چاپ

77.jpg - 7.49 kBمدیر گروه طب کار دانشگاه علوم پزشکی مشهد اظهار کرد: عدم توجه به اصول ارگونومی در محیط های آموزشی و حمل نامناسب کیفهای دستی سنگین، دانش آموزان را در معرض خطر بیماریهای عضلانی اسکلتی قرار میدهد.

دکتر احسان رفیعی منش در گفتگو با وب دا  با تاکید بر اینکه رعایت عوامل پیشگیرانه و استفاده از تجهیزات آموزشی استاندارد می تواند از بروز مشکلات اسکلتی و عضلانی در دانش آموزان جلوگیری کند، خاطر نشان کرد: امروزه یکی از مسائل مهم در خصوص محیطهای آموزشی و کلاسهای درس موضوع ارگونومی است که به مباحثی همچون طراحی میزو صندلی، تامین روشنائی کافی در کلاس درس، وضعیت قرارگیری تجهیزات آموزشی و ... می پردازد، اما ارگونومی فقط محدود به این موارد نمی شود بلکه به موضوع حمل و جابجایی وسایل دانش آموز از جمله کوله پشتی نیز می پردازد.

وی ابراز  کرد: حداکثر وزن مجاز برای کوله‌پشتی دانش‌آموزان ۱۰ تا 15 درصد وزن بدن می باشد و برای هر سنی و هر مقطع تحصیلی با توجه به وزن دانش‌آموزان کوله‌ پشتی مناسب باید خریداری شود.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد تاکید کرد: وزن های بیشتر کوله پشتی منجر به بروز عوارض در ستون فقرات و افزایش دردهای شانه، پشت و کمر و حتی محدودیتهای تنفسی می شود، اما موضوع مهمتر از وزن کوله پشتی نحوه استفاده، حمل و قرارگیری آن روی بدن دانش آموز است که اگر به آن توجه نشود حتی در صورت سبک بودن، میتواند مشکلاتی برای دانش آموز ایجاد کند.

وی با تاکید بر اینکه کوله پشتی باید دارای دو بند ضخیم و پهن باشد به والدین توصیه کرد: کوله پشتی هایی که اندازه آن تا بالای کمر بوده و دارای کمربند و بند شانه است تهیه کنند و نسبت به قرار گرفتن کوله پشتی روی هر دو شانه کودک و حداکثر 3 سانتیمتر زیر ناحیه کمر فرزند خود به منظور جلوگیری از دردهای عضلانی و اسکلتی دقت داشته باشند.

دکتر رفیعی منش گفت: کتابهای سنگین تر می بایست نزدیک به پشت دانش آموز و کتابهای سبک باید در قسمت جلویی کوله قرار گیرند به دانش‌آموزان توصیه ‌نمود حتی الامکان از جاسازی وسایل سنگین و غیر ضروری مانند لب‌تاپ، بطری‌های آب بزرگ و وسایل رایانه‌ای در کوله‌پشتی خودداری کنند.

مدیر گروه طب کار دانشگاه علوم پزشکی مشهد تصریح کرد: اختصاص کمد وسایل شخصی به دانش آموزان در مدرسه بمنظور جلوگیری از حمل کتاب اضافی به مدرسه، تشویق دانش آموزان به ورزش منظم روزانه و همچنین دادن استراحتهای کوتاه مدت در فواصل کلاسهای درس از دیگر راهکارهای کاهش این بیماریها در دانش آموزان به شمار می رود.