عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و فلوشیپ استرابیسم و اکولوپلاستیک هشدار داد: عیب انکساری، انحراف و بیماری‌های مادرزادی چشم از مهم‌ترین عوامل بروز تنبلی چشم در کودکان هستند و در صورت عدم تشخیص و درمان به‌موقع، می‌توانند منجر به کاهش دائمی بینایی شوند.

دکتر محمد شریفی، متخصص چشم و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در گفتگو با وب دا با اشاره به اهمیت تشخیص به‌موقع تنبلی چشم گفت: تنبلی چشم یکی از بیماری‌های اختصاصی کودکان زیر ۱۰ سال است که اگر در زمان مناسب درمان نشود، می‌تواند موجب کاهش دائمی دید شود. زمان طلایی برای تشخیص و درمان، پیش از ۱۰ سالگی است و پس از این سن، تقریباً هیچ درمانی برای بهبود بینایی مؤثر نخواهد بود.

وی افزود: تنبلی چشم از بیماری‌های بدون علامت است و اغلب به‌طور اتفاقی در معاینات شناسایی می‌شود. به همین دلیل، برنامه‌های غربالگری از بدو تولد تا پیش از ۱۰ سالگی، به‌ویژه در مهدکودک‌ها، نقش مهمی در شناسایی به‌موقع بیماران ایفا می‌کند.

دکتر شریفی شایع‌ترین علل ایجاد این بیماری را عیب انکساری، انحراف چشم و بیماری‌های مادرزادی برشمرد و توضیح داد: در موارد عیب انکساری، تجویز عینک نخستین اقدام درمانی است که می‌تواند موجب بهبود قدرت دید و جلوگیری از تنبلی شود. در مقابل، انحراف چشم معمولاً با نگاه ظاهری تشخیص داده می‌شود و در صورت درمان‌نشدن به موقع، می‌تواند منجر به تنبلی شود.

وی درباره بیماری‌های مادرزادی چشم گفت: مواردی مانند افتادگی شدید پلک یا آب مروارید مادرزادی می‌تواند مانع دید کودک و در نهایت منجر به تنبلی چشم شود. او همچنین به چالش تنبلی چشم پس از عمل جراحی در کودکان اشاره کرد و افزود: برخلاف بزرگسالان، کودکان به دلیل عدم استفاده از چشم operated در یک دوره زمانی، ممکن است پس از جراحی دچار تنبلی چشم شوند.

این استاد دانشگاه همچنین بر اهمیت توجه به سابقه خانوادگی تأکید کرد و گفت: کودکانی که بستگان درجه یک آن‌ها دچار انحراف یا تنبلی چشم بوده‌اند، باید حتماً برای معاینه به چشم‌پزشک ارجاع شوند.

وی در پایان توصیه کرد: به دلیل اینکه عیب انکساری معمولاً بدون علامت است و همکاری کودکان برای تشخیص دشوار خواهد بود، همه کودکان باید در سن سه سالگی توسط متخصص چشم معاینه شوند تا از بروز عوارض جدی در آینده پیشگیری شود.