دانشیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به یکی از بیماری های چشم گفت: بیماری گلوکوم(آب سیاه) در اکثر بیماران کاملا بدون علامت است که به آن دزد خاموش بینایی هم گفته می شود.
دکتر رامین دانشور در گفتگو با خبرنگار وب دا گفت: به آسیب پیشرونده عصب بینایی که معمولا در زمینه فشار بالای داخل چشمی ایجاد می‌شود و با محدودیت میدان بینایی همراه است، آب سیاه (گلوکوم) گفته می‌شود.
وی با بیان اینکه به بیماری آب سیاه، «دزد خاموش بینایی» هم گفته می‌شود، افزود: بیماری آب سیاه در اکثر بیماران کاملا بدون علامت است احتمال دارد برخی از بیماران متوجه تغییر کیفیت بینایی، یا علائمی مانند قرمزی چشم و درد چشم بشوند با این حال در بیشتر موارد این علائم صرفا در مراحل بسیار پیشرفته بیماری دیده می‌شود و مراحل اولیه علامت خاصی ندارد.
دکتر دانشور با بیان اینکه احتمال ابتلا به آب سیاه با افزایش سن بیشتر می‌شود، در خصوص علل این بیماری اظهار داشت احتمال ابتلا به بیماری در افرادی که سابقه خانوادگی آب سیاه دارند، و به دنبال ضربه به چشم یا سایر بیماریهای چشمی و همچنین با مصرف برخی داروها (بخصوص کورتون)، افزایش می‌یابد همچنین در افرادی که نزدیک بینی یا دوربینی شدید دارند، خطر بیماری آب سیاه بیشتر است.
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد در خصوص راه‌های پیشگیری خاطرنشان کرد: موثرترین پیشگیری برای بیماری آب سیاه، معاینه دوره‌ای چشم برای تشخیص بیماری در مراحل اولیه است در صورتیکه بیماری به موقع تشخیص داده شود، قبل از اینکه آسیب قابل توجهی ایجاد شود یا تغییری در دید فرد ایجاد شود، بیماری قابل درمان بوده و از پیشرفت آن جلوگیری می‌شود.
وی در ادامه اذعان کرد: همچنین مراقبت مناسب از چشم، از جمله جلوگیری از ضربه به چشم و درمان به موقع سایر بیماریهای چشمی، می‌تواند خطر ایجاد آب سیاه ثانویه را کاهش دهد.
دکتر دانشور با بیان اینکه برای تشخیص بیماری آب سیاه معاینه دقیق عصب بینایی ضرورت دارد، تصریح کرد: علاوه بر آن اندازه‌گیری فشار داخل چشمی و بررسی میدان بینایی و قسمتهای مختلف چشم برای تشخیص علت ایجاد آب سیاه و تعیین مناسب‌ترین درمان ضروری هستند در بسیاری از موارد تشخیص قطعی بیماری آب سیاه نیاز به پیگیری طولانی و معاینات دوره‌ای چشم پزشکی دارد.
جراح و متخصص چشم در رابطه با درمان گفت: در حال حاضر درمان بیماری آب سیاه، معطوف به جلوگیری از پیشرفت بیماری و آسیب بیشتر به عصب بینایی و میدان دید است متاسفانه تاکنون درمان موثر و ثابت شده‌ای برای ترمیم بافت عصبی صدمه دیده چشم وجود ندارد و به ندرت دید فرد با درمان بهبود پیدا می‌کند.
وی در ادامه افزود: تشخیص و درمان بیماری قبل از اینکه آسیب قابل توجهی وارد شود، کاملا ضروری است در بیشتر موارد برای متوقف کردن سیر بیماری آب سیاه، با درمانهای طبی، لیزری، جراحی یا ترکیب آنها، فشار داخل چشمی کاهش داده می‌شود تا از عصب بینایی محافظت شود.
دکتر دانشور به عوارض عدم درمان اشاره و بیان کرد: بیماری آب سیاه ذاتا پیشرونده است و در صورت عدم درمان مناسب در بیشتر موارد منجر به نابینایی کامل و حتی دردناک شدن چشم و تغییر ظاهر آن می‌شود.
