بيان خاطرات گذشته قبل از انقلاب اسلامی ومبارزات مردم مقاوم وسلحشور ایران ، ميتواند ارتباط قلبي نسل باقيمانده از انقلاب اسلامي را با نسل جديد و آينده پيوند زده و مستحكم كند تا بتوانند در اين دنياي زور و تزوير و قلدر مآبانه مستكبرين جهاني و دشمنان اسلام، همچون كوهي استوار و بنياني مرصوص به ايستند و موجبات افتخار و سربلندي كشور و اسلام را بيش از پيش فراهم آورند تا نويدبخش آينده‌اي درخشان وبا صلح وصفا براي همگان باشد.یکی از وقایع بسیار مهم وتاثیر گذار در جریان مبارزات مردمی با رژیم ستمشاهی واقعه تحصن علما ودانشگاهیان ومردم در هشتم بهمن ماه سال 1357 دانشگاه تهران است.
وب دا دانشگاه علوم پزشکی مشهد در این خصوص با دکتر سید حسین فتاحی معصوم (راوی وشاهد عینی)-استاد دانشگاه علوم پزشکی مشهد مصاحبه ای انجام داده است که در ادامه آمده است:
با درود به روان پاک تمامی شهدای انقلاب اسلامی وجنگ تحمیلی وشهدای مقاومت ومدافعین حرم وامام شهدا بنیان گزار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی رحمه ا.... علیه
ضروری است برای بهتر درک کردن ارزش مبارزاتی این تحصن کمی به عقب برگشته ومبارزات مردمی مشهد را مرور نماییم. در جریان حمله مزدوران ستمشاهی به بیمارستان امام رضا(ع) مشهد در 23 آذر ماه 57 وتحصن علما ومراجع عظام وروحانیون ودانشگاهیان ومردم مبارز در بیمارستان امام رضا(ع) به رهبری حضرت آیت ا... خامنه ای –رهبر معظم انقلاب به مدت دو هفته واثرات مهم ومثبت این تحصن در ادامه مبارزات مردمی خود نمونه ای از شیوه جدید مقاومت وایستادگی در برابر ظالم را به جهانیان نشان داد که با دست خالی ولی با اراده مصمم وبا پشتوانه مردمی میتوان نهضت اسلامی را به پیش برد.
این تحصن دوهفته ای ضربات جدی به پایه های پوسیده رژیم ستمشاهی وارد نمود ورسوایی بزرگی برایش در کشور ودر جهان بوجود آورد.تحصن باسخنرانی حضرت آیت ا... خامنه ای(مقام معظم رهبری) واعلام موفقیتهای به دست آمده در پنجم دیماه 57 پایان یافت.
وقایع دیگری در دیماه 57 در مشهد اتفاق افتاد که مهمترین آنها راه پیمایی مردم در نهم دیماه به طرف استانداری برای حمایت از اعتصاب کارکنان استانداری بود که مورد هجوم تانکها وماشینهای حکومت نظامی به روی مردم وکشتار وزخمی کردن عمدتا زنان وکودکان در برابر استانداری بود. نزدیکی های ظهر بود وما در بیمارستان امام رضا(ع) مستقر بودیم. با آوردن زخمی ها و شهدا وبیان واقعه حمله را از مردم شنیدیم .سریعا به مداوای مجروحین پرداختیم که تعدادی بدحال بودند. اخبار بیرون را مرتبا پیگیری میکردیم. مردم خشمگین از این کشتار عوامل حکومت نظامی با آنها درگیر شده بودند وماشینها را آتش زده وبالای تانکها رفته وشعارهای انقلابی میدادند. روز دهم دیماه از ابتدای صبح مزدوران حکومت نظامی به روی مردم بی دفاع در صف نانوایی ودر خیابان آتش گشوده وحمام خون به راه انداخته بودند. تعداد زیادی مجروح به بیمارستانهای امام رضا(ع) که ما در انجا بودیم می آوردند وبه بیمارستانهای قائم(عج) وهفده شهریور هم می بردند.اتاق عملها پر شده بود از مجروحین وطبق بررسی های انجام شده سرد خانه بیمارستان هم از شهدا پرشده بود. واین روز در تاریخ مبارزات مردم مشهد به یکشنبه سیاه معروف شد.(شرح بیشتر واقعه جداگانه تهیه شده است.)
رویداد تاریخی ومسرت بخش برای مبارزین وانقلابیون فرار شاه خائن در روز 26 دیماه 57 میباشد. که نوید پیروزی را به ملت ایران میداد. مردم با خوشحالی وشادی کنان به خیابانها آمدند وطبل رسوایی رژیم پوسیده پهلوی را به صدا در آوردند.
بعد از فرار شاه، شاهپور بختیار نخست وزیر شد .تظاهرات واعتصابات سراسری ادامه داشت. در تهران اعضا و دست‌اندرکاران کمیته استقبال از امام خمینی(ره) پس از فرار شاه 26 دی 1357 سخت مشغول تدارکات و اتخاذ تمهیدات لازم برای حضور امام بودند که در دوم بهمن 1357 از دفتر امام در پاریس خبر رسید که ایشان در 5 بهمن به ایران مراجعت می کند. این تصمیم، بسیاری از طرح‌های دولت بختیار و به خصوص آمریکا را که با اعزام ژنرال های خود در صدد اخلال در روند انقلاب و حتی کودتا بود، نقش بر آب کرد.
ما در مشهد با مشورت دوستان دانشگاهی تصمیم گرفتیم برای استقبال از امام خمینی(ره) به تهران برویم مقدمات برنامه سفر را شروع کرده با کرایه اتوبوس دوستانی که مایل بودند آماده شدند. وقتی خبر رفتن مابرای استقبال امام در منزل مطرح شد مادرم ومادر خانم دکتر علوی (مادر خانم بنده) وهمشیره وسایرین از خانوادهای دوستان نیز آماده شدند که همراه مابیایند .اتوبوس با دوستان دانشگاه وخانواده هاراه راه انداختیم وعازم تهران شده ودر منزل یکی از همکلاسیهایم که خانوادهاش در تهران بودند ساکن شدیم.شهر تهران تقریبا به حالت نیمه تعطیل در آمده بود.قبل از رفتن با مشورت با شهید هاشمی نژاددر منزل ایشان که پایگاه مبارزین مشهد شده بود ، برنامه سفر پزشکان دانشگاه به تهران برای استقبال از حضرت امام خمینی(ره) را بیان نمودیم وایشان با هماهنگی ستاد استقبال امام من وآقای دکتر فرهودی از اساتید پزشکی را برای استقبال در فرودگاه معرفی کردند. وسایر دوستان پزشک همراه هم قرار شد در مسیر حرکت امام در آمبولانسها مسقر شوند. در تهران ما به ستاد استقبال از امام خمینی (ره) رفته با معرفی خود به شهید دکتر مفتح که مسئولیت ستاد را عهده دار بودند کارت استقبال در فرودگاه را گرفتیم.
.بختیار با اعلام اینکه دولت وی نمی‌تواند امنیت لازم را برای حضور امام در ایران فراهم کند، دستور داد از روز چهارم بهمن، فرودگاه های کشور را ببندند تا مانع مراجعت امام به ایران شوند و به کلیه شرکتهای هواپیمایی بین المللی اعلام کرد که به تهران پرواز نکنند. علاوه بر این به دستور بختیار، تعداد زیادی تانک و زره پوش در فرودگاه مهرآباد تهران مستقر شدند تا از ورود امام به میهن اسلامی جلوگیری کنند و کلیه فرودگاههای کشور برای سه روز بسته اعلام شد. در نتیجه نزدیکان امام اعلام کردند، به دلیل بسته بودن فرودگاه‌ها، سفر امام به تهران، دو روز به تعویق افتاد.روز هفتم بهمن ماه عازم بهشت رضا شدیم مرم زیادی به اعتراض بسته شدن فرودگاه جمع شده بودند. شهید بهشتی سخنرانی مفصلی ایراد کرد ومردم هم با شعا های انقلابی حمایت خودرا از انقلاب نشان میدادند. ..بعد از برگشتن خبر دار شدیم که علما وروحانیون تصمیم گرفته اند که در دانشگاه تهران واعتراض برای بسته شدن فرودگاه تحصن نموده ومنتظر ورود حضزت امام باشند..
از مساجدی که نقش مهمی در شکل گیری پیروزی انقلاب داشت مسجد دانشگاه تهران بود. یکی از مهم ترین تحصن علما و دانشگاهیان در سال 57 قبل از زمان ورود امام به ایران در همین مسجد شکل گرفت.مقام معظم رهبری از روحانیون متحصن در مسجد دانشگاه تهران دراین باره می‌گوید: «روزی که قرار بود امام بیایند، ما به بهشت زهرا رفته بودیم، شهید بهشتی درآنجا سخنرانی کرد، بعد هم قطعنامه‌ای که تهیه شده بود خواندیم و برگشتیم.وقتی برگشتیم، بحث بر سر این مطلب بود که قدم بعدی چه باشد. فکر تحصن در تهران بی ارتباط با تجربه تحصن در مشهد نبود. در واقع، تجربه موفق تحصن بیمارستان مشهد بود که اینک در تهران انجام می‌گرفت، مدتی بحث بر سر محل تحصن بودبعضی، مسجد امام در بازار را که آن موقع موسوم به مسجد شاه بود، پیشنهاد کردند. برخی هم جاهای دیگر را پیشنهاد کردند. دانشگاه هم ضمن پیشنهادها بود که پیشنهاد بسیار جالب و از هر جهت مناسبی بود. بنابراین شد که صبح زود برادرها به دانشگاه بروند، اما از این خوف داشتیم که دانشگاه را ببندند. به همین دلیل کسی فرستادیم که با یکی از مسئولان دانشگاه ـ که بعدها به نظرم رئیس دانشگاه شد ـ صحبت کند. تفاهم شد و البته مشکلات‌زیادی هم برای‌مان ایجاد کردند. مسجد دانشگاه خوشبختانه باز بود و ما فورا ًوارد مسجد شدیم و اتاقک‌های بالای مسجد را ستادهای کارمان کردیم.»
در تاریخ هشتم بهمن ماه 1357 تعدادی از روحانیون تهران و شهرستان ها برای اعتراض به عمل دولت در جهت ممانعت از بازگشت امام خمینی(ره) به ایران در محل مسجد دانشگاه تهران متحصن شدند.
مسجد دانشگاه تهران مصداق وحدت حوزه و دانشگاه
در روز هشتم بهمن 1357 تحصن روحانیون در مسجد دانشگاه ابعاد وسیع تری پیدا کرد .در همان روز روحانیت مبارز سراسر کشور که برای استقبال از امام به تهران آمده بودند، وقتی‌بسته شدن فرودگاه‌ها و علاوه بر آن، سرکوب مردم توسط نظامیان را دیدند، در مسجددانشگاه تهران تحصن کردند. با پیوستن عده بیشتری به این تحصن، بیش از 2 هزار نفر در مسجد دانشگاه تهران گرد آمدند. . اعضای هیئت دبیران موقت سازمان ملی دانشگاهیان ایران در بیانیه ای پشتیبانی کامل خود را از خواست های روحانیون متحصن در مسجد دانشگاه تهران اعلام و اظهار داشتند: " تحصن روحانیت مبارز در مسجد دانشگاه تهران در حقیقت نشانه بارزی است از پیوند روحانیت و دانشگاهیان برای مبارزه با ظلم و خود کامگی و جهاد در راه عدل و آزادی. "علمای قم، دانشگاهیان تبریز، سندیکای مشترک کارکنان صنعت نفت، جامعه هیأت علمی دانشگاه علم و صنعت، هزاران نفر از محصلین علوم دینی، شورای هماهنگی سازمان های دولتی و ملی، انجمن اسلامی معلمان، جامعه کارکنان وزارت امور خارجه، کارکنان هواپیمایی ملی ایران، دانشجویان، اساتید و دانشگاهیان برخی از دانشگاه های ایران، اعضای هیأت علمی دانشگاه ملی ایران، اعضای هیئت مدیره نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات، ناشران و کتاب فروشان منطقه دانشگاه تهران، روحانیون آبادان، اهواز و اراک، کسبه، بازرگانان و اصناف و سایر طبقات مردم نیز طی روزهای 8 الی 11 بهمن 1357 از تحصن در مسجد دانشگاه تهران حمایت کرده و به جمع متحصنین پیوستندنکته مهم دیگر این است انتخاب مسجد دانشگاه به عنوان مکان تحصن، گزینش بسیار دقیق و هوشمندانه ای بود که به فشرده شدن صفوف مردم به ویژه دو گروه روحانی و دانشگاهی و سرانجام تسلیم رژیم در مقابل خواست مردم کمک شایانی کرد چرا که روحانیون متحصن در هشتم بهمن ماه، با صدور اعلامیه‌ای خطاب به ملت ایران اعلام کردند که تا بازگشت امام به کشور به تحصن خود در مسجد دانشگاه تهران ادامه می دهند.در زمان تحصن علما در مسجد دانشگاه ویژه نامه ای با عنوان "تحصن" تهیه و منتشر شده بود که در این ویژه نامه گزارش لحظه به لحظه از تحصن و مصاحبه ها و مواضع علما به اطلاع عموم مردم می رسد.
حجت‌الاسلام سید علی‌اصغر دستغیب در خاطرات خود درباره تحصن در مسجد دانشگاه تهران می‌گوید: «در یک پیام سری به عموم روحانیون اعلام شد که هر چه سریع‌تر خود را به مسجد دانشگاه تهران برسانند و در تحصنی در اعتراض نسبت به ممانعت از بازگشت امام خمینی(ره) به کشور شرکت کنند. ما نیز طبق قرار با فاصله از یکدیگر و پراکنده وارد دانشگاه تهران شدیم تا عناصر رژیم حساس نشوند و مانع ورود ما نگردند.
حضرات آیات سید محمد حسینی بهشتی، مرتضی مطهری، عطاءاللَّه اشرفی اصفهانی، سید محمود طالقانی،هاشمی رفسنجانی، محمدجواد باهنر، سید علی خامنهای، محمد امامی کاشانی، محمد یزدی، علی مشکینی، محمد صدوقی.خلخالی و... از جمله متحصنین در این مسجد بودند.
تحصن علما و روحانیون در مسجد دانشگاه تهران، در پی اقدام دولت بختیار در بستن فرودگاه های کشور جهت ممانعت از بازگشت امام خمینی به وطن؛ 8 بهمن1357
ما ودوستانمان که از مشهد آمده بودیم پس از برگشتن از بهشت زهرا به دانشگاه تهران رفته وبه جمع تحصن کنندگان پیوستیم..من واستاد دکتر فرهودی و یکی دیگر از پزشکان هم کلاسی برای حضور در تحصن ومداوای سر پایی مجروحان وبیماران احتمالی شب را در مسجد دانشگاه ماندیم. اوائل شب بود که حضرت آیت ا... طالقانی وارد مسجد دانشگاه شدندما که ایشان را تا به حال ندیده بودیم فقط سخنرانی ها وتفسیر پرتوی از قران ایشان را می خواندیم بسیار خوشحال شدیم که از نزدیک دیدار نماییم. از وضعیت جسمانی ایشان سوالاتی نموده وتوسط استاد دکتر فرهودی معاینات اولیه انجام شد ونسخه ای برایشان نوشت. من هم از فرصت استفاده نموده چند تا عکس گرفتم که در ارشیو عکسهای انقلاب نگهداری می شود.. شب موقع خواب در کنار استاد شهید مطهری وآیت ا.. خلخالی(ره) وبقیه علما وتحصن کنندگان کشیک میدادیم و مراقب حالشان بودیم.
در روز نهم بهمن ماه برای اعتراض به بسته شدن فرودگاه ونیامدن حضرت امام (ره) به ایران از دانشگاه تهران راه پیمایی عظیمی در خیابان آیزن هاور (آزادی فعلی) به سمت فرودگاه شروع شد مردم با کوبیدن پا بر زمین شعار میدادند: بختیار-بختیار مزدور بی اختیار....وای به حالت بختیار اگر امام فردا نیاد مسلسلها بیرون میاد—سه راهی از قم در میاد و....
در تهران عوامل نظامی بختیار با تیر اندازی به روی مردم تعدادی زیادی شهید ومجروح بر جای گذاشتند.
روزهای دهم ویازدهم بهمن ماه در داخل دانشگاه تهران راه پیمایی های باشکوه اعم از دانشگاهیان، پزشکان ، دانشجویان ، روحانیت ومردم انقلابی برگزار میشد وبا شعارهای انقلابی دولت بختیار را تحت فشار روانی گذاشته بودند. وبعدا جمعیت به داخل مسجد آمده وبه جمع تحصن کنندگان ملحق شده ودر نماز های جماعت شرکت میکردند. تحصن کنندگان با سخنرانیها بزرگان جمع به افشاگری وبیان ظلم وستم رژیم درحال سقوط پهلوی منتظر آمدن امام بودند
روز یاردهم بهمن ماه از پاریس خبر رسیده بود که امام خمینی(ره) فردا دوازده بهمن ماه 57 به تهران خواهند آمد وفرودگاه باز شده است.غوغایی در کشور برپا شد . در تهران همه به تلاش برای استقبال پرداختند مردم تانیمه شب کوچه ها وخیابانها را آب وجارو میزدند وهمه جا شور عجیبی به چشم میخورد. ما از صبح زود آماده رفتن به فرودگاه شدیم وپیاده راه افتاده وبسوی میدان آزادی حرکت کرده وخود را به فرودگاه رساندیم جمعیت زیادی از مردم در خیابانها به چشم میخورد وهمه منتظر ورود امام بودند .در فرودگاه من وآقای دکتر فرهودی در جایگاه مستقر شدیم.با دوربینی که همراه داشتم از افراد وشخصیتهایی که آمده بودند عکس میگرفتم .یکی از آنها آیت ا... پسندیده برادر حضرت امام خمینی (ره) بودکه من ایشان را برای باراول بود که میدیدم.
بالاخره انتظار به سر آمد وحضرت آمام خمینی(ره) وارد فرودگاه شدند .ومن با اشتیاق فراوان خودم را به نزدیک ایشان رسانده وچند عکس گرفتم که با گذشت 42 سال با آن دوربین قدیمی از کیفیت خوبی بر خوردار است.
دکتر سید حسین فتاحی معصوم استاد دانشگاه علوم پزشکی مشهد –شاهد عینی وحاضر در مراسم استقبال دوازدهم بهمن ماه 57
