بیماری های روان همانند اختلالات جسمی، نیازمند پیگیری و درمان‌اند؛ به دور از هر نوع برچسب اجتماعی و تصورات نادرست
سرپرستار بخش آموزشی یک زنان بیمارستان ابن سینا، ضمن تأکید بر اهمیت توجه به بیماری های روان و پیگیری در جهت درمان آن گفت: فردی که دچار بیماری های روان است همچون یک بیمار جسمی نیازمند درمان است و این کار باید به دور از هر نوع برچسب اجتماعی و تصورات نادرست صورت پذیرد.
آزاده رجبی، سرپرستار با سابقه بخش آموزشی یک زنان بیمارستان ابن سینا، که سابقه ۱۶ سال خدمت درخشان در حوزه پرستاری را دارد در گفتگو با وبدا، ضمن برشمردن مهم‌ترین چالش‌های مرتبط با ارائه خدمات به بیماران زن در حوزه روان گفت: یکی از بزرگترین چالش‌ها، برچسب‌زنی و انگ اجتماعی است که بیماران روان با آن مواجه هستند و در واقع ترس از قضاوت شدن باعث می‌شود که بیماران دیرتر به فکر مراجعه برای تشخیص و بستری شدن بیفتند و یا زمانی مراجعه می‌کنند که بیماری حاد شده است.
وی در خصوص راهکارهای پیش رو در رابطه با این موضوع هم گفت: باید باورها و تصورات غلط و کلیشه‌ای را درباره بیماران روان از بین ببریم و به اطرافیان و جامعه آموزش دهیم که بیماری‌های روان مانند هر بیماری دیگری نیاز به پیگیری و درمان دارند، همچنین، عادی‌سازی روان‌درمانی و پیگیری‌های بعد از درمان می‌تواند به کاهش انگ اجتماعی کمک کند.
رجبی، از خشونت‌های خانگی و تعرضات جنسی به عنوان یکی از عوامل ایجاد کننده اختلالات روان در زنان یاد کرد و گفت: برخی از بیماران بخش زنان، به ویژه دختران جوان و مادران، تجربه‌های ناخوشایندی از خشونت‌های خانگی و تعرضات جنسی دارند و کادر درمان باید با آگاهی از این موضوع، با حساسیت و همدلی بیشتری با این بیماران رفتار کنند و از آنها حمایت روانی لازم را به عمل آورند.
وی در عین حال گفت: زنان به دلیل نقش‌هایی که در خانواده دارند، مثل نقش مادری و همسری، نگرانی‌های مضاعفی در حین درمان دارند و همچنین، تغییرات هورمونی ماهانه و بارداری می‌تواند در تشخیص و درمان چالش ایجاد کند که در این راستا باید به نگرانی‌های بیماران توجه کرد و با ارائه اطلاعات کافی و حمایت روانی، به آنها کمک نمود تا با این نگرانی‌ها مقابله کنند.
راهکارهای پیشگیری کننده از فرسودگی شغلی کادر درمان، در حوزه روان
سرپرستار بخش آموزشی یک زنان بیمارستان ابن سینا، در خصوص چالش های کار کادر درمان، در رابطه با بیماران مذکور و راهکارهای آن نیز گفت: در رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی بیماران، تکرار خشونت‌ها و عدم پذیرش بیماری توسط بیماران و خانواده‌ها، بی‌قراری‌ها و سروصداهای داخل بخش، کمبود منابع انسانی و شیفت‌های مکرر، همگی باعث فرسودگی شغلی کادر درمان می‌شود و به همین منظور پیشنهاد می شود که کادر درمان مراقبت از خود را در اولویت قرار دهند و با استفاده از تکنیک‌های مدیریت خشم، استراحت‌های منظم، جلسات مشاوره و ایجاد تعادل بین کار و زندگی، از فرسودگی شغلی جلوگیری کنند. همچنین، ایجاد محیط کاری مفرّح و افزایش تعامل بین همکاران می‌تواند به کاهش فرسودگی شغلی کمک کند.
رجبی در مورد نحوه مدیریت بیماران در شرایط بحرانی هم گفت: برای تاب‌آوری و کار در محیط شغلی پر استرس، ما نیاز به مراقبه‌هایی داریم که باید آموزش ببینیم و رعایت کنیم، مدیریت خشم داشته باشیم و در مقابل رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی بیماران و همراهیان، با استراحت‌های منظم، جلسات مشاوره و ایجاد تعادل بین کار و زندگی در محیط شخصی، از خود مراقبت کنیم. و با روتین مراقبه منظم از خود مراقبت کنیم و این بحران‌ها را در محیط کار مدیریت کنیم و خود را بهبود ببخشیم و ارتقا دهیم.
سرپرستار بخش آموزشی یک زنان بیمارستان ابن سینا، در ادامه تأکید کرد: کار در بخش روانپزشکی یک کار تیمی است و مدیریت بحران‌ها با همکاری و هماهنگی امکان‌پذیر است. لذا ما سعی کردیم در بخش جلسات ماهیانه بارش افکار داشته باشیم تا بتوانیم مشکلات و چالش‌ها را مطرح کنیم و از نظرات هم استفاده کنیم و محیط را امن‌تر و ایمن‌تر کنیم. در همین راستا نیروهای ما مشکلات را مطرح می‌کنند و برای بهبود کار نظرسنجی می‌شود، این جلسات هم جنبه علمی و آموزشی دارد، هم مشکلات و چالش ها بررسی می شود.
وی اضافه کرد: توصیه می گردد در زمان بحران همکارانی که از نظر روحی و ذهنی آمادگی بیشتری دارند و تازه‌نفس تر هستند در چالش‌ها پیش قدم شوند و در این زمینه حتما با مسئولین شیفت و با همکار با تجربه خود هماهنگ باشند و همه چیز با هماهنگی مسئول شیفت باشد تا با همدلی و همکاری بتوانیم بحران ها را به خوبی مدیریت کنیم و پشت سر بگذاریم .
خانم رجبی در پایان یادآور شد؛ هدف کلی ما، تلاش برای حذف باورها و تصورات غلط و کلیشه‌ای و انگ‌زدایی از بیمار و بیماری روان است و این تصور که این بیماران خطرناکند را حذف کنیم و به اطرافیان و جامعه آموزش دهیم که همانطور که هر بیماری دیگری ممکن است برای ما اتفاق بیفتد، ممکن است استرس‌ها و فشارها به روح و روان ما آسیب بزند و بیماری‌های روان هم نیاز به پیگیری و درمان دارد.
