سوگ یک پاسخ طبیعی به فقدان و از دست دادن است. این ازدست دادن می‌تواند مرگ عزیزان، بیماری، قطع یک رابطه مهم یا هر چیز دیگری که برای ما مهم است باشد.هر فردی سوگ را متفاوت تجربه می‌کند.
در سوگ ممکن است هر نوعی از عواطف را تجربه کنیم و هیچ حسی درست یا نادرست نیست. غمگینی، شوک، انکار یا عدم باور، گیجی، خشم، یا احساس رهایی معمولا در سوگ تجربه می شوند. معمولا برای کنار آمدن با فقدان و در طی سوگواری مراحل مختلفی را می گذرانیم.
مدیر سلامت روانی اجتماعی واعتیاد معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مشهد در گفتگو با وب دا با اشاره به توصیه های وزارت بهداشت در جهت کاهش عوارض روانی سوگ وکمک به افراد سوگوار گفت: هر فردی سوگ را به شکل خاص خودش تجربه می کند و این مراحل در همه یکسان نیست، انکار، خشم، چانه زدن، افسردگی و پذیرش از مراحل فرایند سوگ است.
دکتر ندا اخروی با بیان اینکه کنار آمدن با فقدان همواره سخت است اما بعضی کارها به سازگاری بهتر ما و رسیدن به پذیرش کمک می کند خاطر نشان کرد: دفتر سلامت روانی اجتماعی واعتیاد وزارت بهداشت به عزیزانی که در این شرایط قرار گرفته اند توصیه می کند: مراحل سوگ را بشناسید. بدانید این مراحل به ترتیب طی نمی شوند و اکثرا افراد بارها رفت و برگشت حس های مختلف را تجربه می‌کنند تا سوگ به اتمام برسد، برای خود هدف های کوچک و قابل دستیابی تعیین کنید و سعی کنید برنامه روزمره خود را حفظ کنید، حمایت خانواده و دوستان در حل و فصل سوگ بسیار کمک‌کننده است. با وجود میل به تنهایی سعی کنید در جمع شرکت کنید و با دوستان و خانواده وقت بگذرانید، با اطرافیان حرف بزنید، از حس هایتان بگویید و بگذارید بدانند چه چیزی به شما کمک می کند، با افرادی که تجربه فقدان دارند یا در حال حاضر با فقدانی کنار آمدند صحبت کنید و از حمایت های آنها استفاده کنید، مراقب سلامتی خود باشید. خواب کافی داشته باشید، تغذیه سالم داشته باشید، از مصرف الکل و مواد برای سرکوب حس های منفی پرهیز کنید، همچنین تاکید می گردد اگر احساس نیاز می کنید یا اگر اطرافیان به شما توصیه می‌کنند از مشاور، روانشناس، یا روانپزشک کمک بگیرید.
وی در پاسخ به این سئوال که ما چگونه می توانیم به افراد سوگوار کمک کنیم اظهار کرد: بسیاری از ما نمی دانیم به فرد عزادار چه بگوییم و چگونه او را آرام کنیم و ممکن است از مواجهه با فرد سوگوار اجتناب کنیم. اما مهم تر از چیزی که می گوییم، حضور و حمایت ماست. از نظر متخصصان روش صحیح حمایت از این افراد اینست که: در ملاقات با این افراد از احساس‌های آن ها سوال کنیم و برای شنیدن و فهمیدن آن ها زمان بگذاریم. نیازی نیست برای هر چیزی توصیه و پاسخی داشته باشیم. گوش دادن به آنچه فرد سوگوار مایل است صحبت کند مهم است. بسیاری از افراد سوگوار از صحبت در مورد خاطرات فرد متوفی استقبال می کنند. به آنها فضای کافی و زمانی برای تنها بودن نیز بدهیم. از فرد سوگوار بپرسیم چه زمانی ترجیح می دهد تنها باشد یا در کنارش باشیم. از روزمرگی ها حرف بزنیم. فقدان و سوگ نباید همه‌ی مکالمه‌های ما را به خود اختصاص دهد. از آن ها بپرسیم که چگونه می توانیم کمک‌شان کنیم. گاهی آماده کردن یک وعده غذا، خرید کردن یا حتی قدم زدن برای فرد اندوهگین تسکین بخش است. اگر پس از مدتی بهبودی حاصل نشد، یا نشانه های فرد بسیار شدید بود. فرد سوگوار را تشویق کنیم تا از حمایت‌ها و درمان‌های تخصصی بهره ببرد.در صورت نیاز به خدمات پزشکی، روان پزشکی یا روان شناسی افراد می توانند به مراکز خدمات جامع سلامت، مراکز درمانی، بیمارستانها ودرمانگاهها در نزدیکترین محل زندگی خود مراجعه نمایند.
