دکتر زهرا راستین، متولد 1366 در شهر مشهد ، عضو هیأت علمی و فوق تخصص پریناتولوژی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، از جمله چهره های جوان و توانمند در حوزه های مختلف آموزشی، درمانی و پژوهشی دانشگاه است که پس از سال ها تلاش علمی و اخذ رتبه دوم بورد تخصصی کشور در سال 1397، به عنوان عضو هیأت علمی در فضای دانشگاه علوم پزشکی مشهد مشغول به فعالیت شده و در طی چند سال گذشته علاوه بر آموزش دانشجویان و درمان بیماران به فعالیت های پژوهشی و تألیف مقالات نیز اهتمام داشته است. پایگاه خبری وبدا در راستای انجام مصاحبه و آشنایی بیشتر با اساتید هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گفتگویی با این استاد جوان داشته که شرح آن را در ادامه می خوانید:
وب دا: ضمن خیرمقدم، لطفاً در ابتدا خود را برای مخاطبان این گفتگو معرفی بفرمایید ؟
من دکتر زهرا راستین هستم، جراح و متخصص زنان و زایمان و نازایی، فلوشیپ فوق تخصص پریناتولوژی ( طب مادر و جنین).
وب دا: در خصوص سوابق علمی خود در دوران تحصیل توضیحاتی بفرمایید؟
من در سال 1383 موفق به کسب رتبه اول المپیاد شیمی و ریاضی شدم و جزء بنیاد ملی نخبگان کشوری بودم، در سال 1384 هم با رتبه 49 منطقه یک و 115 کشوری، در کنکور پذیرفته شدم و در دانشگاه علوم پزشکی تهران، دوره پزشکی عمومی را به اتمام رساندم. در آن مقطع زمانی همیشه جزء یک درصد اول دانشگاه بودم و به همین علت مجاز شدم که قبل از گذراندن طرح پزشکی عمومی در آزمون تخصص سال 92 شرکت کنم. به علت علاقه ای که به رشته زنان داشتم و نیز خانواده ام ساکن مشهد بودند، دانشگاه علوم پزشکی مشهد را انتخاب کردم.
وب دا: در دوره تخصص هم آیا شرایط تحصیلی به خوبی پیش رفت؟
در طی چهار سال دوره تخصص، در آزمون های ارتقاء همیشه نفر اول بودم. در آزمون بورد سال 1397، رتبه دوم کشوری را کسب کردم و سپس به عنوان عضو هیأت علمی شروع به فعالیت کردم. در سال 1402 هم دوره فلوشیپ پریناتولوژی مشهد را آغاز کردم و هم اکنون به صورت هیأت علمی درمانی در دانشگاه فعالیت دارم.
وب دا: با توجه به تجربه‌ای که در فضای شغلی خود در دانشگاه داشته‌اید تصور می‌کنید چه اقدامات و برنامه‌هایی می‌تواند به هرچه بهتر شدن این فضا کمک کند؟
اگر ما فضایی را فراهم کنیم که، ارتباط بین دانشجویان و اساتید و حتی سایر همکاران درمانی از جمله، ماماها و پرستاران ایجاد شود، می توانیم به ارتقاء رشته و فعالیت های خود کمک کنیم.
جلسات مشترک بین رشته ای، معمولا برای ما کمک کننده است، به عنوان مثال در رشته پریناتولوژی، پریناتال بورد را داریم که متخصصین ژنتیک، رادیولوژی، زنان و پرناتولوژیست ها شرکت دارند و از علم یکدیگر بهره مند می شوند و درباره بیماران با یکدیگر مشورت می کنیم. اگر این روند ارتقاء یابد و در شیوه آموزشی مان تشویق کنیم که از ایده های جدید و نوآوری ها استقبال نموده و فضایی سازنده داشته باشیم؛ به این معنا که از انتقادات و پیشنهادات استقبال شود و در امر پژوهش نیز پوئن های مثبتی در نظر بگیریم و از شیوه های جدید آموزشی استفاده کنیم، مطمئناً به ارتقاء این رشته کمک خواهد کرد.
وب دا: . با توجه به فعالیت دانشگاه در سه حوزه آموزش، درمان و پژوهش حفظ ارتباط این سه حوزه از نگاه شما تا چه حد اهمیت دارد و اساساً آیا می‌توان این سه حوزه را اولویت بندی کرد ؟
نمی توان گفت، کدام یک از سه حوزه آموزش، درمان و پژوهش در اولویت است، چرا که این سه حوزه رابطه جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و این مهم است که در کدام برهه از زمان قرار داریم. مثلاً، اگر در اپیدمی های بیماری قرار داریم، سلامت مردم در اولویت قرار دارد و به حوزه درمان اهمیت می دهیم، اما حوزه های آموزش و پژوهش نیز در کنار آن مهم خواهد بود.
همچنین باید بتوانیم دانش پزشکی را به روز کنیم و از پژوهش هایی که استفاده شده، در داخل و خارج از کشور اطلاع پیدا کنیم و این داده ها را وارد حوزه بالین کنیم . بررسی اصول پیشگیری و شناسایی ریسک فاکتورهای بیماری ها هم امری مهم است و باید آن را در سیاست های بهداشتی و درمانی قرار دهیم.
وب دا: با توجه به نقش مهم و اثرگذار اساتید در فضاهای مختلف آموزشی و پژوهشی و درمانی دانشگاه ، از نگاه شما یک استاد موفق در این حوزه‌ها چه شاخصه‌هایی دارد؟
یک استاد موفق، مطمئناً باید تخصص و دانش کافی را در حوزه رشته خود داشته باشد و بتواند علم خود را به روز نگه دارد و توانایی انتقال علم را به دانشجویان خود داشته باشد. مهارت های آموزشی و پژوهشی خود را ارتقاء دهد و آنها را به صورت اصولی استفاده نماید. همچنین بتواند در شرایط بحرانی تصمیم گیری کند و همیشه اخلاق حرفه ای پزشکی را در همه ارکان رعایت کند و یک الگوی علمی و اخلاقی مناسب برای دانشجویان خود باشد.
وب دا: در مسیر تحصیل و فعالیت‌های کاری آیا چالش ها و موانعی را هم تجربه کردید؟
بله! کسب علم و مدارج علمی ، مثل هر مرحله ای از زندگی با چالش ها و فراز و فرودها، استرس ها، شکست ها و پیروزی های متعددی همراه است و اگر هدف زندگی مشخص باشد گذراندن این چالش ها و فراز و نشیب ها لذت بخش خواهد بود و باعث ارتقاء شخصیت می شود. خانواده نیز یک رکن اساسی است. خانواده در تمام مراحل پشتوانه من بودند و چون متأهل بودم و صاحب فرزند، حمایت از فرزندانم توسط خانواده ام برای من ارزشمند بود و کمکم کرد.