مدیر مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی مشهد اظهار کرد: تصادفات جاده‌ای به عنوان یک معضل جدّی بهداشت عمومی در کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه، نه تنها جان انسان‌ها را تهدید می‌کند، بلکه پیامدهای اقتصادی و روانی سنگینی را نیز به همراه دارد. این حوادث یکی از علل اصلی مرگ و میر در سطح جهانی به شمار می‌روند و نیازمند توجه و اقدام جدّی هستند.
دکتر حمیده صمدی مدیر مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی مشهد در گفتگو با وب دا با اشاره به پویش«نه به تصادف» ، در خصوص اختلالات روان شناختی پس از تصادفات گفت: معمولاً برخی از بازماندگان حوادث ترافیکی در طی هفته‌ها تا ماه‌ها پس از بروز سانحه، دچار اضمحلال کامل روانی می‌شوند. در ابتدا واکنش استرس حاد (ASD) مطرح است که شامل واکنشی است که در یک فرد بدون هیچ‌گونه اختلال روانی مشاهده می‌شود و به طور اختصاصی در پاسخ به سانحه مشاهده می‌شود و در عرض ساعت‌ها تا روزها نیز فروکش می‌کند. علائم معمولاً متغیر هستند و شامل وضعیت ابتدایی (گیجی و بهت) است که همراه با محدودیت هوشیاری و کاهش توجه است.
وی بیان کرد: پس از اختلال استرس حاد، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بروز پیدا می‌کند. این اختلال دارای علائم ویژه‌ای است که معمولاً بعد از حوادث استرس‌زای روانشناختی، مانند تصادفات دیده می‌شود. علائم این اختلال مشابه علائم اختلال استرس حاد است، ولی معمولاً بیش از یک ماه طول می‌کشد. اختلال استرس پس از سانحه می‌تواند چندین هفته یا چندین ماه بعد از مواجهه با حادثه، دیده شود و اگر درمان نشود، می‌تواند تبدیل به یک دوره طولانی‌مدت شود.
مدیر مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی مشهد در خصوص میزان بالای تصادفات و سوانح رانندگی در ایران و افزایش آن در سال‌های اخیر افزود: تمرکز ویژه بر اختلالات روانی مانند اختلال استرس حاد و اختلال استرس پس از سانحه و سایر واکنش‌های روانی بعد از تصادفات، بسیار اهمیت دارد و اختلالات روانی که در پی تصادف بروز می‌یابد، می‌تواند الگوی خواب، الگوی خوردن، سطح تمرکز و توجه، ظرفیت‌های شناختی، کارآمدی اجتماعی و تعاملات بین فردی را تحت تأثیر قرار دهد و با اختلالات روانشناختی دیگر نظیر افسردگی، اضطراب همراه باشد.
صمدی در ادامه گفت: یکی از عواملی که می‌تواند به مزمن شدن آسیب‌های روانی پس از تصادف منجر شود، اجتناب طولانی‌مدت از موقعیت‌های مشابه است. به این معنا که فردی که در سانحه جاده‌ای دچار آسیب شده، ممکن است تا مدت‌ها تمایلی به سوار شدن مجدد بر وسیله نقلیه یا عبور از مسیر حادثه‌دیده نداشته باشد. در صورتی که این اجتناب ادامه یابد، می‌تواند روند درمان را پیچیده‌تر کند و فرد را در چرخه‌ای از اضطراب و ترس گرفتار سازد. برای جلوگیری از این وضعیت، ضروری است که فرد با کمک روان‌شناس و روان‌پزشک و همچنین حمایت خانواده، در شرایطی ایمن و تحت نظارت، به تدریج به موقعیت حادثه بازگردد.
دکتر صمدی اظهار داشت: پیشگیری از وقوع حوادث رانندگی و برخورد با پیامدهای ناشی از آن مسئولیتی همگانی است که نیاز به مشارکت همگانی دارد. رنج ناشی از فقدان از طریق مشاوره و گفتگو تسکین می یابد، از طرفی تشخیص زود هنگام اختلالات روانی خانواده های حادثه دیده و انجام اقدامات درمانی لازم از شدت آسیب های احتمالی می کاهد.
مدیر مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی مشهد ضمن دعوت از دانشجویان، کارکنان و اساتید دانشگاه به شرکت در پویش«نه به تصادف»، گفت: بیایید دست به دست هم دهیم تا فرهنگ ایمنی در جاده‌ها را ترویج کنیم و از وقوع تصادفات جلوگیری کنیم. هر یک از ما می توانیم نقش مهمی در کاهش حوادث جاده‌ای ایفا کنیم. با رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی و آگاه‌سازی دیگران، می‌توانیم از بروز حوادث پر خطر و گاهی جبران ناپذیر جلوگیری کرد. بیایید با هم و با شعار «نه به تصادف»، ایام خوبی را برای خود و خانواده خویش رقم بزنیم و برای آینده‌ای بدون تصادف تلاش کنیم.
