ما در دوران طرح تنها دانشجوي عمومي داشتيم که تعداد آنها بين 30 تا 40 نفر بود و تنها يك استاد بود که به دانشجویان آموزش می داد و من هر چيزي كه به نظر خودم صحيح بود ( و البته شايد اشتباه بود) مي توانستم آن مطالب را فراهم كنم كه چگونه مطلبي را ياد بگيرند؟ چگونه معاينات و فالوآپ بعدي را انجام دهند ؟ راه درماني چگونه است و... از اين جهت راحت تر بوديم. اما اين مسئله در دانشگاه مادر کمی دشوارتر است و در دوره تخصصي براي من از اهميت بيشتري برخوردار بود.

مسئله ديگر اين است كه بيماران ما با مشكلات اقتصادي زيادي مواجه هستند؛ مخصوصاً اينكه بيمار وارد بيماري هايي مي شود كه نيازمند اقدامات و پيگيري هاي متنوع است و در طول دوره ای كه زنده است درگير يك بيماري است، لذا پرداخت اين هزينه ها براي همه ممكن نيست، اما خوشبختانه دانشگاه علوم پزشكي اين امكانات را براي مردم فراهم كرده و بنابراين حوزه درمان براي من از اهميت زيادي برخوردار است.

 اما آنچه كه دغدغه همه به شمار می رود، اين است كه یک فرد که در حوزه درمان  فعاليت بيشتري مي كند از پاسداشت بيشتري هم برخوردار شود، تفاوتی ندارد پزشکانی که چه به صورت رزيدنت يا استخدامي و چه به صورت طرح درگير درمان شوند و تفاوت درآمدي زيادي بين كسي كه در حوزه دولتي كار مي كند با كسي كه در حوزه خصوصي فعاليت دارد باعث مي شود كه هر دو حوزه ضعيف تر می شوند و در نهایت كيفيت درمان نیز كاهش می يابد، به همين دليل من در حوزه آموزش تخصصي و درمان هاي مرتبط با رشته خودم كه نسبتاً ارجاعي است فعاليت مي كنم.

وب دا: در مسیر تحصیل و فعالیت‌های کاری آیا چالش ها و موانعی را هم تجربه کردید؟ در صورت پاسخ مثبت بفرمایید چطور با این چالش ها و موانع مقابله کرده اید؟

زمانی که من در دوره دندانپزشکی  عمومي بودم مسير پيشرفت را به خوبی و با موفقیت توانستم طي كنم و سختي زيادي نداشتم.

اما در دوره تخصصي علاوه بر اینکه كار و فعالیت ها جدي تر مي شوند معمولا ممكن است دانشگاه عوض شود و یک دانشجو به ناچار باید برای ادامه تحصیل به شهر ديگري برود، بنابراين انطباق با آن فرهنگ و شرايط دانشگاه، پرسنل آموزشي و پرسنل اداري يك سري نكاتي دارد.

مسئله اي كه وجود دارد اين است كه ما بايد تمركزمان را بر كسب آن چيزي كه علاقمند هستيم، قرار دهيم. بسيار مهم است كه در دوران تحصيل همه تمركز خود را  بر تحصيل علم و امورات پژوهشي مرتبط با آن بگذاریم. من در دوره عمومي كاري خارج از دانشگاه انجام نمي دادم ولي در دوره تخصصي فعال تر بودم.

موضوع اين است كه ما فراموش مي كنيم دوران تحصیل و دانشجویی يك دوره محدودي است و ما علم را به صورت آكادميك يعني با اصول آموزشي فرا مي گيريم و البته حتي بعد از ان نیز فراگیری علم و آموزش متوقف نمي شود تا زماني كه انسان زنده و مشغول به فعاليت است در حال یادگیری می باشد. اما مسئله اين است كه آن اصول و چهارچوب وجود ندارد، اين تمركز در واقع بر طي كردن مسير آموزشي و تحصيلي علم خيلي از چالش ها را كمتر مي كند باعث مي شود ذهن منضبط تر شود، درگيري هاي حاشيه اي كمتر شود و بتوانيم مسيري را كه وظيفه يك انسان است انجام دهد.

وب دا: آیا خانواده هم در پیشرفت های تحصیلی و کاری شما نقش داشتند؟

ما هر چه داريم از خانواده داريم. چون يا به صورت تربيتي در اجتماع امكاناتي را براي ما فراهم كرده اند يا به صورت ژنتيكي كه هر چه داريم از پدر و مادر و وابستگان درجه يك و دو ...به ارث می بریم، بنابراين ما آيينه اي ازخانواده های خود هستيم.

خانواده من از دوران تحصيل خيلي تأكيد بر ادامه تحصيل داشتند و اينكه ما باید كسب علم و دانش و مهارت را اولويت بر چيزهاي ديگر به صورت عملكردي و رفتاري قرار دهیم.

من در دوره فلوشيپ ازدواج كردم و همسرم متخصص دندانپزشكي ترميمی هستند. ايشان دوره طرح خود را در شهرستان گرگان و من در استان تهران سپری کردم اما خانواده هر دو ما در مشهد ساکن هستند .

وب دا: در ایام اوقات فراغت خود به چه فعالیت هایی می پردازید.

من يك خوشبختي كه دارم اين است كه با همسرم ( علاوه بر اينكه همسرم است) با يكديگر رفاقت زيادي داريم و اگر اوقات فراغت زيادي داشته باشيم سفر مي رويم اما اوقات فراغت كوتاه تر را سعي مي كنيم به طبيعت گردي بپردازيم. فرصتی از اوقات فراغت را هم مطالعه مي كنم كه البته نسبت به دوران عمومي كمتر شده ، اما الان كه شرايط زندگي ام از ثبات بيشتري برخوردار شده مطالعه ام افزايش يافته و همچنین علاقه به مشاهده فيلم دارم که ميبينم و موسيقي گوش مي دهم و تقریباً وقت دیگری نمي ماند كه سایر فعاليت هايي كه دوست دارم انجام دهم، چون در دانشكده، بيمارستان و مطب خصوصي فعاليت دارم و خانواده هم كه در درجه اول قرار دارند تا اوقات فراغت را با آنها بگذرانم.