به مناسبت ایام سوگواری سرور و سالار شهید و به منظور کسب معرفت نسبت به قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) مسابقه درس ها و عبرت های عاشورا در دانشگاه علوم پزشکی مشهد برگزار می شود .
به گزارش وب دا ، دکتر احمد پور مدیر فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت : اعضاء هیئت علمی ، دانشجویان و کارکنان می توانند مطالبی را که با عنوان درس ها و عبرت های عاشورا از طریق سایت دانشگاه به صورت متناوب در اختیار کاربران قرار می گیرد.را مطالعه و در پایان نیز مسابقه ای از همین مطالب توسط مدیریت فرهنگی دانشگاه برگزار و به نفرات برتر جوایزی اهدا خواهد شد.
5. جمع بین سیاست و معنویت
جمع بین حضور در عرصه‌های سیاسی و توجّه به معنویات یكی دیگر از درس‌های عاشورا است. غفلت از نیازهای روحی و معنوی به ویژه برای كسانی كه درگیر كارهای مهم و سنگین‌اند و مسؤولیت‌های بالایی دارند خطرساز و خطرآفرین است كه باید در برابر آن هشیار بود. امام حسین(ع) در آن هنگام كه رویاروی دشمن ایستاده و حتّی در آن هنگامی كه در محاصره دشمنان است، هرگز از این مسأله غفلت ندارد. از این روی، در تاریخ آمده است كه در شب عاشورا در میان خیمه امام حسین(ع) جنب و جوش عجیب و نشاط فوق‌العاده‌ای به چشم می‌خورد؛ یكی مشغول دعا و مناجات با خداست و آن دیگری مشغول تلاوت قرآن: «لهم دوِیٌّ كدویّ النحل بین قائم و راكع و ساجد.»[1] و به هنگام حمله دشمن در عصر تاسوعا امام حسین(ع) به قمربنی‌هاشم می‌فرماید: «به سوی آنان برو و اگر توانستی امشب را مهلت بگیر، تا به نماز و استغفار و مناجات با پروردگارمان بپردازیم. خدا می‌داند كه من به نماز و تلاوت قرآن و استغفار و مناجات با خدا علاقه شدید دارم.»[2] از این درخواست در آن موقعیت به خوبی می‌توان به اهمیت معنویت و خودسازی پی‌برد. این كار امام(ع) بیان‌گر آن است كه هرگز نباید به دلیل كار و گرفتاری زیاد از خودسازی و توجّه به معنویات غفلت كرد. چرا كه موفقیت‌های انسان در همه عرصه‌ها در گرو همین توفیق است. ممكن است گفته شود كسی كه به خاطر خدا كار و یا مسؤولیتی را پذیرفته است و با منطق انجام وظیفه مشغول كار است، كار او بلكه همه حركت‌های او عبادت است، ولی باید توجه داشت كه برای عباداتی كه بین انسان و خداست اثر و نقشی است كه هیچ چیز دیگر نمی‌تواند جایگزین آن شود.
6. امر به معروف و نهی از منكر
از درس‌های مهمی كه در عرصه رفتار سیاسی می‌توان از رویداد عاشورا آموخت، درس امر به معروف و نهی از منكر است. همان‌گونه كه رفتار امت اسلامی با یكدیگر بر اساس امر به معروف و نهی از منكر است با حاكمان نیز بر همین مبنا استوار است. دولت حاكم بر مسلمانان، اگر ستمگر باشد باید بر اساس مراحل امر به معروف و نهی از منكر با او برخورد كرد. امام حسین(ع) در وصیت‌نامه سیاسی الهی خود یكی از انگیزه‌های قیام خود را امر به معروف و نهی از منكر می‌داند: «من از روی خودخواهی، غرور و خیره‌سری و یا به منظور ایجاد فساد و آشوب و ظلم و ستمگری به پا نخاسته‌ام، بلكه قیام من برای اصلاح امور مسلمانان و... اجرای برنامه امر به معروف و نهی از منكر در میان امت اسلامی است.»[3] از این وصیت‌نامه استفاده می‌شود كه حركت‌های سیاسی انواع گوناگون دارد: حركت از روی خودخواهی، غرور، ستم و فساد كه درست نیست و تنها حركتی كه بر اساس مصالح مردم و امر به معروف و نهی از منكر باشد درست است و باید آن را الگو و سر مشق خود قرار داد.
نويسنده: محمد صادق - مزيناني - سایت khamenei.ir به نقل از فصلنامه حكومت اسلامي،شماره 27
[1]. سخنان حسین بن علی(ع)، نجمی، ص209.
[2]. الارشاد، ص240.
[3]. بحارالانوار، ج44، ص329.
