همزمان با سالگرد حماسه نهم دی و اولین روز از دهه بصیرت و میثاق با ولایت، نشست تحلیلی با عنوان" مصالح اسلامی یا منافع ملی " در سالن شورای دانشکده پزشکی برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی نهاد نمایندگی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، در این نشست دکتر سید مرتضی نوعی استاد جامعه شناسی و روابط بین الملل دانشگاه فردوسی در مقدمه ای به مفهوم قدرت از منظر بین المللی و اهمیت آن در تعیین جایگاه کشورها در عرصه جهانی اشاره کرد و گفت: معنای قدرت که در بین مجامع جهانی به تحمیل اراده خود بر دیگران تعبیر می شود، می تواند در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، توان دفاعی و نظامی، فرهنگی و... نمود یابد و در این میان بنیه نظامی و دفاعی کشورها به عنوان شاخص قدرت بازدارندگی آنان از اهمیت بسیاری برخوردار است و اصلی ترین عامل در تعیین قدرت هر کشور است.

وی با اشاره به ادعاهای مطرح شده از سوی جریان های منتقد و معارض در داخل و خارج از کشور، مبنی بر صرف هزینه های سنگین ایران در بخش های نظامی کشور و کمک به گروه های مبارز خارجی ( همچون حزب الله، حشد الشعبی و.... ) و ضرورت انتقال این هزینه ها به بخش های اقتصادی کشور بمنظور برون رفت از بحران های مالی موجود گفت: پاسخ به این نقدها نیازمند توجه به دو نکته است؛ نخست آنکه ساختار بیمار اقتصاد کشور که به پشتوانه درآمدهای نفتی بی ثبات و آسیب پذیر شده و سیاستهای پولی نادرست مانند افزایش نقدینگی، بانکداری ربوی، نظام مالیاتی ناکارآمد و... بر بحرانی تر شدن آن دامن زده، نه تنها با صرف بودجه نظامی بلکه با چند برابر شدن درآمد های نفتی نیز بهبود نخواهد یافت زیرا اعتبارات مالی کشور در چرخه ای معیوب و اصلاح نشده در گردش است و در واقع تزریق پول و نقدینگی به این ساختار معیوب، مُسکنی است که بصورت مقطعی بخشی از فشارهای مالی بر جامعه را کاهش می دهد اما در میان مدت این فشارها مجددا باز می گردد.

دکتر نوعی افزود: نکته دوم در رابطه با ادعاهای مطرح شده، توجه به میزان بودجه نظامی کشور و مقایسه آن با بودجه نظامی دیگر کشورهاست؛ آنچه آمارهای رسمی بین المللی در این خصوص روایت می کند، پیشتازی کشورهای آمریکا، چین و هند در افزایش سالانه بودجه نظامی شان است؛ به عنوان مثال کشور چین ( که یکی از ابرقدرتهای اقتصادی جهان به شمار می رود)  در سال 2018 حدود 83 درصد افزایش داشته و کشور هند نیز اعلام می کند که درصدد است تا سال 2030 خود را در همه حوزه ها و ازجمله حوزه نظامی به یکی از قدرتهای اول جهان تبدیل کند؛ این در حالی است که بودجه نظامی کشور ایران در این رده بندی جایگاه چندان قابل تاملی ندارد.

عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی همچنین در تبیین ضرورت اقدامات نظامی کشورها از نگاه قواعد حاکم بر نظام بین الملل، به تئوری نوواقع گرایی در رابطه با این نظام اشاره کرد و گفت: از نگاه تئوری نو واقع گرایانه، در نظام بین الملل اخلاق معنا ندارد و اصل بر رقابت است؛ رقابت در عرصه های مختلف اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و.... اما آنچه می تواند هژمونی و تسلط یک کشور بر دیگر قدرتهای جهانی را تداوم و قوت ببخشد توان نظامی و دفاعی آن است؛ در واقع این تئوری معتقد است که فضای حاکم بر نظام بین الملل فضایی تاثیر پذیر از ابرقدرتهای جهان و مبتنی بر قانون جنگل  است و در چنین فضایی نمی توان حاکمیت عادلانه ای را از این نظام انتظار داشت؛ همچنان که امروز می بینیم در ساختار سازمان ملل کشورهایی به پشتوانه قدرت سیاسی و اقتصادی خود سیاست های تحمیلی شان را بر دیگر کشورها دیکته کنند و در چنین شرایطی تقویت قدرت یک کشور در همه ابعاد و ازجمله بعد نظامی و دفاعی امری ضروری و اجتناب ناپذیر است.  

نوشتن دیدگاه