مراقبت از جان دو انسان ( مادر و کودک) رسالت سنگيني است که بر دوش يک ماما قرار گرفته است
کارشناس نمونه مامایی در دانشگاه علوم پزشکي مشهد با اشاره به حساسيت ها و چالش هاي کار خود گفت: مراقبت از جان دو انسان ( مادر و کودک) رسالت سنگين و پر استرسي است که بر دوش يک ماما قرار گرفته است.
مهناز نمک شناس، ماماي نمونه بيمارستان هاشمي نژاد که متولد اسفندماه 1351 در شهر مشهد است و در سال جاري به عنوان يکي از ماماهاي نمونه معرفي گرديده در گفتگو با وبدا، به مناسبت روز ماما اظهار کرد: مدت 29 سال و 6 ماه از فعاليت کاري من در مجموعه بزرگ دانشگاه علوم پزشکي مشهد مي گذرد و همه اين سالها با عشق و علاقه اي که به رشته خود داشته ام، سعي کردم که بهترين خدمت را به مادران و فرزندانشان داشته باشم.
اين ماماي نمونه برخورداري از علاقه و پشتکار را لازمه ورود به حرفه مامايي دانست و گفت: رشته مامایی بسيار پراسترس است و يک ماما باید بعد از خدا مراقب جان دو نفر باشد، البته براي شخص من چون علاقه وجود دارد، این مشکلات هم به لطف خدا هموار می شود.
وي در خصوص شرايط کار مامايي و چالش ها موجود در آن نيز گفت: در شیفت‌هايي که مادر پرخطر داریم و به عنوان مثال مادر بعد از زایمان دچار خونریزی میشود، یا اینکه نوزاد بد حال به دنیا مي آيد گاهي تا مدت ها بر اعصاب و روان ما تأثیر گذار است، در عين حال و عليرغم همه آلودگی هاي صوتی و ناله هاي مادران زماني که در نهایت کارمان منجر به تولد و صدای گریه نوزاد میشود فضا بسیار خوشایند است و خستگی مان برطرف میشود.
نمک شناس با اشاره به کسب جايگاه ماماي برتر در دوره هاي مختلف کاري خود گفت: در طي سال هاي فعاليت حرفه اي 3 بار به عنوان مامای نمونه برگزیده شدم، یک بار در شهرستان و دو بار هم در بیمارستان هاشمی نژاد، البته من فقط سعی کرده ام که وظیفه ام را تا حد ممکن به نحو احسن انجام دهم تا مادر و نوزاد به سلامت از بیمارستان مرخص شوند و ویژگی خاصی برای نمونه شدن نداشتم و در واقع لطف و بزرگواری مسئولان دست اندرکار بوده که مرا به عنوان ماماي نمونه معرفی کردند.
وي با اشاره به خاطرات خود از سالهاي فعاليت در حرفه مامايي اظهار کرد: حدود 30 سال قبل دوران طرحم را در یکی از روستاهای تایباد که هم مرز با افغانستان بود شروع کردم و در آنجا در تسهیلات کار می‌کردم؛ جايي که بعد از خدا فقط و فقط من بر بالین بیمار بودم و حتی منزل خدمه تسهیلات در بیرون از مرکز بود. در آنجا پزشک زنان وجود نداشت و من باید به تنهايي برای مریض تصمیم میگرفتم و کار انجام میدادم و اين کار بسيار سخت بود اما به لطف خدا گذشت.
در آن زمان منطقه تایباد و اطراف آن خیلی ناامن بود و من اگر بيماري اعزامی به تایباد داشتم، طی هماهنگی در هر موقع از شبانه روز یک سرباز همراه با تفنگ و تجهیزات با ما داخل آمبولانس بود و اگر بین راه حمله ای مي شد ایشان از ما محافظت کند. همچنين به خاطر دارم که در يک زمستان سخت بیماري که حاملگی اولش را مي گذراند و مربوط به یکی از روستاهای دور دست تایباد بود، به دليل اينکه شرایط آمدن به تایباد را نداشت بعد از هماهنگی، من به عنوان داوطلب در نیمه شب با آمبولانس بدنبال مریض رفتم و ایشان را به سلامت به بیمارستان رساندم و یک تشویقی از دانشگاه علوم پزشکی مشهد برای من ارسال شد.
اين ماماي نمونه در پايان از مسوولان مربوطه درخواست کرد: با توجه به سختی شرایط کار ماما ها، حق و حقوق و تعرفه زایمانی را افزایش دهند.
Top of Form
Bottom of Form
Top of Form