کارشناسان حوزه بهداشت و روان کودک تأکید می‌کنند که بازی، نه تنها وسیله‌ای برای سرگرمی، بلکه ابزاری اساسی در رشد عقلی، جسمی و اجتماعی کودکان است. بر اساس یافته‌های جدید، بازی تفکر کودک محسوب می‌شود و کودک از طریق آن می‌آموزد، تمرین می‌کند، تقلید و تجربه می‌آموزد و برای زندگی واقعی آماده می‌شود.
به گزارش وب دا، به گفته‌ی شهناز رفائی سعیدی، کارشناس کودکان معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مشهد بازی از نخستین روزهای تولد نقش مهمی در رشد ذهنی و عاطفی کودک دارد و با افزایش سن، نوع و هدف بازی‌ها تغییر می‌کند. او تصریح کرد: بهبود شرایط محیطی و فراهم آوردن فرصت‌های مناسب بازی، به رشد هوشی کودک کمک چشمگیری می‌کند.
نمونه‌هایی از بازی‌های مناسب برای سنین مختلف
دوران نوزادی تا چهار ماهگی:
در این مرحله، بازی‌ها بیشتر بر تحریک حواس تمرکز دارند. استفاده از اشیای رنگی در دید نوزاد، بازی‌هایی مانند “دالی” و تماس مستقیم با پارچه‌های نرم، به تقویت بینایی و لامسه کمک می‌کند.
شش ماهگی تا یک‌سالگی:
در این سن، بازی با وسایل ساده در زمان حمام، اسفنج‌های نرم، یا پنهان کردن اسباب‌بازی‌های صدا‌دار زیر حوله، علاوه بر سرگرمی، به رشد مهارت‌های حرکتی و شناختی کودک کمک می‌کند.
یک تا هجده ماهگی:
بازی‌هایی مانند توپ‌بازی، عروسک‌بازی، نقاشی با مداد شمعی و کمک به والدین در کارهای روزمره، موجب تقویت هماهنگی چشم و دست، تمرکز، و یادگیری پیروی از دستورالعمل‌ها می‌شود.
هجده ماهگی تا دو سالگی:
در این دوره، بازی‌های آینه‌ای، کتاب‌خوانی و بازی‌های شناختی نظیر “این چیه؟” باعث افزایش دایره واژگان و رشد عاطفی کودک می‌گردد.
دو تا سه سالگی:
بازی با پازل، عبور از مسیرهای مانع‌دار و ایفای نقش در نمایش‌های ساده، به رشد شناختی، حرکتی و اجتماعی کودک کمک می‌کند.
سه تا چهار سالگی:
در این سن، کودک توانایی درک دستورهای چندمرحله‌ای را می‌یابد. بازی‌هایی مانند “چراغ قرمز، چراغ سبز”، مقایسه‌ی کم و زیاد و گفت‌وگو درباره احساسات عروسک‌ها، مهارت‌های ارتباطی و عاطفی کودک را تقویت می‌کند.
کارشناس معاونت بهداشت در پایان تأکید کرد:هر نوع بازی متناسب با سن، بخشی از آموزش و رشد کودک است. والدین باید بازی را نه صرفاً سرگرمی، بلکه به عنوان ابزاری برای پرورش ذهن، مهارت‌ها و اعتماد‌به‌نفس فرزند خود در نظر بگیرند.
