در دنیایی که تلاش، پشتکار و دانش به عنوان ارکان موفقیت شناخته می‌شوند، دکتر ارمیا موسوی، دستیار تخصصی رشته گوش و حلق و بینی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، با پشتکار مثال‌زدنی و برنامه‌ریزی هدفمند، توانست جایگاه نخست در آزمون بورد تخصصی این رشته را به خود اختصاص دهد. گفت‌وگوی صمیمی و الهام‌بخش او، روایتی از مسیری دشوار اما سرشار از انگیزه، عشق به یادگیری و ایمان به پیشرفت است.
مسیر درخشان تحصیلی و ورود به دنیای پزشکی
دکتر موسوی متولد سال ۱۳۷۴ در شهر مشهد است و از همان دوران تحصیل در مدارس استعدادهای درخشان، نبوغ و علاقه‌اش به علم را نشان داد. او در سال ۱۳۹۲ وارد دانشگاه علوم پزشکی مشهد شد و در دوره پزشکی عمومی، با قرار گرفتن در میان ۱۰ درصد برتر دانشجویان، توانایی علمی خود را به اثبات رساند.
با بهره‌گیری از این موفقیت، او مستقیماً در آزمون دستیاری پذیرفته شد و از سال ۱۴۰۰ مسیر تخصصی خود را در رشته گوش و حلق و بینی آغاز کرد؛ مسیری که به گفته خودش، آمیزه‌ای از علم، هنر و مهارت‌های فنی است.
پژوهش، علاقه و انتخاب آگاهانه
در کارنامه علمی دکتر موسوی، حضور فعال در کمیته تحقیقات دانشجویی و چاپ دو مقاله علمی شاخص به چشم می‌خورد. وی انگیزه انتخاب رشته گوش و حلق و بینی را ترکیبی از جراحی دقیق میکروسکوپی و تعامل با جنبه‌های زیبایی‌شناختی درمان می‌داند.
او معتقد است که دانشگاه علوم پزشکی مشهد، به عنوان یک مرکز تیپ یک کشور، با فراهم آوردن فضای علمی پویا و اساتید برجسته، بستری بی‌بدیل برای رشد علمی و عملی دانشجویان ایجاد کرده است.
دکتر موسوی موفقیت خود را حاصل مطالعه مستقیم منابع اصلی می‌داند و می‌گوید:با وجود دشواری مطالعه منابع انگلیسی و حجم زیاد مطالب، تصمیم گرفتم به‌جای اتکا به خلاصه‌ها، منابع اصلی وزارت بهداشت را مطالعه کنم. این روش باعث شد درک عمیق‌تری از مفاهیم پیدا کنم و در آزمون بورد با آمادگی کامل شرکت نمایم.وی با تأکید بر پیوند میان دانش نظری و تجربه عملی، یادگیری را زمانی ماندگار می‌داند که مطالعه و تجربه بالینی هم‌زمان پیش برود.
رقابت سالم و فرهنگ همکاری
در توصیف فضای آموزشی گروه گوش و حلق و بینی، دکتر موسوی از رقابت سازنده میان دستیاران یاد می‌کند؛ رقابتی که نه از سر حسادت، بلکه برای رشد علمی و عملی شکل گرفته است.او می‌گوید:ما برای یادگیری بیشتر و افزایش مهارت‌های جراحی با یکدیگر رقابت داشتیم، اما در عین حال از تجربیات هم بهره می‌بردیم. این همدلی عامل رشد گروهی ما بود.
دکتر موسوی بخش مهمی از موفقیت خود را مرهون اساتید فرهیخته دانشگاه علوم پزشکی مشهد می‌داند و با قدردانی از آنان می‌گوید:در تمام دوران دستیاری، از حمایت علمی و انسانی استادان بزرگوار بهره‌مند بودم. هر یک از آنان الگویی از دانش، اخلاق و انسانیت هستند.
او همچنین با تأکید بر نقش پررنگ خانواده در این مسیر، افزود:پدر و مادرم، هر دو پزشک عمومی هستند و محیطی آرام و علمی برای رشد من فراهم کردند. بدون حمایت آنان، رسیدن به این نقطه ممکن نبود.
همراهی همسر؛ نیرویی برای تعادل و آرامش
وی از نقش مؤثر همسرش، خانم دکتر پریسا زارع – کارورز پزشکی در دانشگاه مشهد – یاد کرده و تصریح می‌کند که حمایت و درک متقابل در زندگی مشترک، عامل مهمی در تمرکز و پیشرفت علمی او بوده است:ازدواج برای من نه مانع، بلکه انگیزه‌ای تازه بود. همراهی همسرم موجب شد بتوانم تعادل میان زندگی شخصی و تحصیلی را حفظ کنم.
چشم‌انداز آینده؛ تربیت نسل‌های تازه علم
دکتر موسوی با نگاهی امیدوارانه به آینده، از تصمیم خود برای حضور در مسیر هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد خبر می‌دهد.
هدف او، گسترش آموزش مبتنی بر انگیزه، تجربه و عشق به یادگیری است. وی بر ضرورت بهره‌گیری از روش‌های آموزشی نوین و خلاقانه برای افزایش انگیزه دانشجویان تأکید دارد و معتقد است:اساتید جوان باید با انرژی، الگوی نسل جدید باشند. آموزش باید از فضای سنتی فراتر برود تا دانشجو در فرآیند یادگیری، مشارکت فعال داشته باشد.
در پایان این گفت‌وگو، دکتر موسوی با سپاس از تمامی اساتید، همکاران و مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد، اظهار امیدواری کرد که با تلاش جمعی، بتوان گام‌های مؤثری در جهت ارتقای علمی و انگیزشی دانشگاه برداشت.
موفقیت او، نمونه‌ای روشن از تأثیر علاقه صادقانه، تلاش مداوم و حمایت انسانی در مسیر پیشرفت علمی است؛ الگویی الهام‌بخش برای تمام دانشجویان و دستیاران جوانی که رؤیای خدمت در عرصه پزشکی را در سر می‌پرورانند.