اخلاق مداری، تعهد و تدین یک استاد، می تواند نقش بسزایی در جلب مخاطبین و فراگیران داشته باشد

دکتر سودابه شهید ثالث، متولد 16 شهریور ماه 1355 در شهر مشهد، عضو هیأت علمی گروه رادیوانکولوژی، رئیس بیمارستان امید و رئیس مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی مشهد، یکی از چهره های فعال و خدمتگزار در حوزه های مختلف این مجموعه دانشگاهی است که از سال 1390 فعالیت خود را به عنوان عضو هیأت علمی در این دانشگاه آغاز نموده و علاوه بر رسالت های آموزشی، درمانی و پژوهشی، در حوزه های اجرایی نیز همکاری های مختلفی را با بخش های مختلف دانشگاه داشته است. پایگاه خبری وب دا، در راستای آشنایی هر چه بیشتر با اساتید هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گفتگویی با این استاد و متخصص حوزه رادیوانکولوژی داشته که شرح آن را در ادامه می خوانید:  

وب دا: بفرمایید تحصیلات ابتدایی تا دانشگاه را در کجا گذراندید؟

من  دوره تحصیلات ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان را در مشهد سپری کردم و دو سال اول تحصیلات دانشگاهی را در شهر بیرجند گذراندم و پس از دوره علوم پایه وارد دانشگاه علوم پزشکی مشهد شدم. اسفند ماه سال 1380 از دوره پزشکی عمومی فارغ التحصیل شدم و دو سال دوره طرحم را در بخش های اورژانس و داخلی بیمارستان شهید هاشمی نژاد گذراندم. دوره رزیدنتی رادیوآنکولوژی را در سال 1385 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد آغاز و در مهرماه سال 1388 فارغ التحصیل شدم .

وب دا: آغاز فعالیت شغلی شما از چه سالی، در کجا و با چه مسئولیت‌هایی بوده؟ و آیا در حوزه‌هایی که فعالیت داشته‌اید دستاوردهایی که در قالب کسب مقام/ رتبه باشد هم شده اید؟

شهریور ماه سال 1388 که در امتحان جامع تخصصی ناسیونال پذیرفته شدم، در خصوص طرح باید انتخاب محل می کردیم و خوشبختانه در آن سال دانشگاه علوم پزشکی مشهد اعلام نیاز برای دو همکار خانم داشت و من به همراه یکی از همکاران دانشگاه مشهد را انتخاب کردیم و برای گذراندن طرح دوره تخصصی در بیمارستان های امید و قائم (عج) مشغول به کار شدم. سال 1389 در فراخوان هیأت علمی پژوهشی شرکت کرده و یک سال را با عنوان هیأت علمی پژوهش در دانشگاه گذراندم و سپس در فراخوان هیأت علمی آموزشی شرکت کرده و در سال 1390با این عنوان ادامه فعالیت دادم.

وب دا: با توجه به فعالیت دانشگاه در سه حوزه آموزش، درمان و پژوهش حفظ ارتباط این سه حوزه از نگاه شما تا چه حد اهمیت دارد و اساسا آیا می‌توان این سه حوزه را اولویت بندی کرد ؟

هر سه حوزه آموزش، پژوهش و درمان در کنار یکدیگر از اهمیت زیادی برخوردار هستند. اینکه بخواهیم یک حوزه را به دیگری برتری دهیم درست نیست. درمان همیشه جزء مهمی بوده و هدف اصلی ما در نهایت بهبودی و سلامت جامعه است و سلامت جامعه در گرو تمامی مراحل است؛ آموزش سلامت، آموزش پیشگیری ها و سپس درمان.

حوزه آموزش اهمیت بسیار زیادی دارد به این علت که پرورش نسل های درمانگر در دانشگاه علوم پزشکی انجام می شود، بنابراین اگر افرادی را که قرار است به عنوان درمانگر وارد جامعه ما شوند تحت آموزش های درستی قرار ندهیم و یا اگر روحیه پژوهش را در آنها پرورش ندهیم نمی توانیم یک آینده روشنی را متصور باشیم و لذا سه حوزه آموزش، پژوهش و درمان در کنار هم از اهمیت بالایی برخوردار است.جا دارد که برای هر کدام از این سه حوزه، زمان، بودجه و نفرات خاص خود را در نظر بگیریم که بنا بر نیاز به همه آنها پرداخته شود.

وب دا: با توجه به تجربه‌ای که در فضای شغلی خود در دانشگاه داشته‌اید تصور می‌کنید چه اقدامات و برنامه‌هایی می‌تواند به هرچه بهتر شدن این فضا کمک کند؟

در خصوص بحث های آموزشی با توجه به اینکه، در بیمارستان امید تخصصی می باشدو بیشتر با دانشجویان تخصص ارتباط داریم و خوشبختانه اخیرا اینترن ها به گروه ما اضافه شدند اگر بتوانیم از بار بیمار ویزیت درمانی برای اعضای هیأت علمی کم کنیم؛ یعنی بحث درمانی را بتوانیم یک تفکیکی قائل شویم و در درمانگاه ها هنگامی که یک هیأت علمی می نشیند با دستیار و اینترن خود بیمار می بیند، تعداد در آن حدی باشد که زمان بیشتری را صرف آموزش های علمی و درمانگاهی نمایند، خیلی مفیدتر خواهد بود. لذا تعداد اعضای هیأت علمی افزایش پیدا کنند وشاید نیاز باشد که از همکاران درمانی در درمانگاه ها استفاده شود و هیأت علمی ما بیشتر به جنبه ای آموزشی توجه کند.

در خصوص فعالیت های پژوهشی در دانشگاه گام های خوبی برداشته شده و مراکز تحقیقات و واحدهای توسعه تحقیقات بالینی در دانشگاه ایجاد شده اند و تا حدود بیشتری نیاز به رسیدگی باز هم دارد و استفاده از کارشنان خبره و جلب بیشتر دانشجویان و ترغیب بیشتر اعضای هیأت علمی مبنی بر این که با این واحدها همکاری کنند؛ می تواند روح پژوهش را به دانشجویان و فراگیران بیشتر القا نماید و به دنبال این می توانیم پیشرفت هایی در حوزه های آموزش و پژوهش نیز داشته باشیم.

وب دا: با توجه به نقش مهم و اثرگذار اساتید در فضاهای مختلف آموزشی و پژوهشی و درمانی دانشگاه ، از نگاه شما یک استاد موفق در این حوزه‌ها چه شاخصه‌هایی دارد؟

در رأس تمام ویژگی ها، اخلاق مدار بودن یک استاد بسیار مهم است یعنی همیشه اساتیدم را استاد اخلاق خودم می دانستم و بعد استاد علم و عمل، بنابراین اخلاق مدار بودن آنها، تعهد و تدین می توانند در جلب مخاطبین و فراگیران مؤثر باشد. ضمن اینکه جنبه های علمی و توانایی انتقال مطلب برای کسی که به معنای واقعی یک معلم می باشد بسیار مهم است، به روز  بودن اطلاعات و همراهی یک استاد اما تأکید می کنم، ما در کنار اساتید خود در ابتدا باید کسب اخلاق و معرفت کنیم اگر استادی مجهز به این ویژگی ها باشد واقعا سرآمد است و درکنار آن بقیه جنبه های علمی و عملی را در کنارش داشته باشند.

وب دا: در مسیر تحصیل و فعالیت‌های کاری آیا چالش ها و موانعی را هم تجربه کردید؟ در صورت پاسخ مثبت بفرمایید چطور با این چالش ها و موانع مقابله کرده اید؟

قطعا همه ما در مسیر پیشرفت خود با موانعی رو به رو هستیم. اما این توصیه را من همیشه ( و البته اول از همه به خودم) داشتم که لطف خداوند همیشه شامل حال همه ما است  و با توکل به ذات حق می توان بر مشکلات غلبه کرد.

اما نکته ای که مهم می باشد این است که ما در کارها و خواسته هایمان مداومت داشته باشیم. تداوم در رسیدن به یک چیز قطعا بسیار مؤثر خواهد بود که به آن خواسته  دست پیدا کنیم. وقتی یک خواسته ای داریم برای رسیدن به آن باید تلاش کنیم و موانع سر راه را برداریم و به لطف خدا، دوستان و اساتید همه می توانند در کنار یکدیگر انسان را به موفقیت برسانند.

من خیلی از مواقع و در خیلی از کارها دوست دارم سریع کارهایم انجام شوند، اما همیشه به مادرم می گفتم که من در زندگی ام همواره به صبر آزمایش شده ام یعنی اینکه مداومت داشته باشم و صبر کنم تا به نتیجه مطلوبم برسم و با توجه به تجربیاتی که دارم دیده ام که واقعا نتایج خوبی با صبر به دست آورده ام. در مسیر زندگی ام باید تشکر کنیم از همه کسانی که به انسان لطف کرده اند و در کنارش بوده اند و سختی ها در کنار آنها قابل تحمل تر شده است.

وب دا، آیا خانواده هم در پیشرفت های تحصیلی و کاری شما نقش داشتند؟

جایگاه پد رو مادر در رشد و بالندگی فرزند به هیچ عنوان نمی توان نادیده گرفت. شاید بزرگترین عامل پیشرفت من، عشق به پدر و مادرم و هدایت آنها به مسیر درست زندگی ام باشد و از این نعمات بهره مند بودم؛ اگر چه اکنون از نعمت وجود هر دو آنها بی بهره و دلتنگ هستم، پدر و مادرم به من اعتماد به نفس دادند .

من سال چهارم دانشگاه ( 1377 )، با همسرم که مهندس بودند ازدواج کردم و ثمره ازدواج ما دو فرزند پسر است. علی متولد 1382دانشجوی ترم هفتم فیزیک دانشگاه تهران است و امیر حسین متولد 1394 در کلاس سوم تحصیل می کنند. همراهی همسرم در طی این سالها بسیار کمک کننده بود و در محیط کار هم همیشه ممنون اساتیدی بودم که از آنها علم و اخلاق را یاد گرفتم و حمایت های همیشگی آنها پشتوانه من بوده است. البته باید در همین جا نام ببرم از استاد قوام نصیری که به حق، استاد به تمام معنا برای همه بودند و استاد فقید دکتر صالحی که هر دو بزرگوار بنیانگذار رشته پرتو درمانی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند و در ادامه هم، استاد آل داوود... اگر امروز ما شاهد پیشرفت هایی هستیم نتیجه تلاش های این اساتید بزرگوار است که بسیار حمایت گر بودند و با کمک های آنها موفق به رفع چالش ها شده ایم و با تلاش و صبر و لطف خدا بر این چالش ها غلبه کرده ایم.

وب دا: اوقات فراغت را به چه فعالیت هایی می پردازید؟

من بر حسب نوع مسئولیت و شغلی که دارم خیلی از ساعات روز را مشغول کار هستم در نوبت شیفت تا ظهر در بیمارستان و در شیفت عصر در مطب شخصی ام فعالیت می کنم. اما خیلی علاقه دارم که در اوقات فراغتم به مطالعه کتاب های خارج از رشته و تماشای فیلم های ایران و دنیا بپردازم. از خیلی از آنها احساس خوب و آرامش دریافت می کنم و ورزش را هم مدتی است شروع کرده ام. البته بزرگترین تفریح و دلخوشی من این است که بتوانم ساعاتی را در کنار فرزندان باشم چرا که ساعات زیادی از شبانه روز را پیش آنها نیستم و برخی اوقات که در جمع خانواده هستم دوست دارم ، برنامه ریزی کنم و در کنار آنها باشم.