وب دا: به مناسبت میلاد فرخنده حضرت زینب کبری (سلام‌الله‌علیها) و روز پرستار، روایت مردی را می‌خوانیم که ۱۵ سال از عمرش را در حساس‌ترین نقطه‌ی اتاق عمل، کنار نفس‌های بیماران گذرانده است؛ محسن اکبری، کارشناس بیهوشی بیمارستان امام رضا (ع)، که پرستاری را نه شغل، بلکه عشق، مسئولیت و ایمان می‌داند.
اکبری که دوران کاردانی خود را در دانشگاه علوم پزشکی گناباد و دوره کارشناسی ناپیوسته را در دانشگاه علوم پزشکی مشهد گذرانده است، از سال ۱۳۸۹ پا به عرصه خدمت در نظام سلامت گذاشت. او طرح خود را در بیمارستان امید گذرانده و سپس به مدت ۹ سال در بیمارستان امداد مشهد فعالیت کرده است. پس از آن به‌صورت پیمانی ادامه خدمت داده و از سال ۱۳۹۹ تاکنون در اتاق عمل مرکزی بیمارستان امام رضا(ع) مشغول به کار است؛ جایی که تیم‌های درمان در سه شیفت صبح، عصر و شب، بی‌وقفه در کنار بیماران و زائران حرم مطهر امام هشتم (ع) حاضرند.
او درباره حرفه‌اش می‌گوید: بیهوشی یکی از پرمخاطره‌ترین و پر استرس‌ترین مشاغل دنیاست. کسی که وارد این حوزه می‌شود باید از ثبات هیجانی، دانش علمی و تجربه بالایی برخوردار باشد تا بتواند در بحرانی‌ترین لحظه‌ها درست‌ترین تصمیم را بگیرد. در این کار باید عاشق بود؛ عاشق انسان، عاشق بیمار و عاشق خدمت.
اکبری باور دارد پرستاری چیزی فراتر از یک شغل است: خیلی‌ها پرستاری را فقط یک منبع درآمد می‌دانند، اما من معتقدم پرستار واقعی باید عاشق کارش باشد تا بتواند با دل و جان به بیماران رسیدگی کند و در مسیر بازگشت سلامتی آنان گام بردارد.
او یکی از خاطرات ماندگار خود را چنین روایت می‌کند: اوایل حضورم در بیمارستان امام رضا (ع)، بیماری از بخش مسمومین به اتاق عمل منتقل شد و کد ۹۹ اعلام گردید. تیم بیهوشی بلافاصله حاضر شد و خوشبختانه عملیات احیای قلبی‌ریوی با موفقیت انجام شد. آن لحظه‌ها با هیچ چیز در دنیا قابل مقایسه نیست، چون احساس می‌کنی دوباره به کسی زندگی بخشیدی.
اکبری در کنار عشق به بیماران، نگاهی نقادانه نیز به وضعیت حرفه پرستاری دارد. او می‌گوید: جامعه پرستاری همیشه مطالباتی داشته است. امروز یکی از مهم‌ترین آن‌ها، اجرای فوق‌العاده خاص در احکام پرسنلی و پرداخت عادلانه و به‌موقع تعرفه‌های پرستاری است. باید عدالت و شفافیت بیشتری در نظام تعرفه‌گذاری وجود داشته باشد.
او همچنین به کمبود نیروی انسانی اشاره کرده و خواستار برنامه‌ریزی برای بهبود شرایط کاری پرستاران است: ضروری است تعداد نیروهای پرستاری متناسب با تعداد تخت‌ها و بیماران افزایش یابد. همچنین باید قوانینی تدوین شود تا جذابیت این حرفه بیشتر شود و از مهاجرت نیروهای متخصص جلوگیری گردد. حیف است پرستارانی که سال‌ها تجربه و دانش کسب کرده‌اند، کشور را ترک کنند.
اکبری در پایان می‌گوید: ما در بیهوشی با جان انسان‌ها سر و کار داریم؛ لحظه‌ای که بیمار نفسش را به ما می‌سپارد، لحظه اعتماد است و باید پاسدار این اعتماد باشیم.
