سیده فاطمه یعقوبی، استادیار گروه پوست دانشگاه علوم پزشکی مشهد که به تازگی صاحب فرزندان دوقلوی خود شده و در مجموع مادر 5 فرزند می باشد، در حاشیه مراسم گردهمایی بانوان دانشکده پزشکی، پیرامون اهمیت مقوله جوانی جمعیت و منافع این امر بر فضای خانواده و جامعه نظرات ارزشمندی را در گفتگو با خبرنگار وب دا، بیان کرده اند که شرح آن را در ادامه می خوانید:
وب دا: ضمن خیر مقدم خدمت شما استاد گرامی، لطفا در ابتدا یک بیوگرافی از خود عنوان بفرمایید؟
سیده فاطمه یعقوبی هستم. متولد ۱۳۶۵ در مشهد، دوران ابتدایی را در دبستان مشکوة گذراندم و بخاطر سنخیتی که با دوستانم داشتم و اینکه ارزش های دیگری بیش از فضای صرفا رقابتی و درسی برایم اولویت داشت علیرغم پذیرش در هردو مرحله آزمون ورودی مدارس تیزهوشان، بقیه دوران تحصیل را در مدارس مشکوة گذراندم و با رتبه ۵۸۴ منطقه در سال ۸۴ وارد دانشکده پزشکی مشهد شدم و سال ۹۰ با رتبه ۲۵۷ سهمیه آزاد آزمون دستیاری در رشته بیماری های پوست دانشگاه همدان پذیرفته شدم، اما بخشی از دوران رزیدنتی را بعنوان دانشجوی مهمان در دانشگاه مشهد گذراندم.
وب دا: چند فرزند دارید و نگاه شما به مساله فرزند آوری چیست؟
با ورود دوقلو ها، بتازگی صاحب ۵ فرزند شدم و بابت این هدیه الهی بسیار از خداوند سپاسگزارم، البته واقع‌بینانه بگویم که تحصیل و اشتغال همزمان با حضور فرزندان کار چندان راحتی نیست و زمان شخصی انسان محدودتر هست، خستگی ها و فشار مسئولیت های همزمان خانوادگی و شغلی نیز وجود دارد، اما همزمان با سختی ها، برکات و گشایش هایی بهمراه دارد که در حساب و کتاب ذهنی ما نمی گنجد. در واقع شاید در حوزه ی کاری شتاب عملکرد در بعضی حیطه ها بالطبع کمتر شود اما وقتی با اهداف و اولویت هایی که با در نظر گرفتن همه ی جوانب در زندگی برای خودم ترسیم کردم این نوسانات را مشکل تلقی نمی کنم.
وب دا: از نشاط زندگی با وجود فرزندان توضیحاتی بفرمایید؟
بچه‌ها و دنیای بچه‌ها را دوست دارم، احساس می‌کنم با ورود هر فرزند به زندگی دوباره نشاط و سرزندگی از وجود کودک به بقیه افراد خانواده به ویژه مادر سرایت میکند و این احساس وجد و سعه‌ی عاطفی با چیز دیگری قابل مقایسه نیست. این حداقل چیزی هست که هر کودک با ورودش به روح دیگران هدیه میکند.
از ابعاد دیگر هم اگر به موضوع نگاه کنیم، فرزند بیشتر منجر به تقویت مسئولیت پذیری، فداکاری و دگرخواهی خواهد شد. در دوران طرح، بارها بخاطر اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی پرستار، فرزندانم برای نگهداری آنها نیامدند، در حالیکه به بیماران نوبت داده شده بود و باید میرفتم و علی رغم اینکه دور از مشهد بودیم و خانواده و آشنایی هم برای نگهداری بچه‌ها نبود، اما فرزند اول من که یک پسر ۵ ساله بود، چندین بار از برادر یک سال و نیمه اش به تنهایی مراقبت کرد تا اینکه از درمانگاه برمی گشتم.
روزهای زیادی هم، در تابستان سال گذشته پرستار بچه‌ها مسافرت بود و همین پسر ده ساله ام از دو برادر کوچکتر خود مراقبت می کرد. بچه‌ها وقت بیشتری را با بازی با یکدیگر میگذرانند و کمتر به تلویزیون و رسانه های دیجیتال وابسته هستند. بزرگ کردن یک فرزند وقت و انرژی از مادر میگیرد اما اینطور نیست که چند فرزند، چندین برابر کار و فشار به مادر تحمیل کند. علیرغم همه ی سختی ها در طولانی مدت علاوه بر حمایت روحی که در محیط خانواده های چند فرزندی وجود دارد، خود بچه‌ها و معیّت آنها با یکدیگر بسیاری از کارهای مادر را سبک‌تر میکند.
وب دا: از حس شیرین مادر شدن بفرمایید؟
مادر شدن احساس ویژه ای است که خداوند در وجود همه ی خانمها به ودیعه گذاشته و پذیرفتن این نقش زیبا نیاز به توصیه ندارد، لذا گاهی تأخیر یا محدودیت تعداد فرزندان نتیجه غیر مستقیم فشار محیط به خانم هاست.
وب دا: در مورد مادر شدن در دوره پر مشغله‌ی تحصیل چه نظری دارید؟
بنظر من خانم های محصل در رشته‌های پزشکی که در طول دوران تحصیل بچه دار می‌شوند چه مقطع عمومی یا تخصص، شخصیت های شجاع و جسوری هستند، چون علیرغم دومینوی طولانی مراحل و آزمون های پیاپی، آینده ی مبهم، طرح در ناکجاآباد ، و.. شجاعانه سختی مادر شدن وسط این همه متغیرهای مجهول را می‌پذیرند و حقیقت آن است که مادران بیش از این که به یک تکه زمین در بیابان ها، حواله ی ماشين یا بلیط سینما احتیاج داشته باشند به احساس امنیت و حمایت واقعی نیاز دارند. مثلاً بیماری فرزند از نگاه سیستم موضوع تعریف شده ای نیست و بارها شاهد استیصال همکاران و دوستانم بخاطر موضوع ظاهرا پیش پا افتاده ای مثل تب کردن کودکشان بوده ام و اگر پرستار بچه بدلیلی حضور نداشته باشد که عموما هم اتفاق می افتد تکلیف مادر چیست؟...
بسیاری اوقات محدودیت های شغلی و مرخصی اجازه حضور مادر کنار فرزندش را نمی‌دهد. سال قبل فرزند یکی از دوستان رزیدنتم بیمار بود و پرستار کودک مراقبت کافی نداشته، لذا کودک دچار تشنج بدنبال تب شده و این در حالی است که مادر بخاطر مداوای بیماران منزل را ترک میکند اما از مراقبت از فرزند خودش عاجز می ماند.
وب دا: در پایان اگر نکته ای هست بفرمایید؟
بسیاری از این ترس ها، خانم های محصل و شاغل را به انفعال، تأخیر و از دست دادن بهترین زمان فیزیولوژیک برای مادری سوق می دهد. البته که با توکل بر خداوند بسیاری از مشکلات رفع میشود اما این واقعیت که اصلاح ساختارها خود از تسهیل گرهای مهم در این مقوله بشمار می‌رود قابل چشم پوشی نیست.
در انتها جا دارد به عبارت زیبایی که در کتاب خاطرات یکی از دختران اسیر ایرانی در زمان جنگ ایران و رژیم بعث عراق بنام "من زنده ام" ذکر شده بود اشاره کنم. مکالمه اسرا در سلول‌های مجاور با ضربه انگشتان و بصورت رمز حروف الفبا انجام میشد. اولین پیامی که اسرای سلول مجاور به این ۴ دختر مقاوم به زبان رمز منتقل کردند این عبارت بود: " زن با یک دست، گهواره و با دست دیگر، دنیا را تکان می دهد". بنابراین قطعا بانوان توانای ایرانی هر دو دست توانمند خود را برای رشد و اعتلای خود، خانواده و جامعه بکار بگیرند.