مامای نمونه بیمارستان امام رضا(ع) از مراکز زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به مسئولیت خطیر ماماها در حفظ و مراقبت از جان مادران و نوزادان آنها گفت: یک مامای نمونه باید همواره صبر، حوصله، وجدان کاری بالا و همچنین احساس همدردی با مادر باردار را در سرلوحه کار خود قرار دهد.

مطهره لؤلؤ، مامای نمونه بیمارستان امام رضا(ع)، که متولد سال ۱۳۶۶ در مشهد است و با مدرک کارشناسی ارشد ( از دانشکده پرستاری، مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد)، طی ۱۴ سال گذشته در این مجموعه مشغول به فعالیت بوده، در گفتگو با وب دا اظهار کرد: رشته مامایی تنها رشته دانشگاه‌های علوم پزشکی است که عشق و علاقه و صبر بسیار زیادی را می‌طلبد، زیرا یک خانم باردار و در آستانه زایمان معمولاً شرایط بسیار حساسی را دارد و بسیاری از حرکات و صحبت‌های او، در اراده ایشان نیست، لذا در چنین لحظات حساسی وجود یک فرد، مثل ماما که بتواند با صبر و آرامش،  قوت قلب مادر باردار باشد بسیار اهمیت دارد.

 لؤلؤ ادامه داد: یک ماما باید بداند که مسئولیت جان دو نفر را بر عهده دارد و  از طرفی این معجزه الهی را با چشم خود می‌بیند و لمس می‌کند که بسیار اتفاق زیبایی است و بر همین اساس هم اگر به گذشته برگردم قطعاً دوباره همین رشته را انتخاب خواهم کرد؛ هرچند که معتقدم بیش از این باید به رشته مامایی بها داده شود.

مامای نمونه بیمارستان امام رضا(ع) همچنین گفت: خصیصه یک مامای نمونه داشتن وجدان کاری بالا و صبر و حوصله و همچنین احساس همدردی با مادر بارداری است که در حال زایمان است.

وی، در خصوص انتخابش به عنوان مامای نمونه هم گفت: این لطف و محبت همکاران و مسئولین بود که مرا انتخاب کردند، اما حقیقت آن است که همیشه سعی می‌کنم خود را جای بیماران بگذارم و شرایط خاص آنها را درک کنم و شاید همین امر سبب شد که من به عنوان مامای نمونه انتخاب شوم.

 لؤلؤ با اشاره به خاطرات خود از دوران کار در حرفه مامایی گفت: تلخ‌ترین خاطرات من به دوران کرونا باز می‌گردد که به عنوان ماما در بخش کووید فعالیت داشتم و شرایط بسیار سخت و متأثر کننده بود، چون صحنه‌های زیادی را شاهد بودیم؛ از اینکه مادری پس از زایمان و تولد نوزادش از دنیا می‌رفت و یا اینکه مادر و نوزاد را همزمان از دست می‌دادیم.

وی در خصوص شرایط کار خود و انتظار از مسئولان مربوطه گفت: به نمایندگی از تمامی ماماهای استان و کشور از مسئولان می‌خواهم که توجه بیشتری به ماماها داشته باشند و حق و حقوق آنها بیش از پیش در نظر گرفته شود، چون توانمندی و قابلیت‌های ماماها، قطعاً بیش از آن چیزی است که اکنون دیگران به آن باور دارند و بر همین اساس از مسئولان می‌خواهیم که نگاه خود را نسبت به این توانمندی‌ها تغییر دهند و کرامت و جایگاه والای ماماها، که از جان برای نجات دیگران مایه می‌گذارند، حفظ شود.